Hoi dames,
Ik word steeds onzekerder en twijfel steeds meer aan mijn beroepskeuze die ik een paar jaar geleden gemaakt heb. Zoals de meesten weten ben ik sinds juni dit jaar afgestudeerd als apothekersassistente. Ik hik steeds tegen basis dingen aan, waarvan ik heb van ‘shit, had ik moeten weten.’ Of juist andersom, dat ik dingen weet dat ik niet hoef te weten. Hoewel ik dus een jonkie ben in de medicijnwereld, ik ben gewoon bang dat ik niet geschikt ben voor het vak. Ik merk dat communicatie een groot probleem is. Althans, als ik iets heel rustig en duidelijk uitleg aan de patiënt, dat de patiënt het niet begrijpt. Als een ander het doet, met dezelfde woorden, snappen ze het wel.
Vandaag was ik aan het werk en het was een dag dat gewoon mislukt was. Volgens mij ging er alles mis wat er mis kon gaan en betrapte ik mijzelf weer op de basiszaken die ik, naar mijn mening, niet onder controle heb. Het is niet dat ik het vak niet leuk vind, want ik vind het leuk om patiënten te helpen en kwaliteit bij te dragen aan de gezondheidszorg. En ondanks dat mijn collega’s van verschillende apotheken zeggen: ‘je kunt echt nog niet alles weten, dus logisch dat je veel nog niet weet. Daar moet je vanzelf achterkomen of juist vragen en door ervaring,’ heb ik gewoon het idee dat collega’s mij een last vinden.
Ik word er zo onzeker van en pieker er al zo lang over, alsof ik me als een mislukkeling voel. Als ik mijzelf vergelijk met anderen, bij hun gaat het van een lije dakje, bij mij niet…
Ik weet gewoon niet goed meer wat ik moet doen. Hebben jullie ook toevallig gehad dat, toen je afstudeerde en werk had gevonden, het idee van ‘wat doe ik hier, iedereen is zoveel beter?’ Met zo’n gedachte sta ik bijna iedere ochtend op.