Hoe hoort het te voelen?

Liefde & Boys
#1

Hallo :slightly_smiling_face:
Ik heb al de zoekfunctie gebruikt, maar kon niet echt vinden wat ik zocht…

Mijn situatie is als volgt:
Ik heb bijna 2 jaar lang een relatie gehad met L. We hebben ontzettend veel meegemaakt samen (zijn vader werd ziek en is overleden toen we een paar maanden verkering hadden) en we zijn óntzettend close. Hij was mijn eerste vriendje, de jongen waar ik smoorverliefd op was, de eerste jongen waar ik van hou…
De afgelopen weken ging het niet zo lekker tussen ons, ik ergerde me vaak aan hem, had minder zin om naar hem toe te gaan, smste weinig terug… We hebben 2 weken geleden gepraat en ik vertelde dat ik niet zeker wist of ik hem nog wel zo leuk vindt… We zouden het nog aanzien, maar eergister kwam hij spontaan langs om me te vragen hoe het nou eigenlijk zat.
Ik heb het toen uitgemaakt met hem. Allebei moesten we ontzettend huilen, en ik vind het heeel erg moeilijk…

Nu is dat dus vrijdag geweest, 2 dagen geleden. Ik ben sindsdien niet mijn bed uitgekomen, zit alleen maar te huilen en film te kijken en kom alleen beneden om even te eten. Het voelt alsof ik constant zenuwachtig ben, alsof er overal adrenaline door mijn lichaam gaat… en ik kan maar niet stoppen met huilen…

Mijn gedachte was: ja logisch, je bent 2 jaar samen geweest, logisch dat je er kapot van bent… maar een vriendin (die heeft dit ook wel eens meegemaakt) die zei: je moet jezelf niet dwingen om te voelen dat het zo goed is…
Daar heeft ze ook een punt. Maar ik weet het allemaal niet, het is de eerste keer dat ik dit meemaak, en ik voel me alleen maar ellendig en schuldig… het is zo’n geweldig lieve jongen, echt een super jongen, en hij heeft het al zo ontzettend zwaar nu deze tijd met kerst en oud&nieuw, omdat hij z’n vader zo erg mist.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen… we hebben elkaar deze afgelopen 2 dagen nog wel wat gesmst, gewoon van hoe gaat het met je?
En ik begin steeds meer te denken dat het door de drukte kwam dat het slecht tussen ons ging, ik zit in mn examenjaar en moest PWS inleveren afgelopen paar weken en toetsweek en druk etc. Hij studeert al en komt alleen in het weekend thuis, dus dat is soms ook wel moeilijk aangezien ik in het weekend ook moet werken en leren… Dus nu denk ik: is dat niet de reden dat het wat slecht ging? Nu is mijn PWS ingeleverd en krijg ik het rustiger?

Sorry dit is echt een lang verhaal, mijn vraag aan jullie is eigenlijk, hoe voelde jullie je toen het uitging? Is dit wat normaal? Ik ben namelijk ontzettend bang dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt…

#2

Ik voelde me ook heel rot, dat is normaal. Het is nog maar 2 dagen geleden hè… Kijk het een paar weken aan.

#3

ik heb me zeker een week in slaap gehuild, maar achteraf gezien was het toch de beste keuze geweest om het uit te maken
ik heb vaak het gevoel van spijt gehad, omdat ik het had uitgemaakt (en hij heel verdrietig was & dat vond ik zooo erg!), maar daar moet je je echt overheen zetten dan
en het is niet omdat je het hebt uitgemaakt dat je er niet meer voor elkaar kan zijn hé
je komt er zeker wel overeen
vooral niet te veel aan blijven denken, hou je bezig met andere leuke dingen en amuseer je

#4

Toen ik het uitmaakte voelde ik me ook vreselijk. Maar achteraf gezien heb ik eigenlijk nooit van hem gehouden maar was ik het gewoon gewend om met hem samen te zijn. En ik wil even zeggen: er is geen manier hoe het ‘hoort’. Het voelt voor iedereen anders. Ik zou het nog even aankijken, als het na verloop van tijd echt niet beter word dan kun je overwegen om weer samen te komen met hem.

#5

Er gaat nu waarschijnlijk een stof noradrenaline
(een variant van adrenaline)
Door je lichaam, dit komt vaker voor als iemand een super goede tijd heeft gehad met iets of iemand.
Als dit een langere tijd blijft zou hebben, zou ik erover gaan praten met iemand die je vertrouwd

#6

Ja jullie hebben gelijk… ik ga ook zeker geen overhaaste beslissingen nu nemen, ik ga het sowieso even een tijdje aankijken :slightly_smiling_face:

#7

Pas als je iets mist besef je hoeveel je er eigenlijk om gaf.
Misschien is deze break wel goed voor jullie relatie en kunnen jullie straks weer verder als er wat meer rust is ofzo :wink:

#8

maak het weer aan.

#9

ik heb het 3 weken geleden ook uitgemaakt met me vriend, heb me ook erg kut gevoeld, we hadden bijna 3 jaar met elkaar… afgelopen vrijdag ben ik naar hem toe geweest en we gaan het weer rustig aan proberen met elkaar…

#10

Het kan heel verschillend voelen, variërend van een gevoel van opgeluchting tot afschuwelijk slecht. Soms maken mensen het uit puur met verstand. Ken via via een stelletje, hun relatie was ongeveer perfect, alleen zij had een kinderwens en hij niet. Tsja, dan het erg logisch dat je je heel rot voelt.

Als jij merkt met je verstand dat het op lange termijn niks wordt door irritaties, maar nog steeds van hem houdt, is het echt normaal dat je je in het begin erg rot voelt. Dat kan ook nog best lang duren. Twee jaar is niet niks. Als je het in een impuls hebt uitgemaakt is het tevens logisch dat je je rot voelt, maar als dit zo is zal je daar snel genoeg tegenaan gaan lopen. Ik zou het eigenlijk alleen logisch vinden om je niet rot te voelen als je hier al langer mee in je hoofd zat en eigenlijk al afstand van hem had genomen. Verdriet is (helaas) heel normaal en kan ook nog eens heel erg lang aanhouden. Laat het er zijn, want door het weg te duwen duurt het alleen maar langer om erover heen te komen! Sterkte.

#11

Bedankt iedereen :slightly_smiling_face:

#12

We hebben vandaag weer afgesproken, en gezoend ( heel dom) maar hij heeft verteld dat hij me nog écht heel erg leuk vindt… maar toen ik bij hem was wist ik gewoon dat het meer vriendschap is dan liefde… nu zit ik weer thuis en mis ik hem toch weer… dit is toch echt moeilijker dan ik dacht :stuck_out_tongue:

#13

http://www.youtube.com/wa…g&feature=player_embedded

mirin?

#14

omg daar gaan we^…