Ik heb geen beste vriendin en daar heb ik totaal geen probleem mee.
Vriendinnen genoeg maar er is geen enkele die ik de stempel BF zou geven. Nu vroeg ik me af of meiden zich daarin herkennen en of ze hun verhaal wilden delen.
Ik weet waarom ik geen echte beste vriendin heb. Ik heb op 6 verschillende scholen gezeten en ben geëmigreerd. Al die vrienden van vroeger spreek ik niet meer. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe vriendschappen verwateren en dat dat in feite niets uitmaakt. Op den duur maakte ik toch wel weer nieuwe vrienden, die later weer zouden vervagen.
1 meisje waar ik goed bevriend mee ben ziet mij als haar beste vriendin. Ze vertelde me laatst dat ik ooit had gezegd dat ik niet geloofde dat vriendschappen voor altijd waren en dat ik later als we gaan studeren gewoon weer andere vrienden kreeg en dat daar niets mis mee is (ik geloof dit nog steeds) Die uitspraak had haar gekwetst. Ik kan begrijpen dat zij het vervelend vind, maar voor mij is het een reële gedachte. Zij gaat heel ergens anders wonen als we gaan studeren en na een tijdje word het contact vanzelf minder.
Ik geloof wel in ‘ware vriendschappen’ die jaren en jaren duren. Maar dat is niet voor mij weggelegd. Misschien ooit op latere leeftijd, maar voorlopig mis ik echt niets. Ik vind het een mooi idee dat mensen van hun 2e tot hun dood vrienden zijn, maar dat zal in mijn geval niet gebeuren.
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen, ook meiden die geen beste vriendin hebben en dat wél graag willen mogen hier uiteraard reageren.