Hoi allemaal,
Ongeveer een jaar geleden was ik kapot van liefdesverdriet. Ik voelde me onzeker en alleen. Daarna ben ik een jongen tegengekomen, ik wist wel dat niet een heel goede jongen was maar ik voelde me minder alleen. Ik was maagd toen ik hem tegen kwam, na 1 x afspreken bij hem thuis wou hij seks. Ik wou dit eigenlijk niet omdat ik dit wou met een persoon waar ik echt van hield. Hij bleef aandringen en zei dat als ik het niet deed dat ik maar naar huis kon gaan. Ik weet niet waarom ik het heb laten gebeuren maar het is uiteindelijk gebeurd. Het deed ook erg veel pijn omdat ik totaal niet op mijn gemak was. Toch kreeg ik van hem bepaalde aandacht wat ik miste van de jongen die me in de steek had gelaten. Ik ben dus ook vaker naar zijn huis toe gegaan en elke keer dwong hij me om seks te hebben. Als ik nu terug denk heb ik enorm veel spijt en voel ik me vies. Ik herinner me dat ik elke keer nee zei en hem van me af duwde, toch geef ik hem niet echt de schuld omdat ik elke keer zelf toch weer terug kwam en ik had kunnen verwachten wat hij van me wou. Er is dus iets gebeurd wat maar niet uit mijn hoofd gaat. De een na laatste keer dat ik daar was begon hij seks met me te hebben maar zonder condoom, hij is toen ook in mij klaargekomen. Ik had het niet door tot dat hij klaar kwam. Ik voelde me echt walgelijk. Toen ik thuis kwam merkte ik gelijk al dat het daar onder begon te irriteren, branden, jeuk, etc. Ik dacht dat zal vast irritatie zijn op de sperma? Ik heb het toen eigenlijk genegeerd en ben maar de hele tijd gaan douchen. Een tijdje later heb ik dit aan mijn vriendin verteld, ze gaf aan dat ik me niet zo zorgen moest maken maar dat het misschien handig is om de huisarts te bellen voor mijn gemoedsrust. Dat heb ik dus gedaan en ik werd doorverwezen naar de ggd. De ggd gaf aan dat ik geen klachten had wat leek op een soa dus ze wouden mij niet testen ivm corona. Ik voelde me echt ongehoord. Een tijd later heb ik weer de ggd gebeld en heb ik een thuis test gekregen. Daar kwam niks uit, dat was wel een opluchting maar toen dacht ik steeds wat als ik die test niet goed heb gedaan? De klachten gingen ook niet weg dus toen heb ik nogmaals de huisarts gebeld, zij wouden ook geen afspraak maken ivm corona en hebben ze me vaginale capsules mee gegeven omdat het “waarschijnlijk” een schimmelinfectie is. Dat werkte ook niet de klachten bleven weer. Daarna nog een keer de huisarts gebeld, uiteindelijk een afspraak gekregen. Toen heeft de huisarts gekeken en ze wist bijna zeker dat dit een schimmelinfectie is, toen heb ik een creme gekregen die ik 7 dagen moest inbrengen. Nu heb ik dat gedaan en de klachten zijn nog steeds niet weg. Ik begin me echt zorgen te maken, wat als ik nu wel een soa heb wat ze toen niet hebben kunnen vinden? Ik denk er elke dag aan en ik voel me echt smerig. Mentaal gezien gaat het ook niet goed, mijn zelfbeeld gaat er aan onder door. Ik voel me erg alleen. Nu is mijn vraag wat jullie verstandig lijkt om te doen… en zijn er meiden die soort gelijke klachten hebben?
