Hee meiden,
Ik zit zo met mezelf in de knoop. Mijn hoofd zegt dat dit de juiste keuze is geweest, mijn hart zegt van niet. Ik zal even kort uitleggen hoe het zit. En ik hoop dat ik wat advies van jullie kan krijgen.
M’n vriend en ik zijn 3 jaar samen, maar de laatste anderhalf jaar loopt het al niet goed, dankzij zijn moeder. Alles wat ik doe is fout, in zijn moeders ogen. In zijn moeders ogen is onze hele relatie fout. Op vakantie heeft ze me ook genegeerd enzo. Eigenlijk ben ik de slechte schoondochter, sinds mijn vriend z’n broer ook een vriendin heeft. Zei is perfect, en ik ben niet goed genoeg.
Ik krop alles op, en kan er met mijn vriend niet over praten. Als we praten, komen we nooit tot een conclusie, en komt het alleen maar op ruzie uit. Vrijdag op zaterdag heb ik mijn vriend gezegd wat ik van de situatie vond. Hij heeft hierop gereageerd door te zeggen dat hij niet wil praten. Toen werd ik boos en zei ik: ‘Prima, dan zoek je toch een meisje op waarmee je niet hoeft te praten.’ En toen is hij weggelopen. Na een dag niks van hem gehoord te hebben, stuurde ik hem een whatsapp waarin ik zei dat ik vond dat een relatie van 3 jaar niet op deze manier beinigd kon worden, als dit dat al betekende.
Nu gaan we morgen praten, maar ik weet niet wat slim is. Ik wil hem niet kwijt, we houden van elkaar. Maar met zijn moeder gaat het gewoon niet meer. En hij wil/kan niet tegen z’n moeder ingaan.
Alvast bedankt.
Liefss
Je begrijpt het wel, het is gewoon zo jammer dat moeders zich overal mee bemoeien… het slaat nergens op.