heee, om het kort te houden:
Ik ben net terug van 4 weekjes werken in zeeland met een vriendin.
De laatste week werkte ik met een hele leuke jongen, K.
ik zag hem wel zitten, maar ik dacht hij mij niet. Een andere collega vroeg aan het begin om hij mij leuk vond, en hij zei van niet. Dus ik hield het op een beetje flirten, aangezien hij mij toch niet zag zitten…
Gisteren namen mijn vriendin en ik van iedereen afscheid, en gaven iedereen ook een knuffel. Toen we samen wegfietsten begon ze meteen : waarom zoende je hem niet ?!?! ik dacht: ja weet ik veel ?! kut!
Nu appte ik hem gisteravond voor de gezelligheid, en nu blijkt dat hij mij ook zag zitten! eerst waren we beide heel blij en ook wel opgelucht, maar meteen daarna kwam dat moment van: ik ga morgen naar huis. kut.
we baalden beide heel erg, en ook van het feit dat we beiden niet de eerste stap durfden te zetten…
Nu wou hij vanochtend voor ik naar huis ging wat drinken op de boulevard met mij. Ik zei dat ik heel graag wilde, maar dat het beter was van niet omdat ik dan met een kutgevoel in de trein terug zat… En lange afstandsrelaties zijn niks voor mij.
Nu denk ik echt de hele tijd aan hem, en hij vind zichzelf echt achterlijk dat hij niks gedaan heeft (ik mezelf ook).
Zouden jullie het anders gedaan hebben? Adviezen en meningen zijn welkom!
x