Hoi! Ben nieuw hier, hallo!
Ik rond nu het einde van mijn eerste jaar HBO Verpleegkunde af, waarna ik aankomend jaar meteen weer stage moet gaan lopen. Ik had best wat dingen die ik mij afvroeg waarop ik mijngod geen antwoord kan vinden vanuit mijn studie. Hier zijn ze:
-
Waarom is er zo’n grote kans dat je zowel je eerste als tweede stage geplaatst wordt in de ouderenzorg? Ik snap dat hier de meeste plekken zijn, maar ik en meerdere van mijn klasgenoten zijn echt uitgekeken op ouderenzorg. We willen iets nieuws! Iets technischer! Iets uitdagender! Op afdelingen waar wij dit jaar stonden waren geen één HBO Verpleegkundigen geplaatst! Enkel (1) MBO Verpleegkundigen en verzorgenden. Niets mis mee, maar als hbo studente wil ik graag wat meer uitdaging! Ik vind daarnaast dat de studie nogal grote risico’s neemt door studenten twee jaar achter elkaar op geriatrische afdelingen te zetten, terwijl een groot deel van studenten deze doelgroep niet leuk vindt en/of überhaupt een andere doelgroep wil leren kennen. Ik voel mij persoonlijk behoorlijk gedemotiveerd wetende dat ik een halfjaar weer precies dezelfde mensen en precies dezelfde handelingen moet gaan verrichten als afgelopen jaar. Ik zou heel graag wat input of ideeën willen horen over waarom dit zo, naar mijn mening onhandig en onzorgvuldig, wordt geregeld.
-
Waarom is er zo weinig oog voor horrorstages? Ik weet niet of dit bij andere hogescholen ook zo is, maar ik kan geen enkele contactpersoon vinden om te contacten als jou stage of persoonlijke omstandigheden jou belemmeren bij het afronden van je stage. Ook kan ik niet vinden bij wie ik het moet melden dat mijn stageplek geen geschikte stageplek is voor stagiares. Ik had persoonlijk echt een horrorstage afgelopen jaar, super zieke werksfeer waarbij ik werd ingezet als hond en ik werd berispt als ik 5 minuten ging zitten om te lunchen. Het jammere was vooral dat ik aan de bel trok bij zowel mijn stagebegeleider, mijn stagedocent vanuit school en ook nog de stagecoördinator vanuit de instelling. Geen van deze mensen hielp mij. Mij werd verteld ‘wat goed dat je aan de bel trekt’ maar er werd vervolgens gedaan alsof er geen problemen waren en ik me maar gewoon moest verweren en doorwerken. Ik heb uiteindelijk een cijfer gekregen wat ik veel te min vond voor hoe ik mij had ingezet. Nou ja, in ieder geval, nadat ik deze 3 contactpersonen had gevraagd om hulp was er geen hulplijn meer mogelijk. Helemaal niemand bij wie ik terecht kon! Ik vraag me soms wel af waarom er zoveel mensen in de zorg lijken te werken die hun werk helemaal niet leuk vinden. Ik was al gedesillusioneerd met de zorg, maar het sloeg er toch wel in dat ik als stagair helemaal onderdanig ben aan mijn omgeving. Als werknemer kan je nog enige regie nemen over je eigen positie en perspectief wanneer jij werkt, uiteindelijk kan je ook ontslag nemen, maar voor stagiares is niets hiervan mogelijk!
Tja, even toch meer ranten dan ik dacht dat dit berichtje zou zijn. Ik zou heel graag willen horen of mensen vergelijkbare ervaringen/inzichten en ook zeker tips hebben voor hoe je met nare stages om moet gaan.