Ik doe voor mijn profielwerkstuk onderzoek naar bidden.
Mijn vriendin en ik vroegen ons af waarom mensen die niet gelovig zijn wel in noodsituaties bidden en wat ze aan zo’n gebed hebben.
Geeft het een bepaalde rust? Of denk je dat er toch wel ergens een hogere macht moet zijn??
Ik hoop dat mensen hierop reageren 
je zou me een heel stuk op weg helpen 
Ik doe het niet, maar misschien dat mensen niet geloven in god maar toch geloven dat er ‘iets’ is. Inderdaad een soort hogere macht.
Ik vind het raar als mensen dat doen. Maarja.
dit, net alsof je je God alleen maar nodig hebt als je het moeilijk hebt…
Ik denk dat mensen op dat soort momenten op een “wonder” hopen, en daarom maar proberen te bidden. Als een soort laatste optie.
Ik ben niet gelovig in die zin, en als ik me in een rotsituatie bevind, en god zou bestaan, zou ik hem eerder vervloeken dan tot hem bidden. Maar ik doe geen van beide, so.
idd. is precies hetzelfde als een vriendin die alleen contact met je zoekt als ze in de shit zit en voorderest niks laat horen :’)
precies (:
vind je? ik denk dat het heel logisch is…er zit een vorm van psychologie in een gebed, omdat gebed een vorm van gesprek is…En ik denk dat iedereen zich wel eens afvraagt of er ‘meer’ is tussen hemel en aarde toch? Dan is het dus niet heel apart dat mensen in die situaties gaan bidden; ‘áls er dan een hogere macht is help me dan’
Waarom zou je dat doen? Als je niet geloofd weet je zelf ook wel dat het nutteloos is…
er zijn mensen die dat wel doen, omdat het rust geeft
Hm. Ik beschouw mezelf niet als gelovig (eerder agnost), en als ik het moeilijk heb sla ik weleens een kruisje. Waarom? Geen idee, misschien dat ik op dat moment hoop op ‘iets’.
Precies ik vind het niet raar dat mensen dit zouden doen hoor het is misschien immoreel en principieel onjuist maar psychologisch gezien is dit echt heel logisch. Voor de gelovigen en absolute atheïsten onder ons is het misschien moeilijk voor te stellen maar de groep van twijfelaars die bijvoorbeeld nooit gelovig is opgevoed maar het zeker niet uitsluit dat er ‘een hogere macht’ aanwezig is, is het zeker niet raar dat ze zich in dit soort situaties wenden tot hetgeen ze niet helemaal kunnen omvatten. Ik denk dat het is als een soort laatste hoop, wanneer ze niet het gevoel hebben er zelf nog iets aan te kunnen doen maar de situatie niet uit handen willen geven.
Omdat er in rotsituaties iets in mij stiekem héél erg hooopt dat er toch wel een God/Allah/Noemmaarop bestaat die me kan helpen.
Ze geloven er niet in omdat ze geen bewijs hebben dat er iets zou bestaan wat ze niet kunnen zien maar omdat gelovige bidden voor vanalles is dat het enigste wat op dat moment misschien zou kunnen helpen dus proberen ze uit wanhoop maar te bidden.
Ik doe dat ook wel hoor… als ik denk dat ik dood ga ofzo 
Dit.
Ikzelf vind het persoonlijk nogal hypocriet. Nooit moeite doen voor een geloof, nooit een soort van ‘opoffering’ maken, maar oh als het even moeilijk gaat, dan ‘Oh God help me, sta me bij’. Ik ben zelf ongelovig en dat soort gedrag vind ik echt hypocriet.
Tenzij in heeeele extreme situaties. Maar nu spreek ik over oorlogs en zware situaties waarin je weinig overlevingskansen hebt. Dan hoor je wel eens dat mensen toen dachten ‘Wel God waar ben je nu?’ Of om positiever te blijven ‘Toe God sta me bij’. En dan vind ik het te begrijpen. Maar het blijft vrij hypocriet.
Zo echt hé! 100000% mee eens!
En ik meen ieder woord 
Ik vind het echt knap als gelovige mensen tijd en energie steken in hun geloof en hier zaken voor opgeven.
En egoïstisch