Ik ben een paar maanden geleden er achter gekomen dat ik vroeger het “Alice in wonderland” syndroom had.
Voor mensen die het niet kennen, het is een syndroom dat alles kleiner, groter, dunner en dikker laat worden. Bijvoorbeeld als je een aanval kreeg, werd alles wat je ziet dunner, dikker, groter, kleiner etc.
Ik had het vroeger heel vaak en raakte ook helemaal in paniek als ik het zag. Het is ook tot de dag van vandaag een nachtmerrie om weer een aanval te krijgen.
Het komt heel vaak voor bij kleine kinderen en naarmate je ouder word ontgroei je het ook een soort van.
Ik hoopte dat voor de meiden die het ook hebben gehad we er hier over kunnen praten
xx
Klinkt als een leuk tripje.
Ja alsof je overdosis xtc heb genomen maar geloof me het is echt niet leuk
Heb het wel eens als ik me ogen dichtdoe zegmaar zo’n gevoel…dat alles dunner/groter eruit ziet.
Ja snap wat je bedoeld heb ik soms ook nog
Ja en dan doe ik me ogen open en dan is alles gewoon weer normaal.
Precies
Huh, is daar serieus een naam voor? Ik vond het altijd zooo vreemd! Maar had het als klein kind ook een paar jaar. Dan lag ik bijvoorbeeld in bed en dan leek de deur ineens heeel klein of juist heel groot en dat bij alles in m’n kamer. Heb t nu nooit meer, dus is bij mij gewoon overgegaan.
Ik had het vroeger erg vaak, heb het nu ook nog af en toe (zo eens in de maand). Dan lig ik in bed, sluit ik mijn ogen en wordt de kamer om me heen gigantisch groot en uitgestrekt. Alsof de deur van de kamer een paar honderd meter verderop is, ik voel me dan ontzettend klein. Het is echt een nachtmerrie, vooral omdat ik er niet uit kan ontsnappen. Als ik mijn ogen open, blijft die kamer zo uitgestrekt.
Ik snap je helemaal, ik raakte dan helemaal in paniek enzo. Ik had het in een periode zoo vaak
Maar heb je het nog steeds ?
Mag ik vragen hoe oud je bent want ik dacht dat het weg ging namate je ouder word
Ik heb het nog steeds ja, ben nu 20. Ik moet zeggen dat ik er nu minder last van heb dan toen ik jonger was, maar nog steeds komt het regelmatig terug, helaas.
Ja inderdaad, ik ook. Want ik kon er niks aan doen om het weer normaal te laten worden, en soms duurde het zo lang voor m’n gevoel.
Ja precies !
Ohh wauw, dat is zeker wel irritant
Vroeger kwam dat altijd in mijn nachtmerries voor. Dat alles wat ik aanraakte, dunner, dikker, groter, kleiner,… werd. Ergste nachtmerries ooit. –
Huh, nog nooit van gehoord. Heet dat ook serieus zo? Beetje raar dat het vernoemd is naar een boek.
Dat had ik vroeger ook, als ik wilde gaan slapen. Alleen bij mij gingen het om vormen die heel snel veranderde van groot naar klein en dikker naar dunner. Zodra ik mijn ogen open deed was het weg.
Ik heb dat wel als ik ziek ben en hoge koorts heb. Dat alles om me heen veel dichterbij en groter lijkt en soms van groot naar klein gaat enzo, echt supernaar omdat ik dan ook niet kan slapen omdat ik ziek ben.
Ik vond het toch even nodig om hierop te reageren als jongen zijnde.
Ik ben nu 17 jaar en ik heb dit en nog regelmatig, soms komt het opeens, maar ik kan het ook krijgen als ik lang naar dingen staar, alles wordt dan heel klein en gaat alleen weg na een tijdje of als ik even naar buiten ga.
Eigenlijk vind ik het niet eens zo erg, ik vind het wel grappig eigenlijk.
En inderdaad als ik mijn ogen dicht heb dan zie ik nog steeds ver.
Ik weet niet of het normaal is, maar als ik nu wil dan staar ik naar een object, en dan zie ik zo klein en ver weg.
Haha oke je kan het ook zo bekijken. Maar soms heb ik dat ook als ik ergens te lang naar kijk gaat het steeds verder weg.