[i]Hoi. (:
hoe vertellen jullie aan je ouders dat je verkering heb ?
xx[/i]
Ik heb een vriendje.
De vorige twee keren ging er een date aanvooraf waarbij ik wel vervoer moest hebben en het dus wel moest vertellen 
Er zit niks anders op dan te zeggen: ‘Mam, ik heb verkering’
Ben je bang dat je ouders het niet goed vinden dan?
Ik vertel thuis wel eens iets over school, en dat vertel ik nét iets vaker iets over ‘hem’.
Als je dan een week later vertelt dat hij verliefd op je is, en dat jij hem ook wel leuk vind, en dat jullie nu verkering hebben.
Dan zijn je ouders er al iets meer op voorbereid zegmaar.
succes!
haha, ik vond dat eerst ook altijd wel lastig. maar nu zeg ik het gewoon…
Mam; Dit is mijn vriendje 
hij had een feest van zijn ouders, en ik mocht komen.
en ik had net die avond ervoor met hem.
dus de volgende ochtend aan tafel;
Mama?
< Ja…?
Ik heb een vriendje…
< Ooooooh, wat leuk !! ( over enthousiast -.-’ )
ik vind dat ook altijd wel moeilijk,
maar meestal laat ik dan een vriendin bij me slapen en dan vertel ik het onder het eten ofzoo, mn vriendin steunt me dan een beetje
ik zeg dingen zoals nauw ik heb weereens wat aan de haak geslage:P
haha. okee.
nou…
ik wil binnenkort sowieso iets met hem gaan doen. (:
maar moet ik dan gewoon zeggen van; mama, piet vroeg of ik met hem naar de film wilde (:
maar ik zou het wel mogen hoor (: alleen ik weet nooit hoe ik het moet zeggen…
thanx !
Mijn ouders kende hem al best goed, want hij was eerst een goeie vriend van mij, en hij kwam steeds vaker bij mij thuis, dus op een gegeven moment aan het eten zei ik; nu is hij mijn vriendje!
En iedereen; Eindelijkk!
Ik zou zeggen; Mam, is het goed als ik met Piet naar de film ga? Hij vroeg of ik mee wilde.
Zoiets, bij mij zeggen ze dan meestal; okee is goed!
ik wist ook niet hoe ik het moest zeggen,
het was kermis en ik liep daar hand in hand met mijn vriendje
doen zag een vriendin van mijn vader dat en even later toen
ik thuis was zei mijn vader zo van jaa en vertel eens met wie liep
jij hand in had op de kermis? dus toen vertelde ik het hem.
ik woon bij mijn vader en had ruzie met mijn moeder dus
die is er later via msn achter gekomen omdat het in
mijn msn naam staat
mamaaaaa, papaaaaa…
ik heb een vriendje
Ooh ik zou 't er gewoon subtiel ingooien tijdens het eten.
“Oh ja en ik ga vanavond naar (…) het is nu echt wat, dan weten jullie het alvast!”
En verder zeg je niks… je maakt jezelf meer druk dan zij doen.
Ik had het perongeluk aan me broer verteld en die zij zo van Of jij vertelt het of ik vertel het!
Dus ik zo tijdens het eten toen me broer met me pa aan het praten was heel zachtjes tegen me ma “Mama, ik heb een vriendje”
Gelijk alle aandacht op mij xD
Haha ja het droog brengen :B
Uhm. Meestal komen ze d’r vanzelf achter X’D
Dan ga ik naar 'm toe bijv. en dan zeg ik “maaaam/paaaaap, ik ga naar *naam*” en meestal weten ze dan vanzelf wel, als ik daar vaker heenga, dat 't m’n vriendje is.
Of ik praat er met m’n vriendinnen/nichtjes over, en dan horen m’n ouders 't.
Kan niet geweldig goed met m’n ouders praten, ze zeuren zo, dus vandaar dat ik nooit iets zeg
Maar op dit moment heb ik geen vriendje.
Ik heb gewacht tot ze er zelf achter kwam. Ik weet niet echt ‘slim’ mja.
[b]nou… bij mij ging het zo ongeveer.
op een mooie typisch hollandse regenachtige dag:
ik: mam…
mam: ja…?
ik: ik heb laatst een leuke jongen ontmoet e…
mam: ooooooh heb je een vriendje?
ik: nee mam, hij heeft me mee uit gevraagt en n…
mam: is hij knap?
ik: ja best wel, maarre…
mam: donker of blond haar?
ik: donker… dus…
mam: oooh wat leuk, hoe oud is hij?
ik: 17…
mam: oooh, op een oude fiets moet je het leren zeg ik altijd!
ik: mam, mag ik even verder?
mam: tuurlijk.
ik: naja, we gaan dus morgen naar de bios.
mam: ooh, wat doe je aan?
ik: weet ik nog niet…
enz enz enz.
een maand later:
mam: nien, heb je nou al verkering met die jongen van laatst?
ik: neuh…
mam: noouuuuuja!
nog een week later:
ik: mam… hij is nu wel mn vriendje.
mam: *rent naar de telefoon om mn oma te bellen en te vertellen dat ik een vriendje heb.*
achja… van je familie moet je het hebben he. 
[/b]