heey allemaal, dit topic is voor meiden die zich onzeker voelen/ of gek gaan doen bij de jongens. dus geef elkaar wat tips 
Ik voel me zelfs onzeker bij mijn vriend waarmee ik 6 maand heb, en kan nogsteeds niet helemaal mezelf zijn.
Niet dat ik hem niet vertrouw ofzo, dat helemaal niet maar ik ben echt zon persoon die alles voor zichzelf houd haha.
^ dit komt op een gegeven moment wel. bij 6 maand had ik dit ook nog niet helemaal.
nu hebben we 20 maand en ben ik bij hem, helemaal mezelf, bij zn ouders nog iets minder…
wat jammer! ik denk dat je met hem erover moet praten ook al vind je het lastig, maar zo weet hij wel hoe je je voelt en dat versterkt je band. en doe het rustig stapje voor stapje niks gaat makkelijk in een keer. succes 
Ik ben vaak altijd vanzelf wel mijzelf bij jongens, maar dat komt omdat ik vanaf kleins af aan al heel vaak met jongens om ga.
Maar eigenlijk ben je nooit echt ‘jezelf’ omdat je je eigenlijk altijd wel aanpast. Zolang je je maar niet geheel anders gaat gedragen,
Het is maar een jongen geen buitenaards alien
Ookal gedragen jongens zich zo wel soms
Hoe leuker de jongen is hoe meer je jezelf op je gemak kan voelen
hhaha bij buitenaards dacht ik aan ET 
Vind ik ook moeilijk! Ik ga dan denken: ‘Ik moet leuk doen, anders gaan ze nooit meer met mij om’. En dan ga ik juist iets heel awkwards doen. Terwijl ik ze dan niet leuk vind ;o
Ik ben heel raar, ik zie jongens gewoon als leuke wezens. Soms vind ik ze nog leuker als meisjes. Maar als het erop aan komt klap ik dicht en komt ik heel oninteressant over. Ik ben echt awkward
Hij weet het ook wel, maar het heeft vooral met mijn verleden te maken, het meeste daarover weet hij ook wel. Agja, het word elke keer weer een stukje beter!
Gewoon doen als bij elk ander persoon. Het zijn geen bijzondere mensen ofzo, alleen van het andere geslacht :")
i know the feeling ik ben echt heel raar in de buurt van jongens (en eigenlijk ben ik altijd raar moet je nagaan hoe dat bij jongens is 
)
als je echt van elkaar houdt, dan kan dat gewoon! 
bijna al mijn vrienden zijn jongens dus waarom anders gedragen dan anders? Met jongens voel ik me juist veel beter op mijn gemak omdat ze over het algemeen geen schaamte hebben en meer losgaan. Meisjes zijn me echt te kattig en achterbaks.
Daar gaat flink wat tijd over heen voor je 100% jezelf kan zijn bij elkaar. Ik kan absoluut 1000% mezelf zijn bij mijn vriend, maar we zijn ook al 2 jaar samen. Ik weet nog dat ik rond 5 maanden dacht ‘nu worden we écht vrienden, naast een relatie’ zeg maar, en na 6 maanden kwamen er dingen als boeren laten naast elkaar haha. -schaam-
Maar zoals hier ook al een keer gezegd is, zn ouders vind ik nog een beetje moeilijk. Kan wel mezelf zijn, maar ik betrap me er ook op dat ik nog echt nadenk over dingen die ik wil/ga zeggen. Daar ben ik ongeveer 70% mezelf nu denk ik 
ik heb heel veel jongensvrienden, maar ik ga ook heel veel om met meiden. Ik heb zegmaar een jongensgedrag en een meisjesgedrag, ligt er aan bij wie ik ben. ^^
Altijd als ik met een jongen afspreek of omga ben ik of heel erg verlegen en bloos ik en weet ik niks te zeggen, of ik sloof me heel erg uit maar dat is alleen als het jongens zijn die ik wat beter ken!
ik ben nu ongeveer 2 en een halve maand samen met mijn vriend. aan het begin was ik wel wat gesloten en zij ik niet alles. maar nu deel ik al veel meer met hem. dat moet ook groeien. hij heeft hetzelfde en daar praten we ook over. we vinden beide dat we alles tegen elkaar moeten kunnen zeggen, maar dat is soms ook makkelijker gezegd dan gedaan.
ik ben echt zo´n iemand die anderen niet met haar problemen wil belasten, ik wil het liefst alles zelf oplossen.