Hallo allemaal!
Ik heb heel lang nagedacht voordat ik dit ging posten…
Omdat ik er nogal mee zit en het een beetje genant is heb ik een nieuw profiel aangemaakt.
Het kan een lang verhaal worden, excuses daar voor! Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen en serieus kunnen beantwoorden.
Oké, here we go:
Ik heb nu twee jaar een relatie met een hele lieve jongen. Onze relatie is zo goed als perfect! Hij is lief, zorgzaam, goodlooking en echt mijn soulmate.
We delen de zelfde interesses, kunnen “gezond” ruzie maken.
En ja, ook de seks is perfect!
Ik kan bij hem heel goed vertellen wat ik wel en niet lekker vind, we houden beiden van experimenteren en kunnen overal heel open over praten!
Maar er is een probleem: sinds…ik denk een jaartje…heb ik helemaal geen behoefte meer in seks.
Natuurlijk wordt de seks minder als je een tijdje een relatie hebt, maar bij mij is het 0,00000%
Mijn vriend heeft alles uit de kast gehaald en weet altijd precies hoe hij me moet opwinden. Hij is ook de enige jongen die mij tot mijn hoogtepunt heeft gekregen (pas na twee jaar, maar voor mij ontzettend fijn omdat ik echt dacht dat er wat mis met me was!)
Eigenlijk is onze seks nooit “standaard” en ik heb geen enkele reden om te klagen.
Geestelijk heb ik nog wel zin in seks, maar het lichamelijke gevoel komt niet. We hebben van alles geprobeerd om het voor mij spannend te houden maar NIKS!!! werkt!!
Na een lange tijd geen seks te hebben gehad dacht ik dat mijn vriend zich er bij neer had gelegd, maar uiteindelijk na een lang en goed gesprek gaf hij aan het toch wel te missen.
Op TV had ik gezien dat je jezelf een soort van moet ‘dwingen’, een vast moment moet afspreken om even de tijd voor elkaar te nemen zodat het gevoel weer een beetje terug komt, maar niets helpt!
Uiteindelijk begon het aan me te knagen, het idee dat mijn vriend wel seks wilde (ondanks dat hij er nooit over zeurt of klaagt) deed me veel pijn, en dit maakte me alleen maar meer boos en geïrriteerd.
We hebben er nog eens over gepraat en samen op internet gezocht naar duidelijkheid over mijn probleem.
Hier bleek dat stress, moeheid en de anticonceptie pil een grote rol kan spelen bij seksuele lust.
Stress had ik, moe was ik ook en inderdaad in de bijsluiter van mijn nogal zware pil stond dat het de seksuele lust kon wegnemen.
Omdat ik toch al graag een andere pil wilde (ik kreeg er migraine van) ben ik naar de dokter gegaan in de hoop dat het probleem was opgelost.
Ik was helemaal blij want dit was vást de oplossing voor mijn probleem!!!
Maar helaas, we zijn nu bijna drie maanden verder, en het gevoel is er nog steeds niet!
Als mijn vriend me alleen maar liefkozend streelt kan ik al onwijs chaggo, ongemakkelijk en soms boos reageren, net alsof ik nog nooit seks heb gehad!!!
Aan de andere kant heb ik ontzettend vaak dromen over seks met andere, random jongens. Ik schaam me dood hier voor, eerst heb ik het voor de grap wel eens verteld (we zijn altijd heel open over zulke dingen) maar nu is het zó vaak dat ik me er gewoon schuldig om voel.
Ook de gedachten aan seks met andere jongens vind ik opwindend, dan komt dat “lichamelijke” gevoel dus wel!
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen! We hebben al in tijden geen seks meer gehad, en ik mis het niet eens! Terwijl ik over een maand nog maar 20 word! Dan moet je seks leven toch juist bruissssend en spannend zijn? En daarbij was ik altijd dol op seks, we deden het soms wel vijf keer op een dag!!
Juist om mijn leeftijd wil ik niet naar de huisarts, ookal weet ik wel dat zij me kan helpen. Maar dan moeten we zeker in therapie oid? Daar zit ik echt niet op te wachten!
Dussssss zijn er meiden met het zelfde probleem? Nogmaals sorry voor het lange verhaal!
dus ik beweeg genoeg…