Heel snel huilen

Lifestyle
#1

Hallo lieve Girlscen’ers!

Ik heb een probleem waar ik eigenlijk al mijn hele leven mee zit: ik huil enorm snel. Op de één of andere manier eindigen al mijn emoties (woede, angst) in huilen. Ik ben ook meestal degene van mijn vriendenclubje die gelijk in huilen uitbarst bij het einde van een mooie film. Ik heb ook echt nooit een woedeaanval, ik ben eigenlijk nooit boos, maar meestal verdrierig. En als ik echt boos ben begin ik te huilen. Als ik eenmaal begonnen ben met huilen lukt het me meestal wel om me een beetje te beheersen, maar als ik wil kan ik gewoon uren achter elkaar doorhuilen om (eigenlijk) niets.

Nu heb ik dit nog niet echt laten zien bij mijn klas, maar mijn moeder vindt het altijd heel erg vervelend als ik begin te huilen terwijl ze (boos) tegen me praat. En als ze zegt dat ik moet stoppen met huilen begin ik meestal nog harder te huilen.

Mijn vraag is dus: Hebben meer mensen hier last van? / Hebben jullie tips voor me?

Het is trouwens niet dat ik geen zelfvertrouwen heb of zoiets, ik ben niet brutaal maar ook niet verlegen.

#2

Ik had dat vroeger ook, maar nu is dat wat weg.

#3

Overgevoelig?

#4

Ik heb hier ook wel last van, denk dat sommige gewoon wat meer gevoeliger zijn.
maar ik huil ook nooit op school, of in de klas.
Ik heb dat ook vaak met films.

Is denk best wel normaal, verschilt dus per persoon.

#5

Heb ik soms ook hoor. Moet ik om elk wiswasje huilen.
Maar heb me leren inhouden in de loop der jaren.
Leven is hard en huilen is voor mietjes.

#6

denk inderdaad dat je overgevoelig bent en je emoties ja gewoon uit in huilen
maar geen idee wat je eraan zou kunnen doen.
heb je het weleens bij je huisarts aangegeven?
misschien zijn er mensen die hierin gespecialiseerd zijn die jou kunnen helpen om je emoties anders te uiten.

#7

Ik heb het ook, vandaag ook weer, ik word zo ontzettend boos op een hele fijne overheidsinstantie aan de telefoon en ik voel gewoon dat ik elk moment in janken uit kan barsten. Ik ben gewoon te emotioneel. Mijn moeder had dat ook, maar op de een of andere manier is ze er overheen gegroeid of geleerd er mee om te gaan, moet toch nog eens vragen hoe ze dat heeft gedaan.

#8

Ik heb ook zoiets, maar ik huil dus NOOIT.

#9

Wow bedankt voor al die reacties!

@mesaaa: Nee, ik ben nog niet naar de huisarts geweest. Ik zou zelf ook niet snel naar de huisarts gaar voor dit soort problemen. Het lijkt me nogal… een awkward situation xD

#10

Dat heb ik ook (niet met films, dat kan me niet zo veel schelen), maar ik huil ook echt vaak. Ik wil het niet, maar het komt gewoon. Vaak als ik gefrustreerd ben. En met één vak gaat het niet zo lekker, daar stress ik veel over, en ik huil erover. Ook toen mijn kat was gestorven, heb ik de hele les op school zitten huilen *zucht*. Ik probeer het wel tegen te houden, maar het lukt gewoon niet.

#11

^ Ja, precies!

#12

pfooooh ja ik heb ook dat ik heel snel huil uit onmacht, dat ik iets zó oneerlijk vind en dat ik er niets aan kan doen. Gister nog, bij economie, toen mijn leraar mijn 5.5 afrondde naar een 5 waardoor ik dus onvoldoende stond. Ik was zooo boos of teleurgesteld o.i.d. dat ik meteen begon te huilen. En dan maakt iedereen zich zorgen om mij maar dat is dan helemaal nergens voor nodig.
Weet dus ook niet wat je er tegen kunt doen. Je moet het in ieder geval níét opkroppen, dan word je gek. Ik heb ervaring.

#13

nou er is absoluut niks raars aan hoor!
mensen denken altijd dat ze raar zijn als ze ergens voor naar de huisarts gaan maar ik begrijp niet zo goed waarom.
omdat je anders bent dan andere, ben je nog niet raar.
kijk als jij het zo prima vind en gelukkig bent, no problemo!
maar als jij er graag iets aan wilt doen, dan is dat een hele goeie oplossing (:

je moet 't natuurlijk zelf weten maar het valt me echt heel erg op dat mensen zich zo erg laten tegenhouden door wat andere (oa. de huisarts) wel niet van ze zal denken.

#14

Ja, me too. Ik kan echt serieus om heel veel huilen. Soms zelfs zonder reden. Heel vervelend.

#15

ik kan me nooit goed uiten als ik boos ben en dan begin ik bij de eerste zin al te huilen :stuck_out_tongue: maar verder niet zo.

#16

Haha, ik heb het ook. Superirritant. Ik hoef er niet eens boos of verdrietig voor te zijn. Maar laatst had ik een gesprekje met een lerares, en er was opzich niks, maar toch moest ik huilen waardoor ze dacht dat er wel iets was. En ja, toen moest ik uitleggen dat ik gewoon een beetje een jankerd ben :3
Geen flauw idee wat je eraan kunt doen, maar het is wel gewoon superirritant D:

#17

ik heb DIT niet, maar bv wel dat ik bij een film echt heeeeeel snel tranen krijg…!
bv als mensen van elkaar afscheid moeten nemen en er is emotionele muziek, krijg ik meteen tranen… of als andere mensen huilen kan ik dat niet aanzien en krijg ik zelf ook bijna tranen… maar sorry meid, voor jou situatie heb ik geen tipss …

#18

Ah, dat heb ik ook. Als ik heel boos ben voor iets, of iets moet vertellen over vroeger wat ik allang heb afgesloten gaat eerst mijn stem trillen, en dan vervolgens moet ik huilen. En dat kan ik echt niet tegenhouden, zo vreselijk irritant.

#19

Ik heb dit ook maar niet echt snel bij een film. Ik kan niet boos worden want ik ga niet schreeuwen, nee ik ga huilen. Als mijn moeder mij iets verbied ga ik huilen omdat ik boos ben op haar. Zij ziet het als iets dat ik huil omdat ik mijn zin wil krijgen.
De laatste tijd gaat het wel beter. Ben er wat overheen geloof ik haha :’)
Verder geen tips voor jou sorry! Misschien tot 10 tellen ? Werkte bij mij soms wel.

#20

Ik kan ook snel huilen, ookal hangt dat er wel vanaf in wat voor bui ik ben.
Met ruzies huil ik ook wel eens, maar ik huil eigenlijk alleen als iemand boos op mij is en ik probeer het goed te maken of ik vind niet dat ik iets fouts heb gedaan.
Maar als ik écht boos ben op iemand, dan toon ik gewoon geen enkele emotie. Dan gooi ik echt alles eruit, en ben ik zó boos dat ik er niet eens over na kan denken om te huilen.

Ik huil ook snel als ik ergens heel erg van schrik, niet aan zie komen (als het dan niet leuk is). Laatst moest ik echt enorm hard huilen toen ik een tentamen had gemist omdat ik dacht dat ik een uur later had. Ik kwam op school, en toen mijn vriendinnen naar me toe kwamen gestormd om te vragen waar ik was, schrok ik gewoon zo dat ik keihard moest huilen. Ik huilde niet omdat ik het zo erg vond dat ik het had gemist, als ik me bijvoorbeeld had verslapen ofzo dan had ik echt niet gehuild. Maar ik zag het echt niet aankomen, en daarom moest ik huilen.

En met films is het echt een drama. Ik huil om ALLES. Met hele erge huilfilms als the Notebook of Titanis heb ik echt niet normaal hard moeten huilen. Dan lijkt het echt alsof mijn hart breekt, ik zit gewoon zo in een film. Bij die twee films heb ik na afloop nog een uur lang moeten huilen ookal was hij dus al afgelopen.
Maar ik heb ook bijvoorbeeld bij Toy Story 3 moeten huilen (ik vond he zo zielig dat die speelgoedjes bijna in het lava vielen, en dat die lieve roze beer een hele gemene beer bleek te zijn) of bij een doodnormale komedie moest ik huilen omdat zo een klein jongetje niet werd gekeuzen voor het basketbalteam. Verschrikkelijk :’)