het meisje

Schrijfsels
#1

heeejj girlss, ik schrijf wel vaker verhalen en ik wil er ook wel iets mee doen later, dus meningen en tips zijn van harte welkom!

En toen zag ik haar. Het perfecte meisje. Ze bekeek sneakers en korte laarsjes in de rekken van Shoeline. Haar vriendinnen stonden wat verderop te kibbelen bij de hoge hakken, maar zij sloeg daar geen acht op. Haar donkerbruine haar met lichte hazelnootkleurige highlights zat in een rommelig staartje, en als ik goed keek zag ik een klein plukje boven haar ogen waar wat zwart in zat. Alsof ze vanochtend snel en ongeconcentreerd was uitgeschoten met mascara en geen zin had om het weg te halen. Haar grote, lichtgroene ogen keken omhoog naar de hoge laarzen die bovenaan stonden. Ze strekte zich uit om een schoen te pakken, maar omdat ze zo klein was – ik schat ongeveer 1.62 meter – kwam ze er niet bij. Ze probeerde te springen, maar stootte daarbij de rij schoenen daarnaast om. Ik moest erom lachen. Ze zette alles snel recht en ging weer verder met kijken alsof er niks gebeurd was. Ik zag een paar nonchalante watervlekken en penstrepen op haar lichtblauwe broek en ook al was het de allereerste keer dat ik dit meisje zag , ik wist gewoon dat ze geweldig was.
‘Hey, gast, kom je?’ zei Nathan, mijn beste vriend. Zijn vriendin Dunja, die ook met ons mee was naar de stad, trok hem zeurend aan zijn mouw. Ik irriteerde me dood aan Dunja. Elke keer als ik wou stappen of gewoon iets wou gaan eten met Nathan, moest zij weer mee. Ze was manipulatief, kreeg altijd haar zin en wist precies wat ze moest zeggen om Nathan om te brengen. En hoevaak ik hem ook daarvoor waarschuwde, hij zag het niet.
‘Waarheen?’ vroeg ik. Ik wou helemaal niet weg. Ik wierp weer een blik op het meisje bij de schoenen. Ze was gaan zitten en had haar eigen, afgetrapte slippertjes uitgedaan en pakte een gloednieuw stel laarsjes uit de rij. Terwijl ze haar voeten in de schoenen wurmde ontsnapten er een paar haren uit het rommelige staartje en vielen voor haar gezicht.
‘Nathan, ik ga nu, we zijn hier lang genoeg geweest. Je doet alleen maar wat jíj wilt hier. Ik ben erbij, weet je nog.’ Begon Dunja. Ik keek Nathan aan en trok mijn wenkbrauwen cynisch op. Hij knipperde vermoeid met zijn ogen. ‘Dunja wil graag naar de Zara. Kom op man, we zijn toch alleen maar sneakers aan het kijken. Dat is ook niet leuk voor haar.’ Zei hij dwingend tegen me.
Ik kuchte. ‘jaja.’
Nathan haalde zijn schouders op en Dunja begon weer. ‘Nathan…’
‘Ja, schatje, ik kom.’ Na een vluchtig kusje op haar slaap te hebben gegeven liep het stelletje hand in hand de straat uit. Ik wierp nog een blik op het meisje dat zo mijn aandacht had getrokken. Was ik nou gek of lachte ze naar me? Ik bleef haar onzeker aanstaren tot ik merkte dat Nathan me aan het eind van de straat ongeduldig wenkte. Na een allerlaatste blik op haar liep ik de twee achterna. Waarom vond ik haar zo leuk? Ik wist het echt niet. Het enige dat ik wist, was dat ik haar moest leren kennen. Zo snel mogelijk.

#2

Wauw, zeker verder !

#3

sowieso verder ! echt goed!

#4

Verder!:smiley:

#5

verder (:

#6

heel erg goed! :3

#7

wauw, dankjulliewel!

De tweede keer dat ik haar zag was met het uitgaan. Ik was samen met Nathan en wat jongens van mijn voetbalteam uit in een niet zo bekende discotheek, iets buiten de stad, nadat we onze wedstrijd voor de zoveelste keer grandioos verloren hadden. Mij ging het niet zo aan het hart, maar er waren een paar vrienden die zich na de wedstrijd enorm hadden staan opfokken. Het verliezen hield ook nooit op. Daarom stelde Nathan dit uitje voor, om even te ontspannen. De stress van de wedstrijd kwijt te raken.
Zelf had ik niet heel veel zin, maar ik ging overstag door de gedachte aan leuke meisjes in korte broekjes omdat de avonden zwoeler aan het worden waren. De zomer kwam eraan, warmer dan ik me een zomer ooit kon herinneren, en ik verheugde me bijna op de zomerstop met voetbal. Ik had het er echt even mee gehad.
De club was gezellig, niet swingend, maar goed voor een doorgaanse zaterdagavond. Ik ging meteen een paar bier halen, zo verstandig als ik ben, omdat veel jongens dat duidelijk wel konden gebruiken. Eigenlijk had Nathan me gewoon een hoop bonnen in mijn hand gedrukt en moest ik weer als slaafje spelen voor het team. Alsof het vanzelfsprekend was dat ik het drinken haalde. Je zou zeggen dat ik het onderhand wel gewend zou moeten zijn, maar het blijft vervelend. Christian, de underdog. De pispaal. Achja.
Toen ik me omdraaide met een dienblad vol glazen, me werkelijk voelend als de barman in deze overvolle discotheek, zag ik haar weer. Eerst dacht ik dat ik hallucineerde, dat ik me verbeeldde wat ik op dat moment graag wilde zien. Haar perfecte silhouet, haar donkerbruine haar met die lichtere highlights… en toen zag ik haar broek. Het was dezelfde lichtblauwe broek, met dezelfde vlekken. Het was haar echt. Ongeloofwaardig, maar waar.
Ze stond bij een groepje meisjes, maar ze zei niks. Ze stond er sowieso een beetje buiten. Ik bekeek haar vriendinnen kort en ongeïnteresseerd. Ze waren allemaal typische, mooie poppetjes met geverfd haar en teveel make-up. Ze dansten, kibbelden en flirtten. Niks aan. Zij was echter zo uniek dat ik zeker wist dat ik nog nooit zo’n meisje had gezien. Het viel me op dat ze steeds op haar telefoon keek, en dan weer om zich heen. Verwachtte ze iemand? Had ze een vriendje?
Ik bedacht me hoe perfect dit moment zou zijn om op haar af te stappen. Ze stond iets buiten haar vriendinnengroep, had duidelijk niemand om mee te praten. Maar wat moest ik zeggen? Jongens als Nathan ging dit net zo gemakkelijk af als tandenpoetsen. Zij stapten op meisjes af met een of andere leuke, gevatte opmerking om ze te laten giechelen en ze was binnen. Maar dat kon ik niet. Zo’n jongen was ik niet. En vooral niet met haar.
Ik weet niet hoelang ik daar stond met mijn dienblad vol bier, maar ik werd wreed uit mijn peinzingen gehaald door Teun, die me een harde tik tegen mijn achterhoofd gaf. Ik schrok daar zo van dat ik het hele dienblad, stom genoeg, uit mijn handen liet vallen. Eén kapot glas trekt geen aandacht in een discotheek, maar tien glazen, als het er niet meer waren, die kapot vallen maakt toch meer lawaai dan je denkt. Ze vielen in duizenden, miljoenen stukjes en de mensen om me heen keken allemaal om. Teun brulde het uit van het lachen en gaf me nog een harde klap tegen mijn hoofd. Waarschijnlijk was het speels bedoeld, maar ik voelde het nabranden. Ik schaamde me niet, raapte het dienblad nonchalant op en glimlachte verontschuldigend naar de mensen om me heen, die weer begonnen met kletsen en dansen. En toen keek ik naar haar. Ze staarde me aan. Een gezicht vol ongeloof en spot blikkerde mijn kant uit.
En toen schaamde ik me wel degelijk.

#8

oeps haha

#9

VERDER :grinning:

#10

verder !

#11

echt heel, heel goed geschreven! je moet er later echt iets mee gaan doen! you go girl!
:slightly_smiling_face:

#12

Na een hele avond schuchtere blikken op haar werpen tussen de dansende menigte door begon ik het een beetje zat te worden. Wat was ik voor een watje? Sinds wanneer was ik verliefd op meisjes die ik niet eens kende? Sinds wanneer was ik überhaupt verliefd?
Daarom deed ik iets wat ik misschien eigenlijk niet had moeten doen, maar wat wel hielp op dat moment: ik zei het tegen Nathan.
‘Wie is lekker?’
‘Zij daar. Kijk.’ Nathan volgde mijn wijzende vinger. Ik probeerde het onopvallend te doen, maar Nathan ging op zijn tenen staan en keek reikhalzend naar het groepje meisjes waar ik op wees. Ik draaide me beschaamd om.
Nathan pakte mijn schouder en draaide me terug. ‘Die blonde?’ vroeg hij, terwijl hij een goedkeurende slok van zijn bier nam.
‘Nee.’ Ik had het ook kunnen weten. ‘Die daar. Met die lange broek.’
Nathan zei even niets. Ik zag hoe hij het meisje in zich opnam. Haar warrige, bruine haar, haar mooie groene ogen die elk hoekje van de ruimte leken te bestuderen. Ze danste een beetje onritmisch, maar ik vond het ontzettend sexy.
‘Niet gek.’ Zei hij. ‘Maar je kunt ook gaan voor die blonde, want ja ik bedoel, je moet wel voor het beste gaan wat je ziet.’
ik rolde met mijn ogen. ‘Ik vind haar het beste.’ Zei ik resoluut. Resoluter dan dat ik ooit tegen Nathan geweest was.
‘O… nou, oke. Jouw keus.’ Hij was lichtelijk verbaasd, wat misschien niet raar was omdat ik niet het type jongen was om tegen mensen in te gaan. Maar iets in me wou gewoon zo graag met haar praten, zo graag een normaal en simpel gesprekje met haar voeren dat het me even niet uitmaakte hoe dat op Nathan overkwam.
‘Watch and learn.’ Grijnsde hij en ik liep achter hem aan. Nerveus was ik, maar die drang ik had om eindelijk te weten wat haar naam was, was vele malen groter. In de buurt van het groepje ging Nathan dansen en overdreven opvallend naar de meisjes kijken. Ik deed mee en binnen de kortste keren begonnen een paar blondjes te giechelen en tegen elkaar te fluisteren. Ik keek naar haar. Ze stond iets verder weg met een ander bruinharig meisje. Ze leek ons niet eens op te merken.
Nathan knipoogde naar me en sloeg zijn handen van achter om de middel van het meisje die hij me net adviseerde. Hij boog zijn hoofd en fluisterde iets in haar oor. Het leek te werken, want ze danste meteen mee. Ik zag de meisjes tegenover haar enthousiast naar haar knikken en ik kon gewoon horen wat ze dachten; ja schat, hij is goeéd!
God, waarom had ik niet wat hij heeft? Die gemakzucht, dat charmante?
Ik stond daar maar. Ik wou niet tegen haar vriendinnetjes gaan praten, en zij stond te ver weg. Nathan ging helemaal op in het blonde meisje en ik begon me af te vragen of hij dit echt wel voor mij deed. Het was maar bidden voor hem dat Dunja niet toevallig een van haar arrogante vriendinnetjes hier had rondlopen, want dan was hij echt de zak.
Toen ik mezelf net begon af te vragen waarom ik in hemelsnaam Nathan hiervoor had ingeschakeld, begon een schattig meisje met zwarte vlechtjes tegen me te praten. Ze stond ook bij het groepje en ik had haar eerder die avond veel met haar zien lachen, tijdens de lange tijd dat ik haar vanavond had geobserveerd.
‘Dansen?’
Ik was verrast door haar directheid en staarde haar een paar seconden wezenloos aan. Haar ogen twinkelden lichtjes. Ja, ik wilde dansen. Alleen niet met haar.
‘Uhhh…’ ik wou antwoord geven, maar het kon niet. Ik was afgeleid. Ik zag uit mijn ooghoeken het leuke meisje naar ons toelopen. Ze trok zachtjes aan een van de vlechtjes van het meisje tegenover me en fluisterde iets in haar oor. Die kleine, ronde lipjes. Die groene ogen. God, wat was ze mooi.
Ik was me er niet van bewust dat ik haar een tikkeltje overdreven stond te bekijken, en toen ze me even een vragende blik gaf sprong ik in het diepe.
‘Met jou wil ik wel dansen.’ Zei ik zacht in haar oor.
Die avond overtrof ik mezelf.

#13

Best grappig zon verhaal over een jongen!

#14

zeg maar of ik moet stoppen of doorgaan haha, ik vind het wel leuk om te doen! Ik schrijf gewoon steeds stukjes bij, ik heb niet echt een plan voor dit verhaal, dus als iemand ideen heeft?

Het filmpje van die avond speelde ik de volgende dag eindeloos vaak af in mijn hoofd. Hoe ik de hele avond met mijn armen om haar heupen had gestaan, zij zachtjes met haar vingers kriebelend in mijn nek. Hoe ze had verteld dat ze Brendi heette en 17 jaar was. Hoe ze over haar opleiding vertelde, haar familie, haar vrienden. Ik had niet verwacht dat ze zo’n pratertje was, maar ik vond het alleen maar heerlijk om te kijken hoe haar lippen bewogen tijdens het spreken, vooral wanneer ik zo dichtbij stond. Het was alsof ik de harde muziek niet meer hoorde, alleen haar molodieuze stem. Op een gegeven moment kon ik totaal niet meer volgen wat ze zei, maar het maakte niet uit. Ik hield van haar manier van praten. Ik vond haar fantastisch.
Het moment dat zij haar lippen op de mijne drukte heb ik heel vaak teruggespoeld. Ik zette het op pauze, bekeek het opnieuw en genoot elke keer een beetje meer. Vanaf dat moment konden we niet meer stoppen met zoenen. En ik wist dat het geen normale discotheekflirt was op een doodgewone zaterdagavond van twee mensen die elkaar niet kenden; het was speciaal. Vanaf het allereerste moment dat ik haar zag was het al speciaal geweest.
Het kleine zwarte stipje op deze kleurrijke herinnering probeerde ik uit alle macht te vergeten. Op het einde van de avond, ik schat dat het rond de 3 uur ’s nachts was, was er een jongen naar haar toegekomen. Wij stonden met z’n allen buiten – mijn voetbalvrienden hadden zich ook al geïntroduceerd aan Brendi’s vriendinnen – en ik was weer met haar aan het zoenen… Ik kon het gewoon niet helpen. Haar giechelende vriendinnen konden me helemaal niks schelen.
Het moment werd echter verstoord door een grote, donkere en gespierde jongen met een pet. Hij was angstaanjagend; hij deed me denken aan een gevaarlijke beer. Dat had misschien ook te maken met de woedende uitdrukking op zijn gezicht waarmee hij Brendi aankeek, iets dat ik meteen niet kon hebben.
‘Wat moet dat?’ brulde hij tegen mij. Ik schrok en dacht meteen terug aan de manier hoe Brendi op haar telefoon had gekeken aan het begin van de avond. Dit was toch niet haar vriend?
‘Laat hem met rust.’ Zei Brendi met haar zangerige stem. De schrik was meteen uit mijn lijf. Brendi nam het voor me op.
De jongen ademde woest, gaf mij een harde duw waardoor ik viel en richtte zich tot Brendi. ‘Ik zou hem graag in elkaar willen slaan, met jou erbij, maar je weet dat ik mijn leven beter…’ Het viel me op hoe angstig Brendi naar hem opkeek. Alsof ze bang was voor waarvoor hij in staat zou kunnen zijn. ‘Maar what the fuck? Waar ben jij mee bezig? Ben je gek?’ Hij duwde Brendi ook, ze struikelde.
‘Laat dat!’ schreeuwde ik. Als je mij tot een categorie zou moeten plaatsen zou ik absoluut passen bij de mietjes, de lafaards, maar wanneer het om Brendi ging kon zelfs een grote, woeste beer me niet bang maken, merkte ik die avond.
Hij negeerde me. Ik wou op hem aflopen maar Nathan en Robbie pakten me vast. Ik had geen idee waar ze vandaan kwamen, maar het feit dat ze de meisjes waar ze zich net mee bezighielden voor mij lieten staan deed me een beetje goed. ‘Heb je niet gezien hoe groot hij is, idioot?’ siste Robbie. ‘Wil je dood ofzo?’
‘Kom, laten we gaan.’ Nathan trok me mee.
‘Nee, laat me los! Brendi staat daar nog!’ prosteerde ik. Ik keek naar Brendi. Ze was in een gedempte discussie met de jongen. Ik zou graag hebben gehoord wat ze toen zeiden, maar Nathan en Robbie maakten dat onmogelijk.
‘Brendi?’ zei Nathan spottend. ‘Je weet haar naam? Doe je goed.’
‘Kom op, Chris, je kent die chick niet. Laten we gaan voor je in elkaar geslagen wordt. Hij heeft nu zijn aandacht op haar.’ Ik zag hoe Robbie met zijn ogen rolde. Hij wel, ja. Hij zou een meisje wel gevaar laten lopen zodat hijzelf er niks aan overhield.
‘Nee, laat me nou even. Ze is echt leuk.’ Ik keek Nathan aan. ‘Ze is… ze is mijn Dunja, oke?’
Ik vond het niet zo’n prettig idee om Brendi met Dunja te vergelijken, maar het hielp wel. Nathan liet me los en Robbie zuchtte. ‘Hoe kan je nou zo gek van haar zijn na één avond?’
Ik haalde mijn schouders op en keek weer naar haar. Ze glimlachte waterig naar de beer, die zich omdraaide en mijn kant kwam uitgelopen. Robbie en Nathan deden allebei snel een stap achteruit toen hij zich in zijn volle 1.85 voor me oprichtte.
‘Ik weet niet wie je bent, maar kijk uit met haar. Ik waarschuw je.’ Het klonk dreigend. Ik wist niet of ik bang moest worden, maar ik was het niet. Ik keek alleen maar langs hem heen naar Brendi, die daar alleen stond en nerveus naar ons staarde.
Hij had het door en greep me hard bij mijn kin. ‘Kijk me aan, klootzak. Ik waarschuw je. Ze is niet de juiste meid op verliefd op te worden. Geloof me.’
Hij gaf me een harde klap tegen mijn wang en liep door. Het was alsof ik de woorden niet gehoord had, zijn slag niet gevoeld had. Want toen zag ik Brendi weer staan en wist ik; ze is de perfecte meid om verliefd op te worden.

#15

VERDER :grinning:.
Ikvolgzoiezo:D

#16

haha uit dat eerste stukje kun je wel een beetje merken dat het door een meisje is geschreven.
“en als ik goed keek zag ik een klein plukje boven haar ogen waar wat zwart in zat. Alsof ze vanochtend snel en ongeconcentreerd was uitgeschoten met mascara en geen zin had om het weg te halen.”
denk dat jongens daar niet zo snel naar kijken? maar vind 't wel echt super leuk geschreven!!!

#17

Up! Leuk! :slightly_smiling_face:

#18

verder :grinning:

#19

haha ja daar heb je ook wel een beetje gelijk in, maar op die manier wou ik het type meisje een beetje laten zien. maar bedankt voor jullie reacties!

#20

leuk verhaal :grinning: