hey iedereen,
ik zit een beetje in een vervelende situatie en ik wilde vragen of iemand ooit in een vergelijkbare situatie heeft gezeten.
ok dus ik ken mijn vriend al heel lang. vorig jaar hebben we een relatie geprobeerd, maar hij wist (na 4 maanden van liefde en plezier) niet wat hij wilde en had last van bindingsangst. dus na maanden van wachten, huilen en nog meer huilen, had ik het afgekapt.
nadat ik het heb afgekapt, stuurde hij me 3 maanden later een berichtje en fast forward: we hebben nu 6/7 maanden een relatie.
opzich hebben we een hele toffe relatie, maar de laatste 2 maanden gaat het iets slechter. de honeymoon fase is voorbij en ik werd dus weer paranoia dat hij weer aan het twijfelen was. het ene moment deed ik heel lief, andere moment deed ik niet leuk. ik denk ook dat ik last heb van een lichte depressie (ga ik deze week naar de huisarts voor), aangezien ik me vaak heel ongelukkig voel en mezelf zo van het meest negatieve weet te overtuigen. als ik in een negatieve spiraal kom, is het er heel moeilijk om mezelf te overtuigen dat alles goed is. (hij zegt ook dat hij het me vergeeft en weet dat ik het niet expres doe)
we hebben paar dagen terug dus een ruzie gehad, hij uitte eindelijk hoe hij zich voelde. hij weet dus niet wat hij wilt, hij is niet ongelukkig en weet niet of het verstandig is om er een punt achter te zetten (want het is ook vaak leuk), maar wordt gek van dat ik zo van humeur wissel. probleem is nu: hij zoekt geen contact meer, hij reageert wel maar ontzettend kortaf. tijdens college op de uni is hij ergens alleen gaan zitten ipv bij mij. samengevat: ik weet niet waar ik aan toe ben. IK WORD EEN BEETJE ERG GEK.
ik snap dat het ongemakkelijk en raar is na een ruzie en zo, en ik heb ontzettend spijt dat ik mij zo heb gedragen. maar als hij geen moeite meer doet, voelt het alsof de keuze voor hem al gemaakt is. maar dan snap ik niet waarom je het niet uitmaakt?
we gaan morgen dus praten, wat denken jullie? hoe kan ik dit het beste aanpakken? mensen met kennis en ervaring pls paniek