Ik weet niet of ik het al zo mag noemen dat ik gepest wordt, maar dat ik me verschrikkelijk alleen en getreiterd voel, is een feit. Ik heb hiervoor een speciaal account aangemaakt om herkenning te voor komen. Ik moet gewoon even mijn verhaal kwijt en ik hoop dat er iemand is die mij kan helpen. Ik zie nu namelijk echt niet hoe ik morgen naar school moet gaan.
Ik ben (was) een meisje met leuke vriendinnen en ben verder nooit gepest of iets degelijks. Ik heb 1 vriendin waar ik heel close mee ben, al sinds de basisschool. In mijn verhaal noem ik dit meisje even T. Zoals ik al zei zijn T en ik al heel lang beste vriendinnen, we zitten ook bij elkaar in de klas. Sinds het begin van het jaar was er iets anders tussen ons. Ze deed een beetje bot tegen me en als we met meerdere personen waren negeerde ze me een soort van. Met mijn ouders over gehad en mijn moeder zei dat T misschien vond dat we te veel met elkaar om gingen en dat ze ook meer met anderen wilde doen. Prima, als ze dat wilde begreep ik dat, verder ook niet moeilijk over gedaan. Toch bleef er nog steeds iets anders tussen ons. Ze begon steeds meer bot te doen waardoor we meer discussies kregen. Deze discussies waren trouwens wel weer heel snel opgelost.
Elke ochtend fietsen T en ik met nog een paar andere meiden naar school. Een van deze meisjes is belangrijk in mijn verhaal, haar noem ik verder dus even R. Pas hadden T en ik een discussie (ik weet niet eens meer waar over) en R kreeg hier ook lucht van. Die ochtend op onze verzamelplek om naar school te fietsen deed ze verschrikkelijk kattig tegen me. Ondertussen hadden T en ik het al lang goed gemaakt, maar omdat T en nogal onzeker meisje is dat er graag bij wilt horen, deed ze mee met R. Ik negeerde het maar en dacht dat het wel weer goed zou komen. Ondertussen blijft R me maar irriteren en treiteren. Eerst negeerde ik dit, maar het wordt maar erger en erger. Ze loopt me overal om uit te lachen en alles -maar dan ook alles- is mijn schuld. Zodra R dus weet loopt te irriteren is het enige wat T kan doen meelachen. Nu komt dus het probleem: ik kan niets doen. Zodra ik er iets van zeg: zet R iedereen tegen me op (ze is een populair meisje). Ze heeft vriendinnen die mensen gewoon voor haar in elkaar slaan (echt gewoon achterlijk). Ik kan niet naar mijn ouders. Ze zeggen dat ik voor mezelf op moet komen en vandaag heb ik dat ook gedaan (R was gewoon echt even te ver gegaan) maar ze lacht me gewoon recht in mijn gezicht uit (en T lacht natuurlijk gezellig mee). Ik wil zo graag gewoon niet meer met R omgaan, maar ze kent zo’n beetje iedereen van mijn school, dus gewoon andere vriendinnen zoeken is ook geen optie. Ik voel me zo verschrikkelijk alleen. Elke dag zit ik gewoon serieus jankend op de fiets naar huis als ik het laatste stuk naar mijn huis alleen fiets.
Ik hoop echt dat iemand weet wat ik moet doen, want ik kan het gewoon serieus niet meer.