Ik heb het volgende dilemma; ik ben er bijna zeker van dat deze jongen op m’n werk een crush op me heeft. We begonnen een aantal weken terug met een nieuwe groep mensen aan dit werk en kregen eerst drie weken training. In week 1 hiervan voelde ik me de hele tijd aangestaard alsof ik onder een microscoop lag vanuit de andere kant van de kamer en zag ik dus dat hij naar me zat te staren. In week 2 heb ik een dag de hele dag met hem samengewerkt en toen ik met een andere vrouwelijke collega praatte over de slechte date die ik dat weekend ervoor had was hij daar ook nogal in geïnteresseerd. Bij het weggaan die dag pakte hij me even bij de schouders vast; hiervan dacht ik eerst dat hij dit deed omdat we de hele dag naast elkaar zaten en ik langer door moest werken dan hij en als je de hele dag naast iemand zit dan zeg je u aan het einde wel even doei. In week 3 plaagde hij mij een beetje met mijn zenuwachtige gedrag en mijn slordige/chaotische ADHD manier van werken en met die slechte date. In week 3 was ik ook jarig en onze hele trainingsgroep feliciteerde me via de groepsapp behalve hij. Ook ging hij een keer lunchen met “mijn” groep; je hebt een beetje twee pauze groepen bij ons de rokers en de niet rokers. Hij begon toen random over dat hij het niet nodig vind om elke dag vlees te eten, dat hij de dag ervoor nog een soort vega dag had; ik ben veganist en had ook een veganistische taart gemaakt voor me trainingsgroep. De 2 weken die hierna volgde heb ik niet veel met hem gewerkt of hem gezien omdat hij veel late middag avond diensten had en ik ochtend tot middag maar als we dezelfde werktijden hadden voelde ik me weer zo aangestaard worden door hem zoals in week 1. Deze week moesten we wel samen diensten draaien dus ben ik maandag in mijn pauzes (we hebben allemaal met vijf a tien minuten tussen pauzes zodat er steeds genoeg mensen on the job zijn en niet teveel met pauze) steeds naar hem toegelopen als hij niks te doen had om even hallo te zeggen; daar leek hij erg blij van te worden en dat ie ook niet verwachte dat ik na hem toe zou gaan. Gisteren heb ik zes uur lang met hem een late middag/avond dienst gedraaid samen met nog twee andere jongens; 1 van die jongens zat ook in mijn trainingsgroep en plaagde me de hele avond enorm en hij knipoogd altijd naar mij; bij begroeting, bij zo’n beetje alles wat hij zegt, bij zo’n beetje alles wat ik zeg. Jongen 2 was ook degene die rond twaalf uur snachts begon in de groepsapp met mij te feliciteren. Jongen 2 maakte op een gegeven moment de opmerking over jongen 1 (de jongen waarvan ik dus denk dat hij een crush op me heeft);“jongen 1 is een misselijk makend ventje, he? Of vind jij hem wel leuk?” Waarop ik antwoordde dat als jongen 2 1 misselijk maken van dat dat een de pot verwijt de ketel dat ie zwart is situatie is. Jongen 1 en 2 zijn buiten werk om ook vrienden dus ik dacht nu ik erover nadenk dat jongen 2 probeerde de wingman te zijn voor Jongen 1 oid?
Jongen 1 begon op een gegeven moment ook als gespreksonderwerp over of ik veel linkin park had geluisterd de laatste tijd want die zanger is nu net helaas overleden waarop ik vroeg; hoezo? En hij zei ik vond je wel een type voor het luisteren naar die band. Even later vroeg ik wat hij daarmee bedoel en toen zei hij dat toen we het in training week 1 over muziek voorkeur hadden gehad hij nog onthouden had dat ik van punk/rock/indie muziek hield. Toen ik zei dat ik ergens in de week een semi nare opmerking naar mij gemaakt werd door een winkel verkoper;“je ziet er wel goed uit voor iemand in transitie”(ik ben heel lang, heel mager en heb kort haar tot net boven m’n schouders en draag veel zwart, strakke spijkerbroek en laarzen, dus mensen denken soms dat ik trans ben. Niks tegen trans mensen verder) zei hij semi confuus dat ik wel overduidelijk een vrouw lijk en ben.
Ik heb op het werk ook wel is gezegd dat het als het om daten gaat ik degene ben die de jongen uitvraagt. Dit was ook zo bij mijn laatste date en mijn ex. Echter waren deze beide jongens allebei beladen met pshycische problemen zoals schizofrenie, drugsverslaving, bipolariteit en ga maar door. Hierdoor ben ik bang dat de volgende jongen die ik leuk vind weer zo’n pretpakket aan problemen is; ik vind mensen met mentale problemen niet erg, maar deze jongens waren manipulatieve giftige zinkende schepen die mij in dezelfde diepte wouden trekken. Hierdoor twijfel ik aan mijn judgement skills qua mannen.
Mijn vraag is dus; denken jullie dat jongen 1 en/of 2 mij leuk vind(en) en zo ja hoe moet ik hier mee omgaan? Want ik durf nu eigenlijk niet zo goed hier wat mee te doen door dat het ook mijn collega’s zijn en dat kan een beetje awkward worden als je veel met elkaar werkt en ik alles verkeerd interpreteer.