Het blijkt dat ze op verschillende manieren denken. De meesten geven aan dat ze zichzelf voelen gebaren in hun hoofd, zoals horende mensen zichzelf `horen` praten.
Hardop denken komt ook regelmatig voor, dan gebaar je dus in jezelf. Ook in hun slaap blijken dove mensen zichtbaar te gebaren; dit komt zelfs bij dove peutertjes al voor.
Doven gebruiken dus wel degelijk een taal als ze denken, namelijk hun moedertaal: de Nederlandse Gebarentaal. Een paar mensen geven aan soms ook woorden voor zich te zien.
Zij denken dus af en toe in geschreven Nederlands. Daarnaast zien doven vaak beelden, situaties en personen voor zich als ze aan iets denken.
Zo geeft een dove vrouw aan dat ze, denkend aan iets uit het verleden, bewegende beelden ziet, terwijl ze, als ze bedenkt wat ze binnenkort gaat doen, stilstaande beelden ziet of zelfs alleen een bepaalde kleur, bijvoorbeeld blauw als ze denkt aan een ruimte met blauwe vloerbedekking.
Een ander zegt juist in bewegende beelden te denken, bijvoorbeeld aan een trouwerij die volgende week zal plaatsvinden.
Deze beelden zijn dan gebaseerd op eerdere ervaringen. Kortom, doven denken op verschillende manieren, via taal en via beelden, maar altijd visueel.
Klinkt best logisch toch?