Hopeloos in de liefde

Liefde & Boys
#1

Het komt er dus op neer dat ik hopeloos ben als het op ‘de liefde’ aankomt. Ik kan totaal geen gesprekken voeren met jongens en al helemaal niet met de jongen die ik leuk vind en ik hecht me héél snel aan mensen.

Ik ben heel bang dat ik hierdoor te kwetsbaar ben geworden en mij daardoor te snel laat inpalmen en juist gekwetst zal worden.

Kunnen jullie mij helpen? Ik ben namelijk wel heel erg bezig met liefde en verliefdheid en ik vind ook al 'n hele lange tijd iemand meer dan leuk, maar het lukt me niet om er echt vaart in te krijgen.

Hopelijk kunnen jullie mij helpen! Ookal is dit een redelijk standaard onderwerp…

#2

Ik snap wat je bedoelt (: ik heb zowat dezelfde leeftijd als jij en voor de relatie die ik nu heb , was ik ook echt ‘een hopeloos geval’. Ik ben ook zo iemand die zich snel hecht maar toch dichtklapt en heb me ook lang kwetsbaar opgesteld en me constant beziggehouden met jongens en verliefd worden waardoor ik het juist niet werd of de relatie mislukte. Toen ik daarmee gestopt ben werd ik mezelf weer en ontmoette ik plots iemand, werkelijk uit het niets. Het klinkt cliché maar je moet het op je laten afkomen, niet ernaar zoeken. Ik snap dat je je zo voelt maar je bent echt niet hopeloos, je hebt 'm gewoon nog niet ontmoet en dat komt nog!

#3

Oh ja dat is wel vervelend… maar praat je wel gewoon met jongens? maakt niet uit met wat? want dan kan je bijvoorbeeld : als hij zegt dat hij weekendje is wezen vissen ofzo, heel geïnteresseerd doen en op zo’n spontane manier: Oja? *smile* blablabla *smile* l… ja lijkt me ook wel leuk *smile*. De ‘smile’ doet het m :grinning: succes!

#4

‘Ik ben namelijk wel heel erg bezig met liefde en verliefdheid’
Laat dat los. Als je liefde gaat forceren en je bij wijze van te erg bezig gaat houden met ‘ik wil een vriendje’, komt het er niet van. Wees gewoon jezelf, praat over dingen waar jouw interesses liggen, maar vergeet ook zeker niet te vragen naar zijn interesses, vraag naar simpele dingetjes, bijvoorbeeld: ‘Hoe was je weekend?’ dan kom je al aardig en spontaan over. Als je dat onder de knie hebt, zul je vanzelf merken dat je spontaner wordt en ook op een gegeven moment durft te flirten. En (lief) lachen moet je ook zeker doen, maar niet te overdreven.

#5

Liefde valt niet te forceren.

Een jongen die minstens net zo verliefd is op jou als jij op hem, prikt meestal wel door je nervositeit en je ‘clumbsiness’ heen.
Die ziet het complete plaatje.

Maar liefde kun je niet forceren, en dat moet je ook niet willen.
Geluk vind je in de kleinste dingetjes, niet per definitie in een vriendje.
Een vriend moet een mooie aanvulling zijn, geen invulling.

Wees jezelf, blijf altijd dicht bij jezelf staan.
En wat flirten betreft…
Dat zit hem vaak in de meest subtiele hints!

Een lieve lach, daar smelten de meeste jongens voor!
Draag je mooiste outfit, daar voel je je mooi in, en dan straal je dat ook uit.
Er is voor een jongen haast niets zo onweerstaanbaar als zelfvertrouwen!
Laat zien dat je een leuke meid bent, dat je stralend in het leven staat.
Dat pikken jongens ook op!

Maar wees ten alle tijden jezelf, en wees absoluut geen kopie van iemand anders!

Een jongen moet jou leuk vinden om wie je bent.
Het totaalplaatje.
Inclusief je onvolmaaktheden en imperfecties!

#6

Je hebt daar wel een punt! Punten moet ik eigenlijk zeggen. Ik denk dat ik in mijn hoofd altijd dacht dat het hebben van een vriend de teleurstellingen en pijn in mijn leven bij wijze van spreken zou goedmaken.

Alsof het een soort gat van binnen zou vullen.

Dankjewel voor je tips. Ik had er ook niet over nagedacht dat 'n jongen die mij echt leuk vindt door mijn onzekerheid en nervositeit kan kijken.

Hier kan ik echt wat mee! Nogmaals bedankt.

#7

Ik herken mezelf wel op bepaalde punten in jou, hoor.
Ik was zo tot een jaar geleden ook…

Ik dacht dat een vriend er wel voor zou zorgen dat ik straalde, dat ik gelukkig was, en dat hij de pijn, het verdriet en de zorgen wel zou weg nemen.
Of toch minstens zou compenseren.

Maar het mooiste van liefde is, dat het je overkomt.
Je moet geen verwachtingen hebben, want dan raak je teleurgesteld.

Jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Dat mag je nooit van iemand laten afhangen.
Je maakt je eigen geluk, en de lieve, waardevolle mensen om je heen, zijn aanvullingen op je leven.
Geen invullingen.

Dat beeld moet je veranderen, en dat gaat gestaag.
Maar echt, als je die illusie los kan laten…

Verrijkt het je hele kijk op je eigen leven!

#8

Ga er gewoon voor :slightly_smiling_face: