Heb ik een eetstoornis/dreig ik een eetstoornis te krijgen?

Food & Sport
#1

Hey,

Ik ben een meisje van 14 jaar en ik was zo’n half jaar geleden een beetje aan de volle kant. Ik deed daar op dat moment niet echt veel aan, ik at gewoon wanneer ik daar zin in had. Mijn moeder zei toen dat ik echt op mijn eten moest gaan letten. Dat was voor mij het moment dat ik echt inzag dat ik ‘te dik’ was en er wat aan moest gaan doen. Ik ging meer water drinken, minder snoepen en verving brood en broodjes voor rijstwafels (doet wonderen, serieus). Ik woog me elke dag en lette goed op mijn gewicht, toen 52 kilo (ik ben altijd al licht, zit bij ons in de familie). Het afvallen ging niet echt heel snel en ik begon het op den duur weer een beetje op te geven. Toen ik mijn moeder op een dag vroeg of ik niet wat voller was geworden, vertelde ze me dat ik wel weer een wat dikker gezicht had. Ik schrok daar toen zo ontzettend van dat ik een aantal dagen bijna niks meer heb gegeten. Toen ging het allemaal wel heel snel en binnen een week was ik van 51 naar 49 kilo gegaan. Eigenlijk was er toen nog niet zoveel aan de hand, ik was blij met mijn lichaam en zat lekkerder in mijn vel. Ik keek wel uit dat ik niet weer teveel aan zou komen, wat ook niet gebeurd is.

De laatste tijd is die angst van het aankomen wel heel erg toegenomen. Ik denk er eigenlijk constant aan en let voortdurend op wat ik eet en vooral op hoeveel calorieën daarin zitten. Ik doe ook aan buikspieroefeningen. Ik zou eigenlijk heel blij moeten zijn met mijn lichaam: ik heb een platte en strakke buik, slanke benen en een zandloperfiguur. Mensen vertellen mij zelfs dat ik modellenwerk moet gaan doen. Ik ben nu zelfs wat aan de lichte kant (47,5 kilo) maar ik ben toch bang om weer aan te komen en wil eigenlijk alleen maar afvallen. Ik ben ook altijd bang dat ik 's ochtends geen platte buik heb (mijn buik zet altijd uit als ik eet), waardoor ik iedere ochtend een half uur in bed op mijn rug ga liggen, terwijl ik mijn buik inhoud.

Ik ben echt bang dat er iets mis met me is, ik denk voortdurend aan afvallen, calorieën en dat ik niet teveel eet. Ik ben blij als ik een dag niet veel gegeten heb, en kan een hele nacht piekeren als ik dat wel gedaan heb.

Zijn er mensen die een eetstoornis hebben (gehad) of er mee te maken hebben (gehad) en dit als symptomen herkennen? Ik maak me echt zorgen over mezelf.

Alvast bedankt!
Groetjes Femke

#2

Hoi!

Ik kamp momenteel zelf met een eetstoornis en herken zeker dingen die je omschrijft! Misschien heb je op dit moment nog geen volledige eetstoornis (misschien ook wel, dat kan ik niet beoordelen), maar je vertoont zeer zeker eetgestoord gedrag! Ook ben je zoals je zelf omschrijft al veel afgevallen en al aan de lichte kant, nog verder afvallen is juist erg gevaarlijk!!!

De reden waarom je zo enorm veel aan calorieën en eten denk is, omdat je hier (waarschijnlijk) een tekort aan hebt. Je lichaam probeert zo signalen aan jou hersenen af te geven dat het eten nodig heeft!

Het is echt heel erg belangrijk dat je hier nu met iemand over gaat praten, want een eetstoornis wil je echt niet!! Ga alsjeblieft lang bij de huisarts! Wees niet bang dat ze je gelijk in een kliniek of heel behandelplan oid voor je gaan maken, gewoon een gesprek en dan zie je wel wat het je verder brengt.

Nog een tip: kijk eens op de site proud2beme.nl. Dit is een site gericht op eetstoornishersel, zelf heb ik hier veel aan. Ook zie je dan misschien een beetje de ernst van het probleem in en zoek je hopelijk hulp voor het te laat is en je echt een eetstoornis hebt ontwikkeld.

#3

Dankjewel voor je reactie!

Ergens schrok ik wel van je reactie, ik had eigenlijk niet verwacht dat het al best wel serieus was. Ik heb het er al met mijn moeder over gehad, die zei dat ik me niet teveel zorgen moet maken en dat zij er iets van zou zeggen als ik te dun dreig te worden. Echt een eetstoornis heb ik (nog) niet, ik kan ontzettend veel eten als ik dat wil. Toevallig dat we de afgelopen 2 dagen met onze vriendengroep zijn gaan uit eten en ik dan niet extra weinig ga eten omdat het anders wel opvalt. Niemand weet het ook dat ik me zorgen maak om mijn eten, behalve mijn moeder en een vriendin. Ik en mijn moeder gaan het nu in ieder geval echt heel goed in de gaten houden en ik ga proberen er me een beetje overheen te zetten en niet in paniek te raken of iets dergelijks als mijn buik iets dikker is of als er iets meer op de weegschaal staat dan normaal. Ik weet van mezelf dat ik heel snel aankom en dat dat er in dezelfde tijd ook weer vanaf kan zijn.

Ik wil jou nu in ieder geval heel veel succes en sterkte wensen met het overwinnen van jouw eetstoornis. Wees sterk en geloof in jezelf, dan komt het vast wel goed!

#4

Een eetstoornis heeft niks met gewicht te maken maar met je eetpatroon. Het klinkt wel zo dat je een obsessie aan het ontwikkelen bent met eten, en je zegt zelf ook dat je je eetpatroon eigenlijk verbergt door bij sociale gelegenheden wel veel te eten omdat het anders opvalt. Ik zou echt naar de dokter gaan voordat het uit de hand loopt.

#5

Je moeder zal het vast wel goed bedoelen, dat ze zegt “dat ze wel oplet dat je niet te dun wordt”, maar dat is een mindset die je jezelf continu inprent en er niet zomaar uit krijgt. Pas daar dus mee op, en laat je niet door anderen wijs maken dat je te dik bent, ook al is het je goedwillende moeder. Zo’n uitspraken liggen erg gevoelig en al zeker voor een meisje van 14, omdat je op die leeftijd nu eenmaal veel bezig bent met je uiterlijk. Ik vind het wel goed van je dat je je ervan bewust bent dat het obsessief begint te worden. Vergeet ook niet dat je pas 14 bent en nog in de groei, je lichaam kan en zal nog zoveel veranderen in de komende jaren. Eet, drink en beweeg voldoende, maar ga alsjeblieft geen calorieën tellen of elke dag op de weegschaal staan want je wordt gek van jezelf!