Ik had tweeëneenhalf jaar een relatie met mijn vriend. We waren beste vrienden en als we met ze tweetjes waren, zat alles goed. Toch waren we ook heel erg verschillend, ik hou van feestjes en maak graag een praatje met iedereen en hij hield daar niet van. Hij is heel beschermend, heeft een paar goede vrienden en daar houdt hij het het liefst bij. Verder waren er nog wat dingen waar we anders is waren, maar daar hadden we ons wel overheen gezet. We waren jong toen we een relatie kregen en we hebben allebei domme fouten gemaakt, dat bleef altijd wel voor problemen zorgen in onze relatie.
Toch heb ik de leukste tijden met hem gehad, heb zulke mooie en leuke herinneringen aan ons en aan alles wat we samen deden. Ik kon altijd zo met hem lachen en goed met hem praten.
Helaas, is het vorige week uitgegaan… Ik voelde me een beetje opgesloten doordat hij zo beschermend was en hij miste initiatief etc. We besloten samen dat het beter was om vrienden te blijven.
Nu heb ik echt iets heel doms gedaan waar ik super veel spijt van heb! Een collega van me, waarbij is altijd al een soortvan spanning heb gevoeld (daar wist mijn ex van en hij wilde ook liever dat we geen contact hadden, want hij dacht dat die jongen achter me aan zat) vroeg of ik met hem wilde praten. Hij heeft toen gezegd dat hij al heel lang verliefd op me was en me wilde helpen om over mijn ex heen te komen, dat hij op me zou wachten en dat hij hier altijd op wachtte. Na dit hele verhaal hebben we gezoend, zóóó dom en veeel te snel, maar ik voelde me zo alleen en het was zo fijn om dat te horen.
Daarna heb ik tegen hem gezegd dat ik even tijd nodig had, ik heb veel nagedacht de laatste paar dagen en heb besloten dat ik niks van die jongen wil. Ik had na onze zoen ook al verteld dat hij nergens van uit moest gaan enzo.
Ik heb besloten dat ik mijn ex weer terug wil, ik denk dat we te snel hebben opgegeven en ik dacht dat ik wat vrijheid wilde, maar alles wat ik wil is mijn allerbeste maatje en grote liefde terug. Ik heb er alles voor over en ik weet bijna zeker dat dit goed kan komen!
Maar ik heb nu zoveel spijt van die zoen… als ik met mijn vriend ga praten moet ik het hem vertellen. Maar het was zó snel, en ik ben zo bang dat dat alles gaat verpesten… Ik weet echt niet wat ik moet.
Ik dacht eventjes wachten en dan mijn ‘ex’ verrassen, hem alles eerlijk vertellen en er een speciaal avondje van maken. Maar ik ben zo bang dat ik het verpest heb… Ik voel me zo schuldig en dom. Ben zo boos op mezelf…
Wat moet ik doen?