Help! Het is 1 grote twijfel..

Liefde & Boys
#1

Hoi meiden van girlscene,
Ik heb jullie advies echt nodig, ik weet dat ik het altijd nog zelf moet beslissen maar ik zit zo in twijfel. Ik heb sinds november 2010 een vriend. Hij is 21 (4 jaar ouder) Hij is heel lief, sociaal, goed gekleed enzovoort. En tóch mist er iets. Ik was altijd heel blij met hem, maar sinds een tijdje ben ik gaan twijfelen. Hoort hij wel bij mij? Past hij wel bij mij? Hij heeft namelijk totaal andere intresses. Hij is meer richting de ‘kakker-kant’ (niks tegen kakkers maar weet niet hoe ik het anders moet zeggen) En ik ben wat nuchtere, beetje schijt aan alles. Hij wil alles goed geregeld hebben, terwijl ik bewijze van sprake op de dag zelf nog iets regel. Hij is ook ontzettend onzeker over zichzelf en ligt niet goed in zijn familie. Dit speelt ook een rol. Want telkens als hij mij smst, en ik heb om wat voor reden dan ook geen tijd om terug te smsen, vraagt hij direct waarom ik niet reageer. Ik ben mijn vrijheid kwijt geraakt, ja natuurlijk met een vriend zit je nou eenmaal vast, maar alles voelt als verplicht.
Onze afspraakjes zijn voor mijn gevoel niet meer gewoon spontaan, maar omdat we elkaar wel moeten zien die week.

Nu ben ik vandaag jarig, en ik weet wat hij mij gaat geven. Hij wil met mij naar marco borsato 7 mei. Ik vind het echt heel lastig, want ik twijfel heel erg. Ik voel me schuldig tegenover hem, maar wil mijn eigen verjaardag niet verpesten om dit vanavond tegen hem te zeggen, dat ik twijfel. En omdat hij zo onzeker is, ben ik bang dat ik alles direct verpest. Ik wil alleen zeggen dat ik twijfel, ik wil het niet direct uit maken. Ik vind dat hij er recht op heeft, om dit te weten. Wat moet ik nu doen? Die kaartjes vanavond gewoon aannemen en volgend weekend met hem praten en ze terug geven? of toch maar vanavond op mijn verjaardag zeggen dat ik de kaartjes niet aan kan nemen?

Sorry voor mijn lulverhaal, ik zit er echt heel erg mee!

#2

Pff lastig zeg. Ligt eraan ook een beetje de situatie. Stel dat jullie met zijn 2e rustig in een kamertje zijn en hij geeft dan je cadeautje, (wat ik me niet kan voorstellen want meestal is er toch familie of vrienden om je heen), dan zou ik het meteen zeggen. Maar stel dat er familieleden of vrieden erbij zijn zou ik ze gewoon aannemen en ze de volgende week of volgende keer dat je hem ziet terug geven. Niet uitstellen in ieder geval! En meteen praten over je twijfel. Succes ermee!

#3

Ja inderdaad lastig… Maar vanavond komt sowieso een deel van de familie en mijn ouders, broer, vriendin van broer enzovoort zijn er ook bij. Toch laat ik hem via sms/bellen al wel weten dat het minder is. En toch merkt hij niks, of hij wíl het niet merken. Want ik wéét dat hij super gek op mij is. Het is zo lastig om iemand zo teleur te stellen. Naja ik ga dit weekend denk ik wel met hem praten, ik kan het niet langer voor me houden… Bedankt voor je reactie!

#4

oeh moeilijk maar als je tegen iemand die onzeker is zegt dat je twijfelt kan dat al heel zwaar vallen dus zeg het op een moment dat je tijd heb omtepraten en ik snap ook dat als die je zo groot kadoo wil geve je je daarover ook nog rot kan gaan voelen fijnne verjaardag

praat nog keer goed met hem over dit alles

#5

Ja hij weet dit allemaal nog niet he, dat ik twijfel. Doe alleen minder enthousiast als we elkaar zien/via telefoon. Ja het lijkt dan net of ik het alleen om het cadeautje doe, daarom geef ik het cadeau ook sowieso terug. Pfff… ik weet het echt niet :[

#6

Ik heb dat ook een tijdje gehad… Mijn vriend woont dan verderweg van mij zegmaar, maar ik twijfelde ook wel, want de weekenden die we hadden afgesproken gingen soms ook een beetje als een verplichting voelen… Het belangrijkste is om eerlijk te zijn tegen hem, en in jou geval ook zo snel mogelijk, want van uitstel komt misschien wel afstel en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Vertel hem eerlijk wat je dwars zit en kijk of jullie er samen uit kunnen komen. Ik zou net als wat puddingbroodje zegt de kaartjes wel aannemen maar ze dan misschien nog deze week terug geven en met hem erover praten. Succes ermee! Oo en gefeliciteerd:)

#7

Ik zou het echt later pas zeggen…

#8

Bedankt voor de reacties, ik stel het inderdaad nog wel even uit! Hoe lullig het ook is…

#9

Je bent tenslotte maar 1keer per jaar jarig… en ook je familie heeft er niets aan als je zulk nieuws brengt op een dag als vandaag!
En nog gefeliciteerd trouwens!

#10

gefeliciteerd! Ik zou het ook later pas zeggen. Maar ben je van plan de kaartjes sowieso terug te geven? Want misschien gaat het tegen die tijd -en na het gesprek- wel weer helemaal goed tussen jullie

#11

ehm. voor een relatie hoef je niet hetzelfde te zijn. mijn vriend is ook meer van de ‘kak’(oke niet echt erg ofzo) en ik ben echt zo’n festivalganger, en qua karakter verschillen we echt enorm maar dat is toch niet de enige reden dat je hem niet meer leuk vind? Voordat je grote stappen zet, probeer erover na te denken en vertel je vriend hoe jij je voelt!

succes!

#12

@ superdryy:
Dankjewel! :] Ja ik weet het gewoon niet. Ik wil zondag gewoon een heel goed gesprek met hem, dat ik twijfel. En omdat hij zo onzeker is, gaat dit denk ik een heel apart gesprek worden. Ik denk dat hij dan ook meteen denkt: oke dan is het over, ik wil iemand die 100% voor mij gaat. (logisch!) Maar als het uit gaat, geef ik hem sowieso de kaartjes terug.

@ cavalerie:
Nee klopt, maar het is alles bij elkaar. Ik heb gewoon gevoel dat wij niet helemaal het perfecte stel zijn als ik dacht. En dat blijkt gewoon daar uit. Misschien een beetje raar om daar een conclusie uit te trekken, maar weet niet. Ik twijfel daarom echt héél erg. Ik word er gewoon helemaal crazy van! Ik ga er mee naar bed en ik sta er mee op. Ik denk er 24 uur per dag aan. "Wil ik dit wel? Hij is toch wel leuk… Ja maar waarom twijfel ik dan? " weetjewel…

#13

Kan je het er niet met hem over hebben dat je het nogal benauwend vindt hoe hij doet? En ga je hem missen als het uit is? Vind je het erg om hem met een ander te zien?

#14

oh wat moeilijk! succes ermee, ik zou niet weten wat ik zou moeten doen!

#15

Ja dat is ook mijn plan, maar heb nu het gevoel dat ik iets voor hem verberg. Ja dat weet ik dus niet, nu op dit moment zit het gewoon echt op me zenuwen. Voor mijn gevoel wil ik dit zo niet meer, maar ben zo bang dat ik spijt krijg. En natuurlijk vind ik het erg om hem met een ander te zien. Zondag met uit gaan nog, dan laten we elkaar wel gewoon vrij, maar als hij met een ander meisje gaat praten, zijn mijn ogen daar wel opgericht. Maar ik ben gewoon een jaloers type, zo ben ik aangelegd. Ik weet gewoon niet of ik mij wel aan iemand wil binden, of hij wel de goede jongen is. Ik vind dat hij gewoon iemand verdiend die 100% voor hem gaat, en dat doe ik nu niet… Maar om nu meteen uit te maken is denk ik wel een té grote stap. Eerst maar is een gesprek.

Bovendien:
Maandag is het valentijn. Ik heb aan mijn vriendin verteld dat ik twijfel tussen ons 2. Hij heeft aan mijn vriendin verteld wat hij mij wil geven voor valentijn. Mijn vriendin vond dat ik dit gewoon móest weten. Hij wil mij een ketting geven, en niet zomaar 1. Het is een soort medaillon, maar dan met muntjes. (kun je verschillende in doen) Zie het maar als pandora. Deze ketting is echt ontzettend duur. Hij vroeg nu aan mijn vriendin of mijn andere vriendinnen en zij dit aan mij gaven voor de verjaardag, zonee: dan wou hij het geven.
Het is echt een super duur cadeau, en ik wil hem echt voor zijn voordat hij dit koopt. :expressionless:

#16

Ik denk dat je het best dit weekend kunt vertellen, en misschien gaat er wel helemaal niks mis. Als je het maar heel voorzichtig brengt. Qua gedrag, hoe je hem omschrijft, ljkt hij best wat op mij. Erg onzeker enzo. Mijn vriend heeft me ook verteld dat hij twijfelde over onze relatie en hij heeft het niet voorzichtig gebracht, ik heb 2 weken in bed liggen huilen. Dus daarom denk ik dat je het het best voorzichtig kan brengen, haha.
Er is niks mis met eerlijk zijn namelijk! :grinning:

#17

Allereerst natuurlijk, hartelijk gefeliciteerd!
En wow, nog geen 3 dagen geleden had ik eigenlijk het zelfde kunnen zeggen. Ik heb het zaterdag uitgemaakt met mijn ex (pff voelt vreemd om ex te moeten zeggen) en eigenlijk een beetje vanwege dezelfde redenen.
Ik snap echt helemaal hoe je je voelt. Het is echt enorm shit om te weten dat die jongen nog zó veel om je geeft, en alles voor je koopt, en zo lief is voor je terwijl je zelf eigenlijk niet meer weet wat je nou precies voor hem voelt, of het allemaal wel klopt. Voor mij gingen de afspraakjes ook als verplicht voelen, en ik was ook bang dat als ik erover ging praten dat hij het dan uit wilde maken. Maar toen werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt door mijn zus. Ik vond mijn vriend zo lief en het voelde bijna of ik het niet kon maken, maar er was iets dat gewoon niet klopte voor mijn gevoel. Dan kun je je afvragen: Zou jij een relatie willen met iemand die er eigenlijk allemaal niet zo zeker van is en er niet 100% voor gaat? Is het eerlijk om zo verder te gaan? Bij mij was het antwoord eigenlijk al wel snel duidelijk. Ik had mijn ex nog veel meer pijn gedaan als ik er niet meteen mee was gestopt. Eerlijk gezegd denk ik dat jij je vriend meer als een hele goede vriend bent gaan zien dan echt je grote liefde. Want je vriend is lief sociaal en goed gekleed, maar is dat wat je in jou vriend zoekt of is het iets anders.
Nu snap ik natuurlijk dat je echt niet zomaar beslist om het uit te maken. Maar ik wijs je er wel op dat je ook aan zijn gevoelens moet gaan denken. Je doet hem echt meer pijn als je er mee blijft sollen. Hij heeft ook vast wel door dat er iets mis is, zoiets laat je toch merken ook al wil je dat zelf niet. En hij wil het niet toegeven aan zichzelf omdat hij nog zo verliefd op je is.

Ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben, maar heel veel wat je hebt geschreven gold ook voor mij vorige week. Ik werd echt compleet gek. Pas toen mij werd gezegd waar ik eigenlijk mee bezig was wilde ik aan mezelf toegeven dat ik eigenlijk niet zo verliefd meer was als ik dacht. En hoeveel pijn het me nu nog steeds doet, het is ook een opluchting om te weten dat we allebei weer verder kunnen. Al lijkt het nu misschien niet voor je, er zijn ergere dingen dan relaties die uitgaan op deze leeftijd. Jullie zijn allebei nog jong, en dat gaat echt wel goed komen!

Het liefste zou ik zeggen dat je het nu gewoon van je af moet zetten want het is je verjaardag. Maar dat is natuurlijk gewoon niet te doen. Probeer toch lekker te genieten vandaag. Ga morgen alles op een rijtje zetten.
1 voordeel. Je kunt je twijfel/verdriet nu lekker helemaal weg eten met taart!

#18

Jeetje, wat een lastige situatie lijkt me dat, zeg…
Moeilijk!

Het is wel zo, dat eerlijkheid het langste duurt.
Spreek je twijfels uit, en probeer concreet uit te leggen wat je dwars zit, en waardoor je twijfelt aan jullie relatie, dat is geen schande!
Wat ik wel even op wil pikken uit je OP, is dat je zegt dat je ‘vastzit’ in een relatie.

Dat hoeft echt niet zo te zijn!
Je bent geen getrouwd stelletje, en zo hoef je je ook niet te gedragen.
Ruimte en wederzijds vertrouwen binnen een relatie, is cruciaal.
Daarmee staat of valt een relatie, even kort gezegd.
Een relatie is een aanvulling op je leven, geen invulling, en dat moet je vriend zo te horen ook gaan beseffen…
Het hoort een heerlijke verrijking van je leven te zijn, maar je hebt buiten je relatie om, ook nog een eigen leven, een leven zonder je vriend!
Dat is zo belangrijk…

Je vriend mag zijn onzekerheid niet op jou projecteren.
Probeer je gevoelens en gedachten open en bloot op tafel te leggen, hoe moeilijk ook wellicht.
Eerlijkheid duurt het langst, en op den duur kan je daar wellicht zoveel mee winnen…
Communicatie is de sleutel tot praktisch alle problemen, en het kan echt heel veel verhelderen of zelfs oplossen…

Heel veel succes ermee, het is niet niks, lijkt me!

#19

aah meid!
het is idd heel lastig ik wens je er succes mee, ik denk dat de reacties van de anderen je al hebben geholpen!
maar alsnog gefeliciteerd ook en ik hoop voor je dat het nog goed gaat komen

#20

@ o0__Carlijn:
Dankjewel! en wat vind ik fijn dat jij gereageerd hebt. Iemand die in hetzelfde schuitje zit als mij.Het klopt inderdaad dat het niet eerlijk is tegenover hem, en dat je 100% voor elkaar moet gaan in een relatie. Vandaar dat ik ook twijfel. Ik ben alleen nog niet helemaal zeker van mijn zaak. Wil ik het uit? Geef ik nog genoeg om hem? Zal ik hem missen als het uit is? Allemaal vragen die op dit moment door me hoofd spoken, ik word er ook werkelijk waar gek van! Ik sta er mee op en ik ga er mee naar bed, ik kan nergens anders meer over praten tegen mijn vriendinnen en mijn hoofd draait overuren. Ik ben gewoon ontzettend bang dat uitmaken een té grote stap is. Dat ik dan heel veel spijt krijg, want er zijn ook gewoon heel veel leuke dingen die we mee maken. En iedereen heeft wel is een ‘dipje’ in een relatie. Dat denk ik telkens maar, ik probeer me gevoelens weg te stoppen. :[ Jeetje… nooit gedacht dat ik het zo lastig zou krijgen in een relatie!