haat aan aanraking

Seks & zo
#1

Hola forum lezers,

Ik zit met het volgende probleem…
Ik heb uiteraard we de normale hormonale gevoelens die we allemaal krijgen.
Het nadeel is dat ik aanraking echt haat.
Alleen een hand op m’n schouder van iemand die niet dichtbij staat of een onbekende vind ik al vervelend.
Laat staan als het over andere handelingen gaat… ik vind het zo naar.
Daar komt ook nog bij dat ik het menselijk lijf, ook mijn eigen, vies vindt.

Het probleem is alleen dat je dus geen relatie kan aangaan als je mensen niet ook fysiek dichtbij kan laten, maar ik wil wel graag een relatie, maar dit houdt me dus altijd tegen.
Wat kan ik hier mee? en zijn er anderen die dit ook hebben?

#2

Heb je dit altijd al gehad of is het iets van de laatste tijd?
Waarom vind jet het vervelend als iemand je aanraakt?

#3

Ik heb dit ook, alleen bij mijn vriend heb ik het niet. Verder vind ik het vreselijk als andere mensen de hele tijd aan me zitten, maar bij hem heb ik dat gewoon niet.

#4

Ik heb dit ook. Ik vind het zelf al erg als mensen dicht bij staan, dan raken ze me nog niet eens aan. Erg lastig inderdaad.

#5
#6

[i]Inderdaad erg lastig. Ikzelf heb het ook, ben een absolute kluizenaar; mensenschuw en heb liever niemand te dicht bij me, om nog niet te spreken over aanrakingen! Maar zoals je al zegt; toch wil je graag een relatie en uiteindelijk ook wel een keer seks.
Nu is dit bij mij best wel vanzelf gegaan… Mijn vrienden en familie wisten van me dat ik er niet van hield (ik had er niet echt een reden voor, ik hield er gewoon niet van), dus die lieten me sowieso al met rust wat betreft onnodige aanrakingen. Sinds kort leerde ik een leuke jongen kennen en toen we eigenlijk steeds vaker afspraken, heb ik hem het eerlijk vertelt dat ik het lastig vond. Gewoon het hele gedoe met handjes vasthouden, knuffelen, zoenen… En hij begreep het. ‘Dat komt vanzelf wel, er zit geen haast bij. We doen het op jouw tempo.’ - En voila, nu heb ik een relatie en kruip ik graag tegen hem aan.

Vooral eerlijk zijn, als je eens een leuk persoon ontmoet. Je eigen er niet toe dwingen dat je het móet, maar wel af en toe je grenzen opzoeken (doe ik tenminste. :wink:). En je er vooral niet té druk om maken, dan komt het wel goed! [/i]

#7

ben ik helemaal met je eens…en doet ie dat wel dan moet je maar eens goed nadenken of ie wel een echte vriend is :wink:

#8

ik kan mij soms ook erg irriteren als iemand mij aanraakt… alleen bij sommige mensen niet die veel voor me betekenen zoals mijn beste vriendin…dan is het oke:)

#9

Sorry late reactie, ik dacht dat ik bericht zou krijgen als er reacties waren dus dacht er nog niks was haha :stuck_out_tongue:

Maar dat heb ik ook al inderdaad, als je alleen nog maar in mijn comfort zone staan vind ik het al erg ongemakkelijk

#10

Nee ik heb het altijd al gehad ik vind het zelfs heel vervelend om een knuffel van mijn ouders te krijgen dan stap ik al achteruit, maar ik weet eigenlijk niet waarom ik dat vervelend vind

#11

Wel aan de ene kant een geruststellend bericht die van jou, alleen ik ben dus bang dat ik nooit een relatie kan krijgen. Zelf van praten met jongens raak ik al helemaal kriegel. Dus zodra jongens me aanspreek zorg ik er al voor dat ze zo snel mogelijk weer weggaan en draai ik ze vaak gewoon mijn rug toe, omdat ik het zo’n vervelend gevoel vindt dat ze in mijn comfort zone komen

#12

Ik denk dat het probleem al bij jezelf begint want je zegt namelijk dat je je eigen lichaam vies vind. Op wat voor manier is dat en hoe komt dat denk je?

Ik persoonlijk kan ook geen lichamelijk contact hebben met mijn familie behalve mijn oma omdat ik een slechte band met ze heb maar met vriendinnen of vriendjes heb ik er nooit last van.

#13

Ik had dit ook op een bepaalde manier. Al zeker met dat ik knuffelen en aanrakingen heel ‘apart’ vond, en niet echt fijn. Had/heb ook geen goede relatie met ouders dus knuffelde ook al nooit met hun. Nu was het bij mij wel dat ik gewoon niet wist hoe ik mij moest open stellen (en dus de aanrakingen kon accepteren). Ik heb na een hele lange tijd zelf de stap genomen om in therapie te gaan, gewoon voor mijzelf, maar ook zeker in mijn achterhoofd dat ik meer wilde met jongens.

Het was haptotherapie. Geen gewone, maar waar je echt focust op je gevoel, en hoe je aanrakingen uiteindelijk kunt accepteren. Het was best een lange weg, maar he, na een half jaar die sessies te volgen heb ik nu wel een vriend er aan over gehouden!

Mocht je dit opzoeken, schrik niet als het mogelijk wat te zweverig voor je over komt! Ik heb er echt baat aan gehad, en zoals ik het van jou hoor, denk ik dat acceptatie van jezelf en van andere binnen je comfort zone hier heel goed mee geholpen kunnen worden!