Hoe omgaan met dementie?

Lifestyle
#1

Mijn oma is 81 en zwaar dement. Ze zit nu sinds enkele maanden in een tehuis omdat ze niet meer voor zichzelf kon zorgen…
Helaas weet ik niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Ik houd nog steeds zielsveel van haar, maar het is zo… Anders!
Ze is enorm zeurderig geworden, zegt dat ze dood wilt, weet vaak niet waar ze is, kan de wc niet meer vinden etc etc.
Ik vind het enorm zielig voor haar. Ze woonde al járen in haar flatje (sinds 10 jaar als weduwe) en voelde zich daar fijn. Helaas hongerde ze zichzelf uit en zorgde ze slecht voor zichzelf.
Nu zorgt ze nog steeds slecht voor zichzelf, maar er wordt nu goed op haar gelet.
Ze wordt opgehaald voor het eten enzo.

Het tehuis waar ze zit staat niet in mijn woonplaats. Ik moet er drie kwartier voor reizen (1.5 uur in totaal dus)
Vaak als ik ga, dan ga ik maar een uurtje. Daarna ben ik op en zij ook.
Doordat de reistijd dan langer is dan het bezoek, merk ik aan mezelf dat ik minder zin heb om te gaan. Wetende dat ze toch 10x hetzelfde gaat vertellen en depressief gaat zitten doen, maakt het er niet beter op.

Hebben jullie tips? Hoe moet ik met mijn oma omgaan?

  • Ik ga sowieso morgen naar haar toe en dan gaan we samen naar een workshop in het tehuis. Dan gaan we samen een paasstukje maken die ik vervolgens in haar kamertje zet :slightly_smiling_face:
#2

Ik werk al bijna een jaar met dementerende ouderen.
Het is moeilijk uit te leggen hoe je met je oma moet omgaan omdat wij haar niet echt mee maken.

Misschien over vroeger praten, dat vinden de meeste heel erg leuk en weten daar ook nog super veel over te vertellen!
Een bewoner van ons haar kleinzoon komt wel eens en dan neemt hij zijn laptop mee en laat haar dan

[size=1]En inderdaad dingen met haar doen is ook leuk, dat kan haar een beetje afleiden van het ‘nu’. Misschien vind ze tekenen wel leuk of schilderen, puzzels maken. Neem wat dingen mee die je samen met haar kan gaan doen als je daar bent.

#3

Als ze in Ulvenhout zit heb ik met haar gewerkt, lief mens :slightly_smiling_face: meestal weten ze alleen dingen van vroeger… ze vinden het vaak leuk om voor gelezen te worden uit bijvoorbeeld de krant.
Misschien kan je dat doen met haar.

#4

Mijn oma is ook dement, alleen kan ze zelf helemaal niks meer. Ze heeft wel mijn opa nog gelukkig die alles doet voor haar, hij woont zelf ook in het tehuis waar zij zit alleen op een afdeling waar je zelfstandig bent.
Zelf heb ik er heel veel moeite mee om erheen te gaan als ik eerlijk ben. Ze is sowieso bijna altijd het slapen. Ik kan je helaas geen tips geven want ik ben nooit alleen met haar.
Ik ben een keer met haar alleen geweest en dat vond ik heel erg eng ze was echt hele enge dingen tegen mij het vertellen. Sindsdien ga ik alleen nog maar als mijn ouders ook erheen gaan.

#5

Kranten lezen doet ze zelf nog dagelijks, dus daar maak ik haar niet echt blij mee.
Dingen van vroeger weet ze inderdaad nog goed, maar soms kan ik niks van vroeger bedenken waar ik het over kan hebben :’)

Alvast bedankt voor jullie reacties!

#6

Mijn oma vertelt geen enge dingen, maar dóét wel rare dingen. Zo verstopt ze haar gedragen (iel) ondergoed op de meest rare plekken. Dan kan mn tante vervolgens dr kamertje in het tehuis door gaan zoeken om wasgoed te vinden xD

#7

Mijn oma’s zijn allebei dement geweest, of nouja eentje is het nu nog, de andere is recent overleden. Ze zijn allebei 5 jaar dement geweest nu, het begon al toen ik 13 was. Ik weet nog wel hoe het was als klein meisje bij mn oma, maar het is nu toch wel heel anders. Mijn ene oma reageert nergens meer op, die staart de hele dag alleen maar voor zich uit. Dus daar hoef je niet zoveel mee.
Mijn andere oma, die net is overleden, had het wel nog heel erg naar haar zin, vooral op de dagbesteding. Dan gingen ze bijvoorbeeld liedjes zingen, of wat knutselen of bijvoorbeeld koken met zijn allen. Mijn oma hield heel erg van bakken, dus mijn vader en ik hebben denk ik 2 jaar geleden nog een appeltaart met haar gebakken. Zij mocht dan de appels schillen en snijden, mijn vader en ik deden dan het beslag, was erg gezellig en nu een fijne herinnering om aan terug te denken. (Behalve dan dat een afdelingsgenoot zijn snotjes af kwam vegen aan ons pak met beslagmix… Maar dat terzijde haha!)
Mijn vader heeft contact met de directrice en heeft zelfs gepleit voor een naaimachine op de afdeling, omdat er zoveel dames waren die vroeger coupeuse waren (zoals mijn oma). Maar dat werd jammer genoeg te duur. Mijn oma legde zelf heel de dag zoompjes in haart truitjes en deed dan net alsof ze met haar vingers aan het naaien was.
Moraal van dit verhaal: Ga wat doen! Niet alleen maar zitten kletsen, want daar wordt jouw oma blijkbaar ook niet blijer van. Als ze van de afdeling af mag (vast wel) dan kan je een rondje wandelen met lekker weer, vond mijn oma altijd wel fijn, dan keek ze haar ogen uit naar de bloemen en de bomen in de tuin van het tehuis. Of ga een taart bakken, oude liedjes luisteren, wat knutselen, zorg dat jullie wat te doen hebben, dan wordt het vast gezellig! Succes, en koester de tijd die jullie nog samen hebben, ook al is het raar en anders. :slightly_smiling_face:

#8

Als je je er niet fijn bij voelt om te gaan, ga dan niet. Ik snap dat je vaak bij haar wilt zijn omdat het snel achteruit kan gaan, maar het wordt er niet beter op als je er met tegenzin heen gaat en dat maakt het er voor haar waarschijnlijk ook niet makkelijker op. Bedenk je ook dat het absoluut niet jouw schuld is. Mijn oma (die inmiddels overleden is) kon vlak voordat ze echt slecht werd alleen nog maar vloeken en zingen. Mensen die dement zijn worden vaak aardiger of juist boos van de verwarring en frustratie, dat heeft dus helemaal niets met jou te maken.
Ik weet niet hoe goed of slecht ze het doet, maar misschien kan je overwegen om wat simpele dingen samen te doen? Misschien houdt ze wel van zingen, breien, haken, bakken of iets wat je goed samen kan doen. Ouderen vinden het vaak ook leuk om iets van de natuur te zien, dus je zou ook een keer naar een park kunnen gaan als het mooi weer is.

#9

Ik heb 10 weken lang stagegelopen in een verpleeghuis met zwaar dementen, ik weet nog dat ze het geweldig vonden om muziek en kinderliedjes van vroeger te luisteren. Misschien zou je daar iets mee kunnen?

#10

Ik werk nu ook in een verzorgingshuis met ouderen en er zit wat dementen tussen.
Ik praat dan met ze over vroeger of leid ze wat af met wat grapjes… maar het is bij iedereen weer verschillend…

#11

Dit had mijn oma ook, gewoon bij haar zijn en laten zien dat je om haar geeft. Helaas is mijn oma hieraan pas overleden… :frowning_face:

#12

Ik werk zelf al 3 jaar in een tehuis voor mensen met dementie en mijn oma is driekwart jaar geleden overleden en was ook erg dement.
En ik vind dat je vooral langs moet gaan omdat het niet geneest en alleen maar erger word…
Op een gegeven moment herkent ze je niet meer en snapt ze nergens meer iets van.

Misschien moet je niet bij der gaan zitten, maar wat leuks gaan doen? Neem rummikub mee, een potje kaarten, ga een eindje wandelen (misschien met een rolstoel?), zing eens een liedje dat ze kent, neem een oud fotoboek mee?

Het klinkt heel gemeen, maar ik zeg wel eens tegen mensen van ''Nou, nu kan het wel weer met dat geklaag. We gaan er gewoon een leuke middag van maken. ‘’
Misschien is dit moeilijk voor je want je kent je oma goed en je hebt er een goede band mee. Maar bij de patienten in het tehuis waar ik werk, helpt het meestal wel.

Liefs

#13

Ik vind dit raar zeggen, het is en blijft je oma. Je kunt haar niet in de steek laten voor haar gedrag waar ze zelf niets aan kan doen. Je moet ermee leren omgaan en niet blokkeren en uit je hoofd zetten.

#14

Ermee leren omgaan betekent ook dat je niet continu bij haar hoeft te zitten. Daar wordt je niet alleen zelf heel gefrustreerd van, maar ook voor haar oma is het vermoeiend om steeds mensen om haar heen te hebben en te praten. Dat maakt het er echt niet makkelijker op. Je moet je realiseren dat ze op een gegeven moment niet meer bewust is van wat er om haar heen gebeurt en dat je haar moet herinneren zoals ze voor haar dementie was. Het klinkt misschien heel hard, maar het rouwproces is in principe al begonnen en het heeft geen zin om er zo dicht op te zitten. Zolang ze nog goed kan functioneren en kan praten zou de TS nog wel wat kunnen verzinnen om met haar te doen, maar dat is echt niet noodzakelijk.
Toen mijn oma overleed hadden de mensen die er bijna elke dag waren er ook veel meer moeite mee dan de anderen (waartoe ik ook behoor, want ik woonde ver van haar af) omdat het voor hun veel moeilijker te accepteren was. Het kwam voor mij ook wel als een schok dat ze echt zou overlijden, maar ik had al een lange tijd geaccepteerd dat ze simpelweg een lichaam was geworden en ik het mezelf alleen moeilijker zou maken door ook van dat lichaam te gaan houden. Dit is erg persoonlijk en ik weet dat niet iedereen er zo over denkt, maar ook de TS heeft het recht om het op haar manier te verwerken. En ik vind echt dat ze niet met tegenzin moet gaan zodat ze later alleen nog maar slechte herinneringen heeft. Ze kan beter proberen om toch nog wat leuks te gaan doen of simpelweg niet gaan. Ik weet niet in welk stadium haar oma nu zit, maar over een tijdje heeft het gewoon echt geen zin meer om te gaan.
Misschien klinkt dit heel pessimistisch, maar dit is wel het proces zoals ik het ervaren heb.

#15

ik zou normaal tegen haar doen, leuke dingen doen die ze niet meer vaak doet en dat in een ritme, bijvoorbeeld elke woensdag middag door een parkje lopen.