Het voelt als winter,
Donker, koud,
Geen woorden, geen besef.
Maar de realiteit,
Komt zo plots.
Ik breek,
Het lichaam duwt,
De hulpeloosheid naar buiten.
Tranen vallen,
Maar ik zie ze niet.
Dan komt het besef,
Jij bent weg,
Jij staat stil.
Een zusje wordt een zus,
Een neefje wordt een neef,
De tijd gaat verder,
Maar jij blijft stilstaan,
De pijn, die zal blijven,
Net als jij,
Voor altijd, mijn neefje.
Voor altijd, ***.
Dit heb ik geschreven nadat mijn neefje van 15 plotseling is gestorven. Ik zal hem nooit vergeten.
Het is al ruim een jaar geleden, en ik heb lang getwijfeld of ik het zou posten of niet, maar ik zou graag jullie mening willen horen!
