Hallo,
Ik ben bezig met dit verhaal en het leek me leuk om het hier te posten,
zodat ik wat reacties krijg.
Het zou fijn zijn als jullie kritiek en verbeteringen kunnen geven,
en natuurlijk zeggen wat jullie ervan vinden.
Het gaat over een groepje vrienden die al heel wat hebben meegemaakt met z´n alle. En verder zien jullie het vanzelf wel
Als jullie het leuk vinden ga ik ermee door.
Ze staarde naar haar wijnglas en probeerde gedachtes uit haar hoofd te verbannen. Haar beeld werd wazig, ze legde haar hoofd op haar armen en sloot haar ogen, heel even maar. De deur sloeg dicht en er klonk een hoop geschreeuw beneden. Amy schrok wakker en verstijfde, snel schudde ze haar angst van zich af en pakte haar telefoon. Ze belde haar vier beste vrienden en sprak af in ´hun´ café.
Ze smeerde snel nog wat make-up op en pakte haar tas onderweg naar beneden pakte ze een fles whisky uit haar broers kamer, terwijl ze de ruzie beneden ontliep snelde ze de deur uit en fietste naar het café.
Jayden, Chris en sophie stonden al op haar te wachten, met z’n vieren liepen ze naar binnen. Niemand vroeg wat en iedereen bestelde wat te drinken, alleen Sophie twijfelde ‘’jullie weten dat we morgen naar school moeten?’’ Toen iedereen haar vraag negeerde bestelde ook zij een whisky.
Er was nog steeds weinig gezegd toen Chris voorstelde om een potje te poolen. Toen de sfeer er goed in zat stelde Jayden voor om bij hem thuis nog even te chillen. Bij Jayden aangekomen trok Amy de fles whisky die ze van haar broer gejat had uit haar tas en zette hem op tafel. Lachend werd de fles opgedronken en het onderwerp school werd aan de kant gesmeten. Sophie vroeg zich angstig of Jayden z’n ouders niet wakker zouden worden en stelde voor om maar naar huis te gaan. Amy vond het nog te vroeg maar de rest keek haar streng aan en ze pakte haar spullen. Het was inmiddels half4 toen ze naar huis fietste, maar dat zou toch niemand merken.
Het zonlicht kroop tussen haar oogleden door en de wekker zoemde. Haar hoofd bonsde en ze was veelte moe om op te staan. Waarom deed ze dit toch steeds? Ze klom uit bed terwijl haar hoofd bonsde en stapte vlug onder de douche voor haar broers wakker werden. Moeizaam kleedde ze zich aan probeerde haar wallen te verdoezelen met make-up. Ze schopte een lege fles wijn aan de kant en trok haar schoenen aan. Ze viste nog vlug een zak eierkoeken onder haar deken vandaan en propte ze in haar tas.
De sommen op het bord duizelde voor haar ogen, Chris lag met zijn hoofd op zijn armen te slapen. Amy staarde uit het raam, verlangend keek ze naar de vrije buitenlucht. Ze hoorde haar wiskunde docent formules opratelen maar ze kon zich niet concentreren. Terwijl ze naar buiten keek gingen haar gedachte terug naar dat ene moment.
Het zonlicht valt door de bomen en maakt speelse schaduwen op de met bladeren bedekte grond. Ze lopen hand in hand in het bos, er is niemand te bekennen. Er rent een eekhoorn tussen de bosjes door. Ze staan even stil. Het is koud. Hij slaat zijn arm om haar heen en drukt haar tegen zich aan. Ze voelt zich geweldig. Hij loopt een stukje voorruit. Ze kijkt hem na, ze kijkt naar de vorm van zijn lichaam. Hij draait zich om en kijkt haar vragend aan. Ze loopt naar hem toe. Ze bekijkt zijn gezicht, elk klein stukje. Zijn voorhoofd, de lijn tussen zijn ogen, zijn stoere donkere wenkbrauwen, zijn lange wimpers en lichtbruine ogen, zijn neus waarvan het puntje iets omhoog wipt, zijn lippen, mooi, even groot, zacht, ze komt langzaam naar hem toe en kust hem. Hun lippen voelen elkaar perfect aan. Dan trekt ze zich terug naar achter. Ze kijkt hem met een verliefde blik aan. Ze hoeven niets te zeggen, hun ogen verraden alles. De bladeren ruisen zachtjes in de wind. Er dwarrelt een oranje gekleurd blaadje naar beneden. Ze lacht, ze ademt diep in, ze proeft de herfst, de kou en de liefde die in de lucht hangt. Hij loopt een stukje door en leunt tegen een boom. Ze volgt hem naar de boom en drukt zichzelf tegen hem aan. Hij streelt haar wang, zij kust hem op zijn voorhoofd. Ze laat haar hoofd op zijn borst rusten. Ze kijken naar de mooie omgeving. Het zonlicht zorgt voor een sprookjesachtig gevoel. De kou trekt door hun kleren heen. Hij slaat zijn armen om haar heen om haar voor de kou te behoeden. Ze voelt het verliefde gevoel door heel haar lichaam trekken. Ze kijkt hem diep in zijn ogen. Dan weet ze het, dit kan niet meer kapot.
Ze voelde de zon op haar nog witte huid branden en ontwaakte uit haar dagdroom. Een gevoel van verdriet trok door haar lichaam, een gevoel van gemis. Haar mooiste herinnering die ze met hem gedeeld heeft geeft haar steeds opnieuw gemengde gevoelens. Hoe kon het ooit zo fout gaan?
Ze huiverde toen ze het beeld van zijn bebloede gezicht voor zich zag.
??