Hate my Life!

Lifestyle
#1

Hei,

Zoals aan de titel al te zien is… Ik haat m’n leven!

Ik heb altijd het gevoel dat ik niks goed kan doen.
M’n ouders zijn gescheiden, en ik kan het absoluut niet vinden met de vriendin van m’n pa. Ze dreigt met slaan, en als ik gewoon op de bank zit en tv kijk geeft ze mij van alles de schuld, terwijl ik niks doe.
Mijn vader is erg veranderd door haar, en hij geeft me het gevoel dat hij meer om m’n broertje heeft. Hij gaat met hem naar de MacDonalds en naar de film. En ik zit thuis.

Met mijn moeder gaat t soms wel goed. Maar ook zij geeft me het gevoel dat ze meer van mijn broertje houdt. En mijn stiefvader, tja ik weet t niet. Ik mag hem soms wel, maar k kan me ook vreselijk aan hem ergeren, zijn opmerkingen soms… Dan denk k echt: Jezus als je niks beters te zeggen hebt hou dan gewoon je bek!

Het klinkt stom, echt stom maar ik zit liever op school, bij mijn vriendinnen die achter mijn rug om over me praten, dan dat ik thuis ben.
Het liefst loop ik weg, ver weg. Ver van huis, ver van mijn moeder, ver van mijn stiefvader, ver van mijn vader, ver van mijn stiefmoeder, ver weg van de mensen die niet om me geven. Een eigen leven leiden zonder telkens te horen te krijgen dat alles mijn schuld is.
Misschien ben ik nog wel liever dood.

Sorry, ik moest even ergens, waar niemand me echt kent, mijn verhaal kwijt. Sorry

#2

Dit is een heftig blog, maar wel 100% eerlijk en het is goed dat je dit deelt.

Het lijkt wel of je vindt dat iedereen om je heen iets tegen jou heeft… Maar is dit ook écht zo ?

Spreek je vriendinnen er is op aan als ze achter je rug over je praten, zeg ze dat vriendinnen échte vriendinnen zijn als je op ze kan vertrouwen. Ze hebben je vertrouwen beschadigd !

Thuissituatie’s … Altijd moeilijk. Ik wil je alleen 1 ding meedelen,

Het is bij iedereen ‘anders’ hetzelfde thuis.

Rare zin? Ja en nee. Ouders zeuren, broertjes zijn schattig, kinderen vinden dat de ouders zeiken… Wat te doen? Praten. Dit is het enigste middel lijkt me. Bij iedereen zijn er problemen in huis, alleen bij iedereen op een andere manier. Je kunt hier dus ook met je vriendinnen over praten, tipssss

Vertel je ouders dat je heel erg merkt dat je broertje ‘voorgetrokken’ wordt. Hij mag dan wel jonger zijn, en dus makkelijker om aandacht vragen… maar jij bent er ook nog! Het feit dat jij minder om aandacht vraagt betekend niet dat jij dit niet nodig hebt. Vertel ze dat je het jammer vindt dat ze dit niet uit zichzelf zagen…

P.s. NOOIT BOOS WORDEN ALS JE ZOIETS VERTELT, dat denken ze dat dit gewoon een boosmomentje van je is en dat dit straks wel weer over zal zijn.
Wat is dus NOT zo is.

Succes

#3

Dankje! Ik heb al een keer tegen mijn Moeder gezegt, en ze zei dat ze er iets aan ging doen, maar ik merk er no niet veel van…

Nog meer tips?

#4

Praten is mijn belangrijkste tip

Weet dat als je het even allemaal kwijt wil, dat je het hier kan!

#5

Doodgaan… Zelfmoord daar heb ik een hele ijs aangedacht toen ik ruzie had op school met al mijn vriendinnen, t gaat nu iets beter met me maar voel me nog erg down. Niemand merkt het alleen omdat ik het verberg,ik lach het weg…

#6

heb je huisdieren??
die kunnen je echt helpen hoor!!
je kan ze ALLES vertellen…en je aandacht aan besteden als je even weg wilt van huis (zoals hond/kat uitlaten ofz.)
je ziet wel eens vaker dat een huisdier een beste vriend kan zijn… :slightly_smiling_face:

#7

Alles opschrijven als je het moeilijk vindt te praten. Gewoon je gevoelens opschrijven of typen of wat dan ook. Dan kan je nog beslissen wat je ermee gaat doen. Geven aan je ouders of verbranden of scheuren. Wat je maar wil.

#8

misschien ene vertrouwenspersoon op school?
klinkt wat suffig, maar zou zeker kunnen helpen!