Ik ga binnenkort zelfstandig wonen. Ik heb een lichte vorm van PDD-nos en daardoor is het begeleidend zelfstandig wonen ( je krijgt dan een eigen appartement maar hulp en begeleiding op afstand).
Maar ik moet nu dus aan me ouders vertellen dat deze plannen bezig zijn. Maar hoe vertel ik ze dit? Ik denk niet dat ze hier achter staan ( aangezien de relatie die ik met me ouders heb). Ik ben 20 jaar dus ze kunnen me niet tegen houden.
ik snap het niet, waarom zouden ze dara niet achter staan dan?
Ja, zijn ze heel beschermend dan of zo? (Niet dat ik het niet begrijp hoor, ik heb zelf een broer met MCDD die al vanaf z’n zesde uit huis woont en wij zijn zelf ook met dezelfde plannen bezig) Misschien moet je hun gewoon kunnen overtuigen dat dit het beste voor jou is? Door middel van argumenten… waarom wil je het? waarom is nu het juiste moment. ect.
Wow, wat ontzettend gaaf dat je dat gaat doen!!
I’m proud.
Ik weet hoe het is om met PDD-NOS kinderen/jongeren om te gaan en dit is een onwijs leuke maar ook moeilijke stap.
Een stuk zelfstandigheid, waar je je nu fantastisch aan op voorbereiden bent.
Ik zou 't gewoon tegen je ouders zeggen hoor. Bereid jezelf goed voor op welk moment je het wilt vertellen.
Want volgens mij geeft jou dat ontzettend veel rust als je dat kan uitstippelen.
Misschien heb je wel een brief van de woningbouw waarin staat dat er een appartement vrij is. Laat deze zien aan je ouders en vertel hen daarbij dat je het neemt.
Zij zullen gegarandeert weten wat het allemaal inhoud en anders vertel je hen wat de bedoeling wordt.
Ga lekker op jezelf wonen en sluit een compromie met hen dat je het gewoon doet/probeert en zij je achterliggende steun kunnen zijn.
You’re growing up, ze moeten je loslaten dear.
Ik durf te wedden dat ze onwijs trots op je zullen zijn en je helpen met verhuizen. Betrek heb ook in je verhuizing, doe het samen, tot je echt klaar bent en alleen in je appartement blijft!
Go, go go!
of gewoon opeens beginnen: ik zag nu ergens over begeleid wonen, dat lijkt me wel wat! succes!