I never saw it this way - Appieeee's story

Schrijfsels
#1

Hoihoi,

Ik heb dit verhaal al eens eerder gepost maar toen had ik een soort break en nu kan ik dat topic niet meer vinden :’)
Dan maar opnieuw hè. Ik hoop dat jullie t leuk vinden, zo ja, zeg het dan voor al want dat geeft me meer motivatie om te schrijven ^^
En als je quizlet hebt, kijk dan eventjes in mijn onderschrift, daar in staat mijn quizlet account. Dan kan je me een kudo geven : )

Hier komt ie dan,

Hoofdstuk 1
Fay keek naar de blonde vrouw die haar lachend aanstaarde vanaf de foto. Haar vingers gleden over de eiken lijst en met een glimlach op haar gezicht legde ze de foto in haar koffer, boven op al haar kleren. ‘Mamma mag de eerste keer dat ik in Londen ben niet missen.’ fluisterde ze. Een traan biggelde over haar wang, die ze gauw weg veegde. Ze moest er niet meer om huilen, het was nu al tien maanden geleden. Tien maanden van slapeloze nachten, huilbuien als ze naar de foto op haar nachtkastje keek, onverzorgd over straat gaan. Natuurlijk was ze de laatste tijd al wat opgeknapt, maar toch kon ze zich niet bedwingen als ze aan haar moeder dacht. Deze week had ze er bij moeten zijn, hun droom, die ze nu in haar eentje moest vervullen.
Fay’s vader riep van beneden. ‘Fay! Ben je klaar? We moeten zo weg, de boot gaat al over een uur!’ Fay ving nog een laatste glimp van haar moeder op, voordat ze haar koffer dicht deed en dicht ritste. Ze liep met haar koffer naar de overloop, tilde hem van de trap, deed haar jas aan, en glimlachte naar haar vader die ondertussen de hele tijd ongeduldig naar haar had staan kijken. ‘We kunnen gaan’.[i]

ik post trouwens maar kleine stukjes ipv alles wat ik al heb in een keer, anders is het ook niet leuk :’)[/i]

#2

Leuk doorgaan! een aan passinkje, ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~[b]voordat ze haar koffer dicht deed en dicht ritste

#3

heh wat moet er dan aangepast worden? xD

#4

Het zou maar een half uur moeten duren om van Rotterdam in Hoek van Holland te komen, waar de boot zou vertrekken. Maar natuurlijk stond er weer file en kwamen ze nog net op tijd aan, waar door ze heel snel in moesten checken en de boot op moesten racen. Nadat ze alles helemaal hadden geïnstalleerd, liepen ze naar het deck om daar van het uitzicht te genieten. Langzaam dropen Fay’s gedachten even van haar moeder af. ‘Mooi, hè.’ zei Fay, na vijf minuten doodstil naar de steeds kleiner wordende stad te kijken. ‘Ja…’ zei haar vader. ‘Je moeder had het prachtig gevonden.’ Fay beet op haar lip en keek weg. ‘Zeg dat nou niet.’ zei ze, haar tranen bedwingend. Haar vader legde een hand op haar schouder, maar ze schudde hem af. ‘Waarom doe je dat altijd?’ zei ze. ‘Telkens… telkens als ik er even niet aan denk begin jij er weer over! We moeten het vergeten.’ Fay moest omhoog kijken om haar vader in de ogen te kunnen kijken. Ze zag dat ook hij moeite deed om niet te huilen. ‘Nee, Fay. We moeten het niet vergeten.’ zei hij, zich groot houdend. ‘We moeten verder gaan met ons leven.’ voegde hij er aan toe. Fay zuchtte, draaide zich om en liep naar binnen. Ze wou even alleen zijn. Waarom maakte ze zo veel ruzie met haar vader? En waarom altijd over mamma? Ze ging op een bankje zitten bij het raam, en staarde naar buiten, naar de zee. Het was een zonnige dag, de zee zag er blauw uit, en alles zou perfect moeten worden deze week. Maar waarom voelde ze zich dan niet zo?
's Avonds kwam de boot aan in Harwich, en vanaf daar namen ze de trein naar Londen. Het ene moment zaten ze gezellig samen de reis-versie van Cluedo te spelen, en het andere zaten ze ruzie te maken, voornamelijk over Fay’s moeder.

Twee en een half uur later kwamen ze in Londen aan. Ze waren er bijna. Fay’s vader hield een taxi aan, en ze gooiden hun koffers in de kofferbak. ‘Strand Palace Hotel, please.’ mompelde Fay’s vader terwijl ze de auto instapten. Het was zo een echte Engelse zwarte taxi, en Fay vond het meteen al heel leuk. Nu voelde het echt, ze waren in Londen. Eindelijk vakantie. Eindelijk vrij. Eindelijk weg van dat huis, met al die herinneringen. Ze legde haar hoofd tegen het raam en keek hoe Londen in de nacht voorbij sjeesde. Het moest inmiddels al elf, twaalf uur zijn. Ze was dood op.

Niet veel later stopte de auto. Fay’s vader gaf de taxi chaffeur wat geld, die hen hielp de koffers de auto uit te halen. Fay keek voor zich en zag een mooi hotel, dat eigenlijk niet zo heel erg op viel in deze straat. Ze was blij dat het hotel nog aardig in het centrum lag, zo dat ze niet ver zouden hoeven te lopen. Ze checkten in, en werden naar hun kamer geleid. Het was strak ingericht en het zag er leuk uit. Haar vader had zijn werk goed gedaan.

Er stond een groot bed, waar Fay zich in liet vallen. Heerlijk, dacht ze. Haar ogen vielen dicht, maar haar vader maakte haar wakker. ‘Wat?’ gromde ze. Ze lag net zo lekker, na zo’n lange reis. ‘Je hebt je pyjama nog niet aan.’ Chagerijnig deed Fay haar ogen open. Shit, dacht ze. Het was ook te mooi om waar te zijn. Ze kleedde zich gauw om, poetste haar tanden, en daarna was het eindelijk zo ver. Ze kroop onder de dekens, en binnen vijf seconden was ze weg.

verder bij drie reacties : )

#5

Superleuk verhaal! Verderr :grinning:

#6

upppppppp

#7

(up xD)

#8

up :thinking:

#9

jaa ga maar verder (:
je verhaal is spannend vind ik omdat je niet weet wat er is gebeurt met die moeder, dus van mij mag je verder gaan!

soms ontbreekt het hier van de reacties en dan heb je werkelijk geen idee of je verhaal wordt gelezen!

#10

@Tadash, precies, daarom wil ik graag reacties!

Nog een stukje:

De volgende dag werd Fay om precies elf minuten over half acht wakker. Ze rekte zich uit, ondanks de korte nacht was ze erg opgewekt. Haar vader lag met zijn rug naar haar toe, zijn adem klonk zwaar en soms snurkte hij licht. Ze glimlachte. Hij zag er zo vredig uit als hij sliep, een stuk minder gestrest dan over dag. Dan was hij grommerig en werd hij snel boos of emotioneel. Fay aaide hem zachtjes over zijn wang. Het was vast ook niet makkelijk voor hem om zo jong weduwnaar te worden.

Fay deed de gordijnen open, en kneep haar ogen dicht door het licht dat naar binnen scheen. Haar vader gromde en draaide zich om, maar sliep gewoon verder. Hij was een erg vaste slaper. Door het raam zag Fay een straat die, ondanks de tijd, erg levendig was. Auto’s reden langs, aan de linkse kant van de weg, en er liepen mensen over straat. Fay kreeg kriebels in haar buik, ze was helemaal opgewonden voor de stad. Al sinds ze weet wat Londen is, wil ze er heen. Nu, op haar zeventiende jaar, ging het eindelijk gebeuren. Ze kleedde zich aan en poetste haar tanden. Ze wou haar vader niet wakker maken, dus krabbelde ze een briefje dat ze alvast de stad was gaan verkennen, haar mobiel mee had, en ze glipte de deur door. Ze kwam langs het restaurant, dat al geopend was voor de vroege ontbijters, maar ze wou haar eetlust bewaren voor een leuk Engels tentje in de stad.

Buiten was het fris, frisser dan ze verwacht had. Ze knoopte haar jas dicht en begroef haar gezicht in haar kraag. Ze wist eigenlijk niet waar ze heen moest, dus ze besloot de richting van de meeste voetgangers te volgen. Na twee straten zag ze al dat ze in de buurt van het centrum kwam, er kwamen meer bekendere winkels en het werd drukker. Helaas waren alleen de koffie-zaakjes al open, maar Fay verbaasde zich daar ook niet heel erg over, het was hoogstens half negen.

Na een kwartiertje lopen begon Fay’s maag te rammelen. Ze merkte opeens dat ze wel heel erg honger had. Ze keek om zich heen, en zag aan de over kant van de straat een tentje dat er wel gezellig uit zag. Boven de deur stond in grote sierlijke letters: ‘Sarah’s Coffee House’, zag Fay naar mate ze dichterbij kwam. Op het raam was een grote poster geplakt.
Signeer sessie met Harry Potter ster Rupert Grint
Maandag 10 mei 2010 - 12:00
@ Sarah’s Coffee House

Bah, dacht Fay. Ze hield niet van Harry Potter, en alles wat er mee te maken had. Ze vond Rupert best knap, maar ze had gewoon iets tegen hem. Gefrustreerd keek ze naar de foto die er bij geplakt was, Rupert keek haar grijnzend aan. Ze hoorde haar maag zacht grommen en ze herinnerde zich opeens weer waarom ze hier was. Ze liep naar binnen en ging aan een tafeltje zitten.

#11

upp! het verhaal begint bij dit stukje net leuk te worden dus vraag gewoon om meer!

#12

:frowning_face: up