Ik heb gezocht en vond hier nog geen topic over, excuses als het wel zo is .
Ik was laats met een vriendin oude foto’s en herinneringen aan het ophalen , wauw !
Hebben jullie ook zo’n tijd gehad dat je ergens wou bij horen ? Of met stijlen gingen experimenteren ?
Als ik naar die foto’s nu terug kijk was ik emo om het zo te zeggen haha , zelf vond ik het eigenlijk best wel een gezellige tijd .
Hebben jullie vroeger ook in zo’n periode gezeten en hoe kijken jullie hierop terug ?
Aw , wel goed dat je nu uiteindelijk een diagnose hebt gekregen en je er nu mee leert om te gaan 
! Veel succes meid !
Oh als ik daar aan denk. /dies
Ik was vroeger altijd een beetje jongensachtig. Ik had niet echt jongenskleding aan maar wel éen jongensvest. Maar ik vond alles wat jongens leuk vonden ook leuk. Ik hield van in bomen klimmen, scouting, kattenkwaad uithalen, en meer van die dingen.
Verlegen, stil, in veel opzichten anders dan nu.
Ik was heel erg jongensachtig, was altijd op de boerderij te vinden van mijn toen beste vriendin. We liepen vaak genoeg door de sloten heen :’) Met laarzen en een overal. En mijzelf verzorgen? Wat is dat. En ik ben zo verandert, niet normaal :’).
Jongensachtig was ik ook, oh god ik weet nog dat ik last begon te krijgen van puistjes en m’n moeder ging me ervoor iets halen en ik weigerde om dat op mn gezicht te smeren .
En nu moeten ze so snel mogelijk weg :’)
Ik was vroeger heel anders dan dat ik nu ben.
Ik zocht de ‘stoere’ kant in mezelf op. En kleedde me als een jongen, ik had kort haar en gedroeg me zo.
Nu zie je daar niets meer van terug! Ik kleed me juist het tegenover gestelde en ben veel met me uiterlijk bezig.
Vroeger was ik bijdehand en nu nog steeds xD
Maar wilde ik ergens bij horen of ging ik met stijlen experimenteren, nope
Onverzorgd, gamerig. :’)
Op de basisschool was ik redelijk “normaal” toen ik naar het middelbare ging was ik verlegen wilde ik overal bij horen ik liet over me heen lopen wilde per se merk kleding dragen ook al hadden we daar geen geld voor. Als ik er nu aan terug denk, denk ik wat ben jij een sukkel hoe kan je dat laten gebeuren! Nu loop ik lekker in H&M kleding rond en ben er gelukkig mee ik hoef geen merk kleding liever niet zelfs!
Gelukkig ben ik nu heel erg verandert in een positieve zin je loopt niet meer over mij heen het heeft me wel sterk gemaakt maar ik ben liever zo!:")
Als ik er zo over na denk…
Ik was een meisjes-meisje dat nooit op haar mondje was gevallen.
Ik liet niemand over mij heen lopen. Verder ja, bijdehand, brutaal, maar ook heel erg verlegen.
Ik hield van jurkjes (nog steeds trouwens, ik draag nooit broeken).
Wat ik wel apart aan mezelf vond is dat ik barbies haatte. Ik was helemaal weg van baby-born. Verder was ik heel slim en had een rijke woordenschat.
Ik was lui en gym vond ik zo stom.
Ik vind mezelf niet echt veranderd. Mijn karakter is denk ik nog steeds hetzelfde.
Ik was ook nogal jongensachtig… En echt heel druk en ad rem. Ze hebben me vroeger zelfs getest op adhd wat ik niet had haha. Verder heb ik echt een enorme omslag gehad in persoonlijkheid ofzo toen ik 14/15 was. En eerlijk gezegd nogal een negatieve omslag want ik vond mezelf totaal niks meer en werd heel stil :’) Maar daar groei ik nu gelukkig weer een beetje overheen en ben mezelf steeds meer. Maar ben alsnog best introvert bij onbekenden…
En mijn kledingstijl was vreselijk 
Nouja het was niet eens een stijl :’)
Haha, ik moet gwn lachen als ik terug denk aan vroeger.
Ik was echt vreselijk bitchy tegen iedereen.
Alleen maar ruzieën met m’n (ex?) vriendinnen, al m’n klasgenootjes en leraren die ik heb gehad werden gewoon gek van me, lol.
Gelukkig heb ik door al die ruzies heen geleerd me aan te passen
Um, ik was vroeger echt de klassieke nerd. Ik had haar tot net onder mijn oren, een rond brilletje en droeg altijd wijde broeken met laarzen eronder (of in de zomer, sandalen) Ik was altijd alles aan het uitproberen en wilde alles weten. Toen ik echt nog heel klein was ging ik in de tuin zitten met een loep en dan alles bestuderen, ghehe. In de kleuterklas was ik juist het typische prinses-barbie-roze-meisje, maar later was dat helemaal weg.
Mja, ik was een beetje vreemd ook… Toen ik werd gepest was ik heel onzeker, en toen ik naar de middelbare school ging nogal naïef. Ik vond iedereen aardig maar was nog wel heel stil en verlegen. Ik denk dat ik het meeste veranderd ben afgelopen jaar, toen ontmoette ik échte vrienden en geen mensen die ik wel mocht maar zij mij niet.
O god ik was echt een verlegen regenworm. Geen ruggengraat en ik werd echt bizar snel rood om niks.
Ik was in de eerste echt een nickelson oranje foundation persoon. :"D
Ik was nogal jongensachtig en tja nogal raar eigenlijk. Ik droeg vreselijke kleren, maar dan ook echt heel erg. Iets wat ik m’n moeder nog steeds kwalijk neem :’) Ik begon me er voor te schamen en aan het eind van de eerste sloeg dat om en wou ik juist zo “normaal” mogelijk worden en droeg ik dus alles wat het gemiddelde huppeltutje draagt op die leeftijd. Uggs achtige gevallen etc.
Toen ik een jaar of 14/15 was begon ik m’n eigen stijl te krijgen en durfde ik langzaam steeds meer te dragen wat ik zelf mooi vind. Dat doe ik nu nog en het leuke is dat ik best vaak te horen krijg van “goh wat zie je er leuk uit!”, veel meer dan toen ik nog zo “gewoon” mogelijk probeerde te zijn.
Dus de moraal van het verhaal, draag wat je zelf leuk vindt en wees jezelf, je (of ik tenminste) voelt je dan zelfverzekerder en dat straal je dan ook uit!
Hmm, ik weet het niet eigenlijk. Ik had altijd veel vriendinnetjes en was altijd aan het spelen. Ik was niet echt verlegen ofzo.
Ik was een verlegen meisje die op school rustig was, maar thuis en bij vriendinnen was ik altijd druk. Nu is dat eigenlijk nog steeds zo, alleen wel veel minder dan eerst.