Haat mijn vader.

Lifestyle
#1

Mijn vader is twee jaar terug geopereerd aan zijn hart, een bypass operatie. Het gevolg is (bijna bij alle patienten) dat ze snel gestresst en geirriteerd raken aan de kleinste dingen. En dat je ze ook meteen boos kunt krijgen. Dat is dus nu het geval bij hem, elke dag moet ik zijn gezeur aanhoren. Daar blijft het niet eens bij, hij scheld me elke dag uit. Ik zeg maar niks terug, en vertel het ook niemand. Ik hou me altijd in, en dan krijg ik woede uitbarstingen bij anderen , bijvoorbeeld vrienden enzo. Hetzelfde wat hij bij mij flikt, flik ik bij andere onschuldige mensen. Het is een soort cirkel geworden, en het gaat maar door. Ik uit mijn woede ook door een slechte pad te kiezen voor mezelf, omdat ik soms vind dat ik dit allemaal verdien. Misschien kom ik nu overdreven over, maar de situatie is echt uit de hand gelopen en ik heb zelfs moeite om mezelf te vetrouwen, bang dat ik nog meer dingen ga doen waarvan ik later spijt krijg. Soms wil ik het liefst weglopen van alles en iedereen. Maar zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet. Dit alles heb ik aan niemand anders verteld, mijn moeder weet alles, ze negeert het maar. En soms als ik het vanzelf vertel ben ik later weer de schuldige omdat ik hun relatie dan ook verpest. Dat zegt ze soms ook weleens, dat ik maar overdrijf zoals altijd en dat ik me moet gedragen. Ze geven mij zo het gevoel dat ik een mislukkeling ben. School heb ik ook helemaal verpest. Niks gaat goed op dit moment, en dat heb ik allemaal aan mezelf te danken. Ik denk niet dat hier een oplossing voor is. Ik wou het gewoon even van me afschrijven.

Bedankt voor de moeite om deze ''drama ‘’ te lezen.

#2

oh meis. ik heb er geen woorden voor, lijkt me vreselijk om zoiets te moeten meemaken.
Weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar ik hoop dat het goed met je komt, ik wens je in ieder geval heeeeeeeeeeeeel veel sterkte :slightly_smiling_face:

Liefs!!!

#3

Ik denk dat je in dit geval bly moet zijn dat je vader nog leeft, ik snap dat je hier erg mee zit maar, je moet het ook eens van zijn kant bekijken als hij voor dike bypass niet zo was, ligt het waarschijnlijk aan dat probeer het zoveel mogelijk te negeren, en je woede op iets proberen af te slaan (boksen bijv.) voor de rest zou ik als ik jou was me concentreren op school want dat ga je zeker nodig hebben en dat is ook het beste voor jou onthoud dit! het is en blijft je vader en heeft vast eeb moeilijke tijd achter de rug

#4

-

#5

Hoe herkenbaar. Mijn vader heeft hier ook last van.Heeft dezelfde operatie gehad met 4 bypasses. Daarvoor ook nog van kanker genezen en na de openhartoperatie weer kanker. Ook heeft hij suikerziekte waardoor hij weer neuropathie heeft. Hij kan zichzelf niet meer controleren. Lontje wordt steeds korter. Maar ik zal hem er nooit voor haten.

Sterkte ik weet hoe het voelt. Probeer je te concentreren op school en praat met je vader. Zoek hulp. Ik weet zeker dat dit kan helpen.
_
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet reageren op jou serieuze topics als ik naar je gedrag in andere topics kijk.

#6

Je vader kan er natuurlijk niks aan doen, maar misschien moet je eens met hem praten? Is makkelijker gezegt dan gedaan natuurlijk maar het kán helpen.

#7

Wat erg voor je! Je vader kan er misschien niet zo veel aan doen maar misschien moet jij een manier vinden om er mee om te gaan! De ene-oor-in-andere-oor-uit manier haha en misschien moet je idd iets zoeken om het van je af te slaan! kickboksen?
Heeeel veel sterkte!

#8

je vader negeren, zoveel mogelijk uit zijn buurt blijven?
-
Sterkte ermee

#9

Je vader kan er niks aan doen. Er is iets bij hem beschadigd. Het lastige is dat het niet te genezen is. Mijn opa heeft hetzelfde, alleen dan extra heftig omdat hij het drie keer heeft gehad. Dus ik weet wat je meemaakt! Ook hij heeft snel stemmingswisselingen en kan soms zelfs ineens zitten huilen aan tafel.

Ik kan niet zo goed uitleggen hoe je ermee om kan gaan. Dat is heel erg lastig. Ik kan je het beste aanraden te bellen met bijvoorbeeld het ziekenhuis en te vragen of er een plek is waar je heen kan, of een informatiebrochure om meer te weten te komen over zijn situatie. En dan bedoel ik vooral mentaal, wat er om gaat in het hoofd en hoe jij ermee om kan gaan.

Maar ga hem er niet om haten. Hij is permanent ziek, en kan er niets aan doen.
Ik snap dat je vader een belangrijke rol kan zijn in je leven, maar ik ben bang dat je sneller moet opgroeien dan de meeste mensen.

#10

het gaat je oor wel in maar de woorden raken je diep in je hart. ookal weetik niet of hij ze meent, ik hoor de meest afschuwelijke dingen aan die je van je bloedeigen vader kan horen. dat kickboks idee had ik opzich ook in gedachten, ik heb vaak de neiging om te vechten dus dat zou weleens goed voor mij kunnen zijn om mijn frustraties te uiten. heel erg bedankt allemaal!

#11

Ik zou inderdaad iets zoeken wat ervoor kan zorgen dat je dat boze gevoel kwijt raakt. Ik denk persoonlijk dat je vader het niet meent… hij heeft zijn eigen emoties niet in de hand en kan deze ook niet op de juiste manier uiten. Laat het over je heen komen, zonder er echt naar te luisteren. En misschien kun je het, op een goed moment, er eens met hem over hebben? Vraag hem of hij het echt meent, en vertel hem ook dat jij je er niet goed bij voelt. Probeer elkaar beter te leren begrijpen.

#12

Ik zou gaan praten met een vertrouwenspersoon, of een psycholoog. Daar kun je dan al je woede kwijt die je nu op ‘onschuldige mensen’ zoals jij zegt richt.
Je weet dat je vader er niks aan kan doen, maar dat maakt het natuurlijk niet minder vervelend voor jou. Probeer te bedenken dat het zijn ziekte is die je uitscheld.
(Dat kan ik wel makkelijk zeggen, maar ik weet hoe moeilijk dat is).
Je kan ook gaan sporten enzo, maar mijn ervaring is dat dat niet in alles helpt, omdat je wel je frustratie kan wegrennen, maar niet de gevoelens. Daar zou ik toch over proberen te praten.

#13

Nou net heb ik weer een woede uitbarsting gehad bij mn moeder dan. Het gebeurd ook meestal als mijn vader er niet is. Ik heb verteld dat niemand anders mij zo heeft verlaagd als hij, en dat hij het leven voor me zuur maakt. Ik was kwaad en huilde tegelijk. Mijn moeder zei je bent net zo’n hond als je vader. Je ruimt ook nooit je kamer op! (xD) Toen draaide ik al helemaal door! Is dat de f*&%&%%* reden van alles? Doordat ik niet netjes genoeg ben in huis? Gooi me dan dit huis uit! En toen was ze wel stilletjes. Ik zei dat ze moest oprotten uit m’n kamer en dat ze er nooit meer in hoeft te komen. Dit, bedoel ik dus met afreageren op onschuldige personen om me heen. Ze zei ook dat ik alleen maar aan jongens denk, waarop ik antwoordde dat jongens van de straat zelfs niet zo negatief praten over mij en nog menselijk kunnen doen tegen me. Ik heb veel foute vrienden, met fout bedoel ik ook echt fout. Ik heb geen idee hoe ik mezelf moet overleven hopelijk ligt dit aan de puberteit want anders is er toch echt iets mis met mij denk ik.

#14

Ergens is het wel grappig dat je je moeder zegt dat ze niet meer in je kamer mag komen. Tis haar huis he meid :wink:
Nu, ik snap dat het moeilijk is voor je… Kan je niet eens een goed gesprek met je vader aanknopen? Zeggen dat die dingen die hij zegt heel hard aankomen?

#15

Misschien is het een idee om met maatschappelijk werk te gaan praten, meestal is dat gewoon gratis en hun hebben geheimhoudingsplicht en hier zullen je ouders dus ook niks over te weten komen.

Het klinkt misschien raar met het is wel fijn om je verhaal aan iemand kwijt te kunnen en diegene kan jou wel tips en advies geven hoe je het beste om kunt gaan met deze situatie.

#16

sterkte.

#17

Ik snap enigszins hoe je je voelt. Bij ons thuis is het, als het ruzie is, echt oorlog. Mijn vader is een rare man, dat zegt mijn moeder zelfs, en kan dus enorm opvliegend zijn. Als zij dan ook echt ruzie hebben, is het goed mis: Ze gillen dan door het hele huis, en mijn vader scheld met dingen als “kuthoer” “val dood” “loop toch naar de maan” “zak in de stront” “stomme snol” etc etc etc. Ik ben er ondertussen aan gewend dit te horen, gelukkig wordt ik bijna nooit zo uitgescholden. Maar hij verheft zijn stem dus ook best vaak, en heeft dus eigenlijk zo de absolute macht. Als ie een slechte bui heeft hoef je dan ook echt niet in de buurt te komen.

In ieder geval: Sterkte meisje! Ik zou als ik jou was eens proberen te praten met je vader. Gewoon je hart luchten, uithuilen, zijn reactie afwachten. Als hij echt ziet dat jij het er zo zwaar mee hebt, zal hij het vanzelf gaan inzien, en hoogstwaarschijnlijk net zo hard gaan meehuilen. Hij is en blijft namelijk je vader, hij zal (ergens, misschien een beetje verborgen :wink:) toch wel van je houden!

#18

Ik kan jullie echt niet genoeg bedanken! Echt nuttige tips hiero! Ik zal erover praten met hem en nu zoek ik gewoon afleiding voor mezelf door leuke dingen te gaan doen met vriendinnen, ook nog is een lekker weertje heerlijk. Ik ga er niet teveel over nadenken is zonde van mijn tijd! Bedankt iedereeen xxx.

#19

Dit moet echt heel moeilijk voor jezijn, heb niet echt tips ofzo sorry maar sterkte!<3

#20

Jaa ik snap dat de woorden je idd wel raken, maar je moet jezelf echt voorhouden dat hij ze niet meent en dat je gewoon een hartstikke leuke meid bent!! Probeer aan alle leuke dingen in het leven te denken en zoveel mogelijk leuke dingen te doen ook! Je moet niet door 1 persoon je hele dag/jeugd laten verpesten dat is echt zonde want er zijn genoeg mensen die echt van je houden! en dat doet je vader vast ook!