‘Zoey , waar moeten we heen voor gym?’ Vraag ik.
‘Naar het zwembad, daar zitten de kleedkamers.’
‘En hoe moet ik daar komen?’
‘Haha kom maar, loop maar met mij mee.’
Ik loop Zoey achterna, het populaire mooie meisje. En tegen al mijn gedachtes in is ze ook nog super lief. Een moluks meisje, met lang bruin haar en donker bruine ogen. Het was inmiddels het vijfde uur, echt vriendinnen had ik nog niet gemaakt, maar er waren een paar super aardige meisjes, waaronder Patricia, Verona, Jonna en Houda die ik al kende van vorig jaar.
‘Wie is onze gymleraar?’ Vraag ik aan Zoey.
‘Ik.’ Hoor ik achter mij. Ik draai me met een ruk om en knal tegen een man in trainingsbroek en oranje vest van mijn school aan.
‘Sorry.’ WOW. Hij is knap… Stop Sel, niet denken, het mag niet mis gaan.
‘Maakt niet uit hoor. Ik ben je leraar LO.’ Hij steekt zijn hand uit.
‘Ik ben meneer Visser.’
‘Ik ben Selena Eijken.’ Ik schud zijn hand.
‘Kom je van de andere kant?’
‘Ja, ik ben afgestroomd van Havo.’
‘Nou, ga je maar snel omkleden.’
‘Oke meneer. Nogmaals sorry.’
Ik loop met een rood hoofd de kleedkamer in. Blunder, grooooote blunder.
Ik kleed me gauw om en loop de kleedkamer uit. Ik draag een kort broekje en een groot wijd wit shirt, zo vind ik het het fijnst.
‘We beginnen met 1 rondje om het hek. Daarna gaan we bezig met Slagbal.’ zegt Visser.
‘Kom ren met mij.’ zegt Houda. Ik loop naar Houda en samen beginnen we te rennen. Ik voel een spier in mijn knie en begrijp meteen; dit kan niet goed gaan. Voor ik het weet lig in op mijn knieën op de grond. ‘Pas op!’ zegt Visser.
‘Ja meneer, dat zegt u wel een beetje te laat.’ Ik voel mijn hoofd zwaar worden. Ik probeer op te staan. Visser komt naast me staan. Als ik sta voel ik alles draaien en val ik op zij, tegen mijn leraar LO aan, alweer. Ik voel een sterke hand die mijn vast pakt en een andere hand die op mijn rug rust. ‘Gaat het?’
‘Ja. Nee.’
‘Wat is er? Gebeurd dit vaker?’ Visser heeft me op een bankje gezet en hij is naast me komen zitten. We zijn alleen. Zou ik het hem vertellen?
‘Het komt gewoon door wat er in mijn hoofd rondspookt.’
‘Selena, wil je me het vertellen?’ Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Het duurt een paar seconden voor dat ik door heb dat ik terug kijk. Dan besluit ik het te vertellen.
‘Ik heb foute dingen gedaan, er zijn dingen gebeurd. Maar nee, ik had nooit gedacht dat ik er van flauw zou vallen. Gister avond gebeurde het ook.’
‘Wat zijn die foute dingen?’
‘Ik heb mezelf gesneden, ik werd verliefd op mijn buurvrouw van de camping, mijn ouderskwamen achter allebei. Ik moet naar een psycholoog, alweer. Ik woon bij mijn oom en tante.’
‘Luister Selena, ik denk dat het een slim idee is als je er met je mentor over praat, of met mij uiteraard. Nu kan ik er niet over praten, maar ik wil je zo snel mogelijk helpen.’
‘Bij u. En dank u wel.’
‘En jij doet niet mee met gym vandaag. Aan je knieën te zien… Is het beter als je niet mee doet.’
‘Haha oke meneer. Dank u wel.’
‘Dat is mijn werk.’ Hij glimlacht en knipoogt naar me. Hij loopt weer het veld op. Man, eerste dag, niet leuk. Ik wist het. ‘Hey michel how’s life are you ok? I wonder if you ever think of me.’ Ik zing terwijl ik denk en staar. Ik heb het niet eens door. De hele les zit ik een beetje aan de kant te dromen.
Ik kom aangekleed en al de kleedkamer uit. Ik loop naar de spiegel en zie achter mij meneer Visser aankomen. ‘Selena, wat heb je een mooie stem.’
Ik werd zenuwachtig, waarom voel ik dit? Deze warmte, dit gevoel.
‘Dank u wel meneer.’ Ik zet mijn mooiste glimlach op. ‘Ik zing om mijn gevoel weg te werken.’
‘Luister Selena, wil je er met mij over praten? Ik wil je echt heel graag helpen.’
‘Dat is aardig meneer. Ja dat wil ik wel.’
‘Kun je morgen na het zevende praten?’
‘Ja is goed meneer.’
‘Tot morgen en succes vandaag!’
‘Dank u wel meneer!’ Snel loop ik Zoey achterna. Ik voel dat ik bloos.
‘Sophia! Fietsen wij nog samen?’ Roep ik.
‘Ja, kom. Ik moet wel oppassen dus we moeten nu gaan.’
‘Ja , jij hebt mijn jas weet je nog? Morgen regel ik een kluissleutel.’
We fietsen samen naar huis. Ik ken Sophia al een hele tijd, maar ik kan haar niet vertellen wat ik nu op dit moment voel.
‘Ik moet hier af.’ zeg ik
‘Je woont toch aan de andere kant?’
‘Ja, maar ik ga naar Sara.’
‘Oh oke, doei schat. Ik sms je nog wel!’
Ik sta voor Sara’s huis. Zo vertrouwd allemaal. Ik zou niet weten wat ik zonder Sara moet. Ze is mijn alles.
‘Hoi Selena! Sara is boven, ga maar naar haar toe.’
‘Dank je wel Nardien.’
Nardien is de oudere zus van Sara, ze is al 17. Nardien is een heel lief meisje.
‘Hee lekkerding.’ Ik zie Sara aan haar bureau zitten met haar hoofd omlaag.’
‘Saar? Wat is er?’ Ze kijkt opzij. Ik zie een meisje met tranen over haar gezicht.
Ik trek mijn jas snel uit en trek Sara tegen mij aan. Ik hou haar heel lang vast. Ik troost haar, ik streel haar haren, ik streel haar rug. Zo krijg ik haar altijd rustig. ‘Dus, vertel me nu alles.’ Ik hoef niet veel te weten, ik weet waar dit over gaat; perfectie.
verder