Hoe kun je een forum verwijdernn
TOPICTITEL NIET IN HOOFDLETTERS
Maak haar duidelijk dat het beter gaat en je het écht niet wilt, en dan niet koppig gaan doen maar het gewoon op een volwassen manier zeggen.
Ze bedoelt het waarschijnlijk heel goed. Die vriend(in) van je denk ik ook, misschien zat diegene er zelf heel erg mee dat hij/zij er voor je wilde zijn maar niet zo goed wist hoe. Dat zou ik je vrienden eigenlijk niet echt kwalijk nemen!
Fijn in ieder geval dat het nu weer stukken beter met je gaat!
Als ik jou was zou ik aan je mentor uitleggen dat je het begrijpt, dat je er misschien met haar nog wel een keer over wil praten maar dat je het thuis liever niet vertelt. Leg uit waarom, je zegt dat je ouders het al moeilijk genoeg hebben, weet je mentor dat?
En benadruk nogmaals dat het nu echt beter met je gaat. Leg uit dat je het achter je hebt gelaten en zeg desnoods dat als je merkt dat je je weer iets minder goed voelt gelijk naar haar toe zal komen. Misschien geeft dat haar het vertrouwen en de rust dat het nu echt goed met je gaat en dat ze er voor je kan zijn mocht dit veranderen.
(Ik denk overigens dat de meeste ouders zoiets juist willen weten over hun kind, ook al is die periode nu voorbij, als ze het weten kunnen ze er juist ook voor je zijn.)
Heeft een mentor niet een soort beroepsgeheim? Tenzij je natuurlijk in gevaar verkeerd, maar als het nu beter met je gaat, is dat niet echt het geval.
Thaanks voor alle helpss 
Je mentor bedoelt het goed en je vriendin bedoelde het zeker niet. Lucht het niet ook een beetje op dat je erover hebt kunnen praten? En ik denk sowieso dat het goed is om je ouders het ook te vertellen, maar ik snap dat je dat moeilijk vind.
Nee.
Hmm… Jouw mentor bedoelt het goed, máár kent jouw ouders niet. Leg haar uit dat jouw ouders ook zo hun problemen hebben, en jij hen niet wil opzadelen met nog meer zorgen. Het is aan jou om te besluiten wanneer het wellicht wél 't juiste moment is om jouw ouders in te lichten, en dat zij (jouw mentor) jou daarin niet onder druk moet zetten.
jouw mentor kan echt niet zomaar dat aan je ouders vertellen hoor.
je mentor zet je onder druk en ik vind dat persoonlijk echt niet kunnen, als je iets niet wilt dan wil je het niet. de keuze ligt bij jou of je t wilt vertellen of niet dus ik zal het dat ook lekker duidelijk maken en anders naar de schoolleiding ofzo gaan en vertellen dat je mentor je dwingt om iets persoonlijks aan je ouders te vertellen.
en ook gewoon vertellen dat die tijd duidelijk over is, ik zou echt kapot boos worden als mijn mentor zo deed.
Die vriendin van jou maakt zich duidelijk zorgen om je dus je kunt wel boos zijn, maar wellicht had jij hetzelfde gedaan in haar situatie. Stel je volwassen op en ga een gesprek aan samen met je vriendin en je mentor. Dan kun je duidelijk vertellen dat deze situatie al voorbij is en dat het weer goed met je gaat.
Ja inderdaad, een mentor is er toch om iets in vertrouwen tegen te vertellen. Hoe kan zij de TS nou dwingen om iets tegen haar ouders te zeggen, terwijl het nu goed gaat.
Ik vind het wel logisch dat je mentor het aan je ouders wil vertellen. Je hoort vaak dat mensen die eerst ziek waren een terugval krijgen. Als je ouders hiervan af weten kunnen ze erop letten etc. Het is allemaal voor je eigen bestwil. En als het nu goed gaat dan wordt het toch allemaal niet zo’n groot probleem als je het uitgepraat heb met je ouders?
hier ben ik het niet mee eens, je ouders hoeven niet alles te weten hoor, en als TS een terugval krijgt ja dan kan ze het wel vertellen aan der ouders maar dat hoeft ook niet. en wat denk je, als je het dan nog gaat doen ga je het sws verbergen voor je ouders. en als t nu goed gaat waarom moet TS het dan vertellen? kijk misschien kan TS het wel vertellen over een jaar ofzo, dat het écht achter der ligt maar dat hoeft niet persé
Misschien heeft jouw vriendin het probleem wel hier gemeld en hebben wij dat als advies gegeven ghehe.
OT: Haal eerst eens even adem! Dat je baalt van deze situatie, dat mag! Maar jij hebt vorig jaar problemen veroorzaakt en deze moeten nu worden opgelost. Je kunt zelf wel inschatten dat het niet nooit boven tafel was gekomen lijkt me. Ga in overleg met je mentor op welke manier jullie het je ouders kunnen vertellen. Je ouders hebben hun eigen problemen die los staan van wat jij ze gaat vertellen. Daarbij doe jij jezelf die twee dingen toch niet meer aan? Er is dus niks fout, er is geen probleem en hoeven je ouders er alleen maar naar te luisteren. Los dit op als een volwassene samen met je mentor.
Ik ga morgen weer met haar praten en dan maak ik haar gelijk duidelijk dat ik echt niet wil. Ik vimd echt dat ze me nergens toe kan dwingen hoor
Vertel je mentor dat het supergoed met je gaat en vertel anders ook je verhaal van hoe je er weer bovenop bent gekomen en dat als je je weer wat slechter voelt wat je dan meestal doet en vertel ook dat als het echt niet goed gaat dat je dan wel naar haar toe komt, of laat je vriendin vertellen dat zij zich eigenlijk niet goed voelde erover en dat het dus eigenlijk niet zoveel met jou te maken heeft maar dat ze gewoon op je vriendin moet focussen
Gewoon op een volwassen en rustige manier uit proberen te leggen dat het nu een stuk beter met je gaat. Je komt op mij wel geloofwaardig over, dus vertel gewoon je verhaal zonder zenuwachtig te doen. Hopelijk gelooft je mentor je dan en schakelt ze je ouders niet in. Wat een stomme vriendin trouwens, echt kinderachtig gewoon. 