Geloven jullie in "meant to be"...?

Even een heel vaag, “spiritueel” vraagje…

Zelf heb ik op dit moment dat ik heel sterk het gevoel heb dat ik “iets” met een jongen moet, terwijl dat eigenlijk heel moeilijk voorstelbaar is. Toch blijf ik aan hem denken, krijg hem niet uit mijn “systeem” en heb heel vage dromen over hem. Ik besluit steeds om hem te vergeten, en steeds als dat een beetje lijkt te lukken, droom ik weer over hem of gebeurt er iets anders waardoor mijn gevoel in 1 klap weer terugkomt…en dan ben ik dus weer terug bij af!
Dit houdt overigens al weken aan…want ik verwacht natuurlijk niet dat ik iemand 1,2,3, kan vergeten, maar het zou wel moeten slijten toch? Waarom kom ik er gewoon niet vanaf!

Geloven jullie dat sommige ontmoetingen “meant to be” zijn, hebben jullie zelf al eens zoiets meegemaakt? Vertelvertel :slightly_smiling_face: Ik ben wel benieuwd!
En hoe is het uiteindelijk afgelopen?

Nog nooit meegemaakt. Maar ik geloof er wel in ja

Ik geloof er niet in. :’)

Ja ik geloof er wel in,

Wij gingen een paar jaar geleden opeens verhuizen van Limburg naar Brabant, daardoor heb ik veel vriendinnen uit Limburg verloren, maar hier veel nieuwe mensen leren kennen. Zo heb ik per toeval mijn vriend leren kennen (via een datingsite, waar ik me eigenlijk voor de grap had aangemeld om te kijken) Uiteindelijk hebben we wat afgesproken en was er meteen een klik! Nu zijn we 1,5 jaar verder en wonen we samen en alles gaat super goed!

Ik dacht dan ook wel eens van, als we niet waren verhuisd, had ik hem nooit leren kennen!

Ja ik geloof er zeker weten in! (:

Ik geloofde er in…

Heb er nooit eigenlijk over nagedacht.

ik zelf geloof niet zo zeer in meant to be, maar mijn vriend wel hij zegt ook dat wij meant to be zijn en dat vind ik dan weer heeeel lief.

maar dat terzijde als alle tekens zo duidelijk zijn waarom probeer je dan niet gewoon weer goed contact te houden. Het hoeft niet te zijn dat jullie samen komen, maar misschien heb je het wel nodig om dit hoofdstuk af te kunnen sluiten :wink: (ja ik ben ook van het spirituele)

ik geloof er niet in. Ik geloof in toeval, en vooral hard werken om je relatie te doen werken als je eenmaal voor elkaar gekozen hebt.

Nee.

Ja ik geloof erin. Mijn vriend en ik hebben elkaar leren kennen op een soort jongeren vakantie en we denken, zeggen hetzelfde, we willen dezelfde soort leefstijl later en allemaal van dat soort dingen. Dan krijg ik gewoon dat “meant to be” idee.

Eigenlijk wel, maar ergens ook weer niet.

Dit.
Alleen is het al uit bij mij.

Tot nu toe is het nog niet op mijn pad geweest. Maar ik wil er wel graag in blijven geloven. Ergens geloof ik wel in het lot… denk ik…

Ik loop al anderhalfjaar met zo’n probleem rond. Ik geloof er wel in.

Dat is toch met vrijwel alles zo? Er hoefde maar één spermacel sneller te zijn, en ik zat hier helemaal niet.

Maar dit is een beetje ‘toeval bestaat niet, het lot’ vs ‘toeval bestaat. Punt.’

Ik ga voor de laatste. Natuurlijk geloof ik dat er meerdere waren zijn, dat is simpelweg omdat je een bepaalde klik met iemand moet hebben. Die personen zijn er. Maar ik geloof niet in het lot, dat mijn leven al is uitgestippeld door een of andere hogere macht.

-

Ik geloof daar in ja, en als je meant to be bent, dan kom je hoe dan ook weer samen/ooit samen.