Het Obsessieve Compulsieve Stoornis Topic

Lifestyle
#1

Hey meiden,
ik heb echt iets heel vervelends, namelijk een dwangneurose of te wel een Obsessieve Compulsieve Stoornis.
Hierbij ben ik snel bang voor de dood, controleer ik dingen extra vaak en heb gedachtes die ik helemaal niet wil hebben.
Het is super irritant, want voor het slapen gaan moet ik wel 10x checken of mijn verwarming wel uitstaat.
Ik heb ook slaappillen omdat ik voor het slapen gaan nog te druk bezig ben waardoor ik klaar wakker ben.
Mijn vraag is dus:
Ken jij iemand die dit ook heeft? Of heb je het zelf? En wat heb/heeft jij/hij of zij dan precies?
Laat het weten in dit Topic als je erover wil praten.

-XXX-

#2

Ik heb het zelf niet, maar ik vind het wel heel vervelend voor je…
Zie dit maar als een upje ofzo

#3

Hetzelfde, sterkte in ieder geval!

#4

Ik heb het zelf ook, maar zo te zien heb jij wel een ernstigere vorm
Het irriteert mij soms wel maar ik stoor me er niet heel erg aan

#5

ik heb het ook ‘best’ erg

#6

Bedankt allemaal! En voor degene die het ook hebben, sterkte!

#7

Ik heb dit een hele lange tijd gehad. Ook toen ik 6/7 jaar was.

#8

In sommige dingen herken ik mezelf wel een beetje.

#9

Ik herken sommige dingen ook wel, zo moet ik allemaal opdrachten elke avond doen van mezelf voordat ik ga slapen. Zooo irritant…

#10

Ik zou de titel van het topic veranderen in impulsieve compulsieve stoornis topic. Het lijkt mij dat meer lotgenoten je topic aanklikken

#11

Ik heb het vroeger heel erg gehad. Ik moest bijvoorbeeld de lichten meteen uitdoen als ik ergens was geweest omdat ik bang was dat er brand ontstond. (heel raar eigenlijk)
Ik was 10/11 en heb er niks aangedaan. Uiteindelijk zijn die gedachtes weggegaan ik heb er nu geen last meer van.
Heb je al geprobeerd om naar de dokter te gaan?

#12

In veel dingen herken ik mezelf best wel heel erg.

#13

Ik heb al 3 jaar bij de psycholoog gezeten. Het ging een hele tijd goed…

#14

Lijkt me echt vervelend! Is er iets aan te doen? Lijkt me eng om in constant met zo’n gedachtes rond te lopen!

#15

Zoals sommigen hierboven ook hebben gezegd, herken ik veel van je problemen bij mezelf. Ik ben soms veel te lang aan het denken over één ding waar ik helemaal niet mee bezig wil zijn. Die angst voor de dood herken ik zeker, vooral 's nachts wanneer mijn hersenen echt overuren draaien.
Ik hoop dat je een beetje rust kunt vinden af en toe, veel sterkte!

#16

Toen ik rond de 12 jaar was had ik dit ook heel sterk, ik las dan weleens een boek waarin de hoofdpersoon uiteindelijk overlijd. Vervolgens dacht/denk (ja dit denk ik nog steeds vaak) ik hier dan overna, hoe eng het is dat je eenmaal geboren bent en hoe snel je weer in je graf kunt liggen. En wat dan?! had mezelf toen wel eens in slaap gehuild vond dit zo’n enge gedachte. En dit vind ik ook nog steeds, maar denk er nu niet meer zoveel overna. Soms lig ik wel in me bed denk ik er weer aan en durf ik niet eens te slapen, bang om niet meer wakker te worden…
Ik begrijp je dus helemaal en ik controleer dingen ook altijd extra vaak enz.
Ben ook benieuwd wat je hier tegen zou kunnen doen, je kunt wel zeggen probeer er gewoon niet aan te denken maar zelf weet ik ook dondersgoed dat dit niet zo makkelijk gaat.

Upje dan maar !

#17

Ik heb best wel dwangneurose denk ik. Altijd als ik in de trein zit check ik echt twaalf keer of ik wel mijn portemonnee bij me heb of iets dergelijks.

#18

Ah, lijkt me echt vervelend om dat te hebben… Ik heb het zelf niet, maar heb wel van die ‘gekke gewoontes’. Zo moet ik bijvoorbeeld altijd de bovenste trede van de trap aanraken. Slaat echt nergens op, maar anders voelt het niet goed ofzo. Maar het is niet zo dat ik er last van heb, maar een beetje raar is het wel.

Ik had in de eerste klas van de middelbare school wel een jongen die het had. Iedereen wist dat hij het had, maar niemand wist volgens mij echt hoe ernstig het was. Hij werd ook behoorlijk gepest. Zo moest hij altijd drie pennen op zijn bureau hebben liggen, in een bepaald patroon. En soms waren er dan klasgenoten die één van die pennen afpakten. Hij werd dan helemaal gek, begon te schreeuwen of te huilen. De leraar zei dan altijd dat hij zich niet moest aanstellen of hij werd gewoon de klas uitgestuurd. Eerlijk gezegd vond ik hem ook altijd een beetje raar, en had ik ook zoiets van ‘doe eens normaal, het is maar een pen’. Pas nu besef ik me hoe ontzettend vervelend en frustrerend het voor hem moet zijn geweest… Hij is halverwege het jaar ook naar speciaal onderwijs gegaan.

#19

Ik heb denk ik geen dwangneurose, maar ik heb wel iets in de trant van een angststoornis of iets. Ik weet niet precies wat het is. Nu, om 3 uur 's nachts, heb ik weer last van een hele verzameling aan gedachten die ik helemaal niet wil hebben. Ik wíl helemaal niet zoveel nadenken, en daarbij ook heel veel gevoelens hebben. Ik ben heel snel geraakt door dingen en ben heel slecht in dingen verwerken. M’n gevoel en m’n rationele nadenken zijn beiden erg sterk, maar ook vaak heel tegenstrijdig. Vaak weet ik niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik denk 300 dingen tegelijk en voel 300 dingen tegelijk.
En over de angsten, ik geloof er echt in dat ik zo’n stoornis heb. Ik vind het moeilijk om erover te praten of het uit te typen haha, dan breng ik het weer naar boven en dat wil ik liever niet. Maar ik heb vaak periodes, sommige heviger dan andere, dat ik alleen maar in angst leef. Ik tril, ik denk maar aan één ding, 24 uur per dag. Ik huil dan oneindig. Maar meestal moet er wel een kleine aanleiding voor zijn. Maargoed, hier had je niet om gevraagd haha. Ik denk in ieder geval dat we elkaar wel begrijpen. Soms voel ik me echt heel raar, maar als ik vaak op Tumblr of hier op Girlscene kijk, blijken veel meiden zich gek genoeg wel in mij te herkennen. Elk meisje lijkt wel te strugglen met een soort van ‘mentale’ struggles. Maar dat blijft allemaal zo erg onder de oppervlakte, dat is onzichtbaar voor de buitenwereld.

#20

Nu heb je nog niks aan m’n berichtje gehad haha. Wat mij altijd wel helpt, is afleiding zoeken. Ga iets leuks met vriendinnen doen, of een boek lezen waarin je helemaal wordt opgeslurpt. Ik merk aan mezelf wanneer is afgesproken heb, ik in een andere gemoedstoestand zit dan wanneer ik de hele dag thuis op de bank heb gelegen. Misschien ergens ook wel ergens best logisch :stuck_out_tongue:
En ik denk dat het ook heel erg helpt er veel met anderen over te praten. Best hypocriet, want ik doe dat eigenlijk nooit. In het echt vind ik het best eng en weet ik niet hoe ik m’n gedachten moet verwoorden. Soms lijkt het wel alsof ik het op dat moment verdrongen heb en ik niet meer weet waar ik nou allemaal mee zit. Maar typend gaat me dat veel beter af.