Help, veel te perfectionistisch..

Je zou zeggen, perfectionistisch zijn is toch niet erg? Maar dat is het wel. Ik ben erg ontevreden over mijn schoolresultaten en vind niets hoog genoeg, terwijl veel mensen uit 5 vwo dolgraag met me zouden willen ruilen. Ik ben veel te ambitieus denk ik, ik wil per se een 8 gemiddeld op mijn eindexamen en ik wil heel graag geneeskunde gaan doen. Geneeskunde is een lotingsstudie en daarom wil ik die 8 gemiddeld, terwijl het voor mij gewoon niet haalbaar is heb ik het idee. Daarvoor scoor ik voor sommige vakken lang niet hoog genoeg. Ik zit hiermee en weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan.

Het is niet dat ik uitzonderlijk veel leer, helemaal niet zelfs. Maar ik ben gewoon nooit tevreden, toen ik een 9,8 voor mijn wiskundeproefwerk had vond ik het dom van mezelf dat ik die éne fout had gemaakt. Dat vergeef ik mezelf dan niet.

Heeft iemand ervaring of weet iemand hoe ik hier mee om kan gaan, want ik weet het gewoon even niet meer. Ik heb het idee dat mijn hoofd uit elkaar spat nu…

Dat je hoge eisen aan jezelf stelt is logisch als je zo’n studie wilt gaan doen. Snap ook wel dat het frustrerend is als je een 9,8 krijgt. Zo ben ik zelf ook, dan vraag ik me echt af welke vraag ik fout heb gemaakt en waarom ik dat dan niet inzag. Maar goed, so be it.

Als je niet tevreden bent met je huidige resultaten moet je toch gaan leren, vooral omdat je zelf al aangeeft dat je eigenlijk niet leert. Maar ik zou niet te lang gaan piekeren over een 9,nogwat. Dat zijn gewoon uitstekende cijfers! Dus wees trots op jezelf meis en wees op dat gebied niet zo streng voor jezelf!

Same.

Tuurlijk willen ze met je ruilen - als ik het goed begrijp scoor je vaak gewoon hoger dan hen en wie wil nou niet liever een 8 in plaats van een 6? Er is op zich niets mis met perfectionisme, want dat zorgt er juist voor dat je hogere cijfers haalt. Ik heb er ook last van en ik vond het vooral vervelend dat ik vaak niet kon uiten dat ik ontevreden ben met een relatief hoog cijfer, ondanks dat ik zelf meer had verwacht. Nu zie ik tegenvallende resultaten als motivatie om de volgende keer beter te doen (beetje om te bewijzen dat ik het toch echt kan?) en als het dan wel eens hoog is probeer ik daar ook trots op te zijn, al is dat soms lastig.

Verder zou ik trouwens wel gaan leren - dan kan je die paar lagere vakken ook hoger halen en ik heb gemerkt dat het toch een meer ‘trots’ gevoel geeft dat je hebt gewerkt voor het cijfer. Anders kan je misschien nog proberen voldoening te halen uit het helpen van mensen als jij het makkelijk vindt?

Bottom line: wees gelukkig dat je zo’n aanleg hebt om te leren en zoek motivatie om dat uit te buiten tot je er zelf een tevreden gevoel bij krijgt. En stel realistische doelen!

Ik vind het supergoed dat je dat als doel stelt, als je graag Geneeskunde wil doen is een 8 natuurlijk perfect! Blijf toch realistisch, als uit ervaring blijkt dat je niet overal een 8 voor kunt halen, moet je dat toch accepteren. Je kunt die cijfers misschien weer compenseren met andere hogere cijfers, dus het is niet gelijk een probleem! Bovendien heb je nog steeds een redelijk grote kans om ingeloot te worden als je een 7.5 of 7 gemiddeld staat.
Ik weet niet of je altijd op tijd begint met leren voor toetsen enzo? Dat kan misschien helpen om minder te stressen.
Je zit inmiddels al in 5vwo, dat je nu nog hoge cijfers scoort is een heel goed teken. Probeer daarom op jezelf te vertrouwen, dat je het wel kan, dat stressen niet nodig is en dat het niet erg is als je een keer een 5 haalt. Je leert weer van elke toets die je voorbereidt, en uiteindelijk gaat het niet om cijfers maar om kennis.

Natuurlijk is het goed dat ze zulke doelen stelt, en goede cijfers wil halen, maar je leven kan er ook onder lijden.
Ik heb het namelijk ook gehad, het begon met faalangst, en ik vond 8en op een keer al te laag. Ik was op een keer zo druk bezig met leren, dat ik niet meer sportte, niets meer met vriendinnen deed, en eigenlijk zelfs geen tijd had om avond te eten. Toen heb ik een boek gelezen waarin hulpmiddelen voor het leren stonden en zo, en daarna leerde ik naast het leren ook te genieten. Natuurlijk moet je goed leren, maar niet ten koste van alles. Natuurlijk is het fijn om hoge cijfers te halen, maar is dat nou echt het belangrijkste in je leven? Je moet vooral gelukkig zijn.

Ik ben ook vrij perfectionistisch en wil ook altijd goede punten halen alleen lukt t me 9/10 keren niet serieus en vooral dit jaar bak ik er echt niks van XD

Ik ken dat probleem ook.

Hehe, ik ben ook zo.
Ik wil ook Geneeskunde gaan studeren en ik wil minstens achten op mijn rapport, maar dat haal ik steeds niet. Als ik dat zou hebben, zou ik nog steeds niet blij zijn, want dan zou ik streven naar een 9.
En als ik bij sommige dingen geen tien haal, is dat héél slecht.

Mijn zus stond een 6 gemiddeld en is meteen ingeloot voor geneeskunde, haar vriend stond ongeveer een 7 gemiddeld en is voor de 3e keer uitgeloot…

Ik heb dat ook, normaal haal ik altijd een 9.5 of een 9.7 of een 10 voor engels(dit is echt niet opscheppend bedoeld) maar ik haalde gisteren dus een 9 en ik was niet blij…

Ik heb hetzelfde, vanaf ik ook maar iets onder de 8 heb ben ik teleurgesteld in mezelf.

Haha ik heb het ook! Ook al heb ik geen laag cijfer, die domme fouten die ik gemaakt heb vergeef ik me nooit. Verder ben ik bij sommige dingen wel erg perfectionistisch. Ik ga dan zo lang door tot dat het er voor mij perfect/goed genoeg uitziet.

Maar je wilt graag geneeskunde doen? Dan is het juist hartstikke goed dat je zo ambitieus bent! Gewoon zo doorgaan, ook al haal je geen 8, met een 7,5 gemiddeld heb je al veeel meer kans om ingeloot te worden dan als je een 6 staat hoor! :slightly_smiling_face:

ja, dat heb ik ook. Maar misschien ook omdat ik vaak domme fouten maak, en dan bedoel ik ook echt domme fouten. Niet zomaar een rekenfoutje ofzo, gewoon fouten waarbij ik verkeerd heb gelezen. Al heb ik dan nog een 8 ik denk dan altijd, hoe kan ik nou zo dom zijn!

Ik ben ook veel te perfectionistisch. Sta ik al en 7,4 op geschiedenis waar ik vorig jaar bar slecht in was? Ik wil hoger. Ik ben alsmaar teleurgesteld in mezelf als iets me niet lukt. Ik wil en moet van mezelf naar Havo, ik wil en moet van mezelf beter worden in dansen. Ik wil en moet… ect. Zo zit ik in elkaar, best irritant soms.

Dat heb ik ook, dat perfectionisme. Ik had gister een 9.9 op mijn SE toets Spaans gehaald en ik was zo ontzettend kwaad op mezelf… en ik ben eigenlijk niet tevreden als ik voor een vak onder de 8 haal. Maargoed, ik weet niet wat je er tegen kan doen, dus up!

dat heb ik ook, dat ik veel te perfectionistisch ben. je moet grenzen voor jezelf stellen. bijvoorbeeld; je wilt allemaal achten om zeker te zijn van een plek in je vervolgopleiding? dan moet je gewoon tegen jezelf zeggen; alles boven een acht is goed, en daar maak ik me dan ook verder niet meer druk om. als je eens een keer een cijfer onder de acht haalt, leer je gewoon meer voor de volgende toets, en haal je bij wijze van spreken een negen. dan heb je die acht ook weer opgehaald.
dat je alleen achten wil halen is trouwens helemaal niet verkeerd, want steeds meer scholen kijken vooral naar cijfers en nemen je aan op basis daarvan. dit komt omdat in nederland eigenlijk iedereen wel een goede opleiding kan doen, en zo halen ze de besten eruit.