‘En nu is het genoeg! je bent te brutaal jongedame’ mama keek me woedend aan. ‘Wat! ik…’ verder kwam ik niet. ‘We hebben het je al vaker gezegd’ brieste papa ‘wij zijn hier de baas! je hebt hier niks te zeggen’. Moest ik nu naar ze luisteren? Nee! Wat denken ze wel? Ze laten me niet eens uitpraten. En als ik iets zeg krijg ik weer een preek. Ik laat niet van me winnen. Ik pak mijn jas van de bank en stap naar de voordeur. Papa loopt me achterna. 'Wat ga je doen?'Papa loopt bijna rood aan. ‘Dat gaat jou niks aan’ snauw ik. Ik duw de voordeur open, trek een sprintje naar mijn fiets en fiets weg. Als ik geen eens mijn eigen vriendje mag ik kiezen! Cas ken ik al sinds de eerste en ik heb hem altijd al een leuke jongen gevonden. Hij was anders. Hij probeerde niet stoer te doen. Hij schaamde zich nergens voor en dat maakte hem bijzonder. Zijn bruine haren en mooie bruine ogen maakte het af. Goed, ik moet toegeven met Burak hadden ze gelijk. Op hem was ik verliefd geworden eind groep acht. Hij liet me met andere jongens zoenen zelfs meisjes werden niet uitgezonderd. Ik had niks door. Als we alleen waren overtuigde hij mij ervan dat het geen kwaad kon. Maar toen ik werd verkracht wist ik dat het niet goed zat. Toen is het even goed gegaan tussen mij en mijn ouders. Maar na drie maanden kwam Cas in beeld. Mama had en heeft genoeg van mijn vriendjes en verbied me hem nog te zien. Maar ik laat me niet kennen en ga stiekem met hem om. Hij wist dat mijn ouders hem niet mochten en liet zich niet zien. Maar vanmiddag wist ik dat mijn ouders tot vijf uur weg zouden zijn. Maar papa kwam eerder uit zijn werk en had ons betrapt. Hij had Cas het huis uitgesleurd en ik had gegild. Hij was agressief geworden en had me met een pijnlijke greep de kamer in gesleurd. Mama was thuis gekomen en moest huilen. Toen begonnen ze een preek te houden dat vriendjes niet goed voor me waren en tenslotte was ik het huis uit gevlucht. Maar waar moet ik heen? Naar Bella besloot ik. Misschien mocht ik bij haar slapen. Bella woont op kamers. En bij haar is iedereen welkom. Ik klop op de deur van Bella’s studentenhuis. Bella doet open en vliegt me om de hals. ‘Meisje! lang niet gezien’ ik laat me omhelzen. ‘Wat is er gebeurd?’ ze kijkt me onderzoekend aan. ‘Dat is een lang verhaal’.
Dit is het eerste stukje van mijn verhaal : Girls like boys.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden.
xCakjee
