Haat-liefde verhouding

Liefde & Boys
#1

Hoi,

Ik heb niet gezocht naar dit soort topics omdat ik graag mijn verhaal wil doen en jullie adviezen hard nodig heb! Ik krijg de knoop zelf niet door gehakt.

Mijn verhaal:
Ik heb al bijna 4 jaar dezelfde vriend, de ene keer gaat het super goed en zou ik het liefst een huisje kindje en alles met hem samen willen. Maar dan… slaat de hele sfeer om, gigantische ruzies met geweld inbegrepen.

Ik heb zelf volgens mij ergens last van waardoor ik psychisch niet helemaal in orde ben iig, want op sommige momenten flip ik hem helemaal door om helemaal niets. Dan wordt ik agressief en scheld ik alles bij elkaar. Het is net alsof ik mijn eigen lichaam dan niet meer stuur ik kan het gewoon niet helpen. Ik zeg altijd na zo’n uitbarsting: dit gebeurt echt noooooit meer, ik schaam me dood hiervoor! En dan gebeurt het toch weer.

Vorig weekend had ik weer zo’n aanval/uitbarsting bij mijn vriend, ik werd weer agressief enzo. Maar nu is mijn vriend ook agressief geweest en ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. Ik ben hem aangevallen en hij heeft me vervolgens zo vaak geschopt dat ik op de grond viel en met mijn hoofd ontzettend hard op het asfalt terecht kwam. Mijn benen zijn helemaal blauw, ik heb zelfs getwijfeld om naar de dokter te gaan omdat ik dacht dat er iets gebroken was.

Later na moest ik net alsof doen alsof er niets gebeurd was omdat we een etentje hadden met de hele familie van zijn kant. Ik heb de hele avond niets meer gezegd en durfde amper te lopen omdat ik dacht dat het dan op zou vallen dat ik mank liep. Die avond na het etentje wou hij gewoon een spelletje spelen met het gezin en gewoon doen alsof er niets aan de hand was. Ik wou dit niet en heb gezegd dat ik gewoon op de bank bleef liggen. Toen werd hij dus boos en liep hij gewoon naar binnen. Ik ben toen stiekem naar buiten geglipt en ben naar huis gegaan omdat ik toch zeker wist dat het weer op ruzie zou uitlopen.

Ik heb hem sindsdien niet meer gezien, we zouden vandaag naar amsterdam museumplein gaan. Hij is vanmorgen vertrokken met de rest zonder iets te zeggen en ik ziet hier nu, alleen…

Ik heb vanmorgen mijn spullen opgehaald die ik bij hem had staan omdat ik er gewoon echt geen zin meer in heb. Het kwam ook goed uit want er was niemand thuis. Maar ik heb dit al zo vaak geprobeerd, het proberen uit te maken. Maar iedere keer ga ik gewoon weer terug. Ook nu ga ik er gewoon niet van uit dat ik het vol hou en dat ik gewoon weer terug ga. Als ik tegen hem zeg dat ik er geen zin meer in heb en dat ik het liefst wil kappen gelooft hij me niet eens meer, dan zegt hij alweer je komt toch altijd terug.

Ik heb het zetje in mijn rug nodig dat ik hem voorgoed achter laat, denk ik…

#2

Wat naar voor je allemaal. Ik ken dat dubbel gevoel. Aangezien je nu echt kwaad op hem bent komt dit ook in je verhaal naar voren. Maar als je het huisje-boompje-kindje gevoel had gehad, had dit verhaal er waarschijnlijk heel anders bijgestaan.

Toch klinkt het niet of je gelukkig met hem bent. Hij heeft je bont en blauw geschopt, en hij wil er niet eens voor uitkomen ook. Hij wil niet dat zijn familie er iets van merkt, dus ga jij een toneelstukje spelen. Maar lieverd, je wordt hier niet gelukkig van.

Weten je vriendinnen hiervan, en praat je wel eens over je eigen agressieve gedrag? Heb je iemand om erover te praten?

Heel veel sterkte!

#3

aah meis wat erg voor je. ik snap heel goed dat je het moeilijk vind hem te verlaten, maar als ik eerlijk mag zijn, dat zal het beste voor je zijn. je houd van hem en je geeft om hem, maar wat er allemaal gebeurd kan echt niet. het is absoluut niet goed dat hij je mishandelt, want daar komt dit op neer. hij heeft je ontzettend veel pijn gedaan fysiek maar ook mentaal. asjeblieft denk er goed over na, en praat erover met jou familie & vrienden, maar het allerbeste zou zijn als je deze jongen zou verlaten en verder met jou leven gaat, hoe moeilijk dat ook zal zijn. als je iemand nodig hebt om mee te praten kun je altijd contact met me opnemen, sterkte meid!

#4

Echt heel erg voor je! Je moet natuurlijk zelf je beslissing maken wat je doet, goed over na denken. Misschien is het ook wel een teken dat je iedere keer naar hem terug gaat.

#5

@Perfectish: Ja dat is nou zo verwarrend… de ene dag vind ik alles best en ben ik dolgelukkig en nou ben ik gewoon diep triestig ongelukkig… ik snap niet dat het zo gauw bij me kan omslaan… soms denk ik wel eens dat ik gewoon niet in staat ben om een normale relatie te hebben…

Ik heb het er nog met niemand over gehad, ik heb niet zoveel vriendinnen en tegen mijn beste vriendin durf ik het niet te zeggen… Mijn vader weet wel dat we ruzie hebben gehad maar niet in deze mate… En helaas is mijn moeder er niet meer anders had ik bij haar mijn hart kunnen luchten. :frowning_face:

#6

Ik zou het uitmaken maar wel je vader of je beste vriendin inlichten zodat, als je weer terug samen wil zijn met hem, zij op jou in kunnen praten het niet te doen! Jij en je vriend zijn duidelijk niet voor elkaar gemaakt en ik denk dat er weinig sprake zal zijn van huisje-tuintje-boompje-kindje ( zeker het kindje niet). Je kan heus wel een gewone relatie hebben maar dat zal je nooit ervaren als je hem nu niet verlaat.

#7

Ja dat is misschien wel goed ja, dat ik het toch maar vertel. Ik heb nog een probleem, in de zomer heb ik een vakantie samen met hem geboekt. Ik kan het niet zomaar annuleren, ikk heb het even gecheckt in de voorwaarden. Of je moet zwanger zijn of dood gaan ofzo. Hier iemand nog een oplossing voor? Of moet ik de tijd uitzitten tot de vakantie… dat duurt nog wel lang. 3 maanden ofzo.