Hi iedereen,
Ik ben al een tijd lang heel erg somber, geen concentratie meer voor school, geen energie, zonder blijheid, niet meer genietend van dingen etc. Dit komt onder andere door een aantal gebeurtenissen:
-ouders in vechtscheiding
-pa gaat voor 5 jaar lang zijn gevoelens op mij uiten
-pa houdt al het geld voor zich alleen waardoor mn moeder heel hard moet werken om voor 3 kinderen te zorgen
-ma krijgt borstkanker, heeft een nieuwe vriend al voor 4 jaar (nieuwe vader voor mij) die haar tijdens ziekte verlaat
-moeder depressief (wel genezen kanker)
-heel veel verhuizen met moeder door te weinig geld
-ondertussen geen steun van vriendinnen, meer het tegenovergestelde
-broer en pa hele heftige (vecht)ruzies
-broer komt 1,5 jaar niet bij pa
-pa heel boos op alles
-veel ruzies bij pa
-pa en ik krijgen voor mij een traumatische ruzie 4 maanden geleden in auto terug van vakantie ( hij alleen maar hele nare dingen schreeuwen)
Nu ben ik heel boos op mijn vader, en heel ongelukkig. Ik praat al zo’n 2.5 jaar met een “psych” op school. Zij is heel lief maar echt veel heb ik niet aan haar en stuurdet me door naar echte pysch. Hij wilt allemaal trauma dingen (EMDR) met me doen wat ik niet wil. Niemand begrijpt me en alle docenten doen kut. Ik voel me waardeloos omdat er nooit iemand voor mij heeft gezorgd. Ik wil zo niet meer verder leven en weet niet wat ik moet doen, omdat ik het wel wil oplossen maar aan de andere kant ik dat echt niet kan.
Ik voel me zwaar depressief maar weet niet of ik dat ben. Ik weet niet precies waarom ik dit schrijf maar hoop op een paar “fijne/hulpzame” reacties
Xx een depressief? meisje
Ik herken dit wel een beetje. Waarom zou je geen EMDR willen als ik vragen mag?
