Ik ben het er niet mee eens. Ik denk juist dat het anders ligt, iedereen vindt zichzelf tegenwoordig te snel ongelukkig. Mensen geven elkaar, en zichzelf, te snel een diagnose die neigt naar ongelukkig. We zijn door onze super prettige omgeving niet meer hard gemaakt. Oudere generaties hebben vaak nog echte problemen meegemaakt, zoals oorlog, honger, armoede in zware mate etc. Deze generatie heeft dat niet, waardoor elke kleine tegenslag meteen uitvergroot wordt tot een probleem dat in onze ogen ernstig is. Als je heel objectief gaat kijken, hebben wij een vrij zorgeloos leven. Ik denk dat als je het echt eens bent met de gedachtegang in de beginpost, dat je in de puberteit zit, want dan denk je dit soort dingen sneller, dan als je ouder bent.
Hiermee wil ik dus niet zeggen dat mensen geen recht hebben op verdriet oid. Dat mag zeker! maar om iedereen ongelukkig te verklaren vind ik niet correct, en eerlijk gezegd vind ik het ook een grove belediging.