Geen verliefd gevoel door down zijn?/Herkent iemand dit!!?

Liefde & Boys
#1

Hoi meiden!

Ik zit ergens mee en zou het graag met jullie willen delen. Af en toe zit ik niet zo lekker in mijn vel en kan ik mij redelijk down voelen. Ik zou het niet depressief noemen of zo, maar het zorgt er wel voor dat ik af en toe nergens zin in heb en me heel onverschillig kan voelen over van alles. Het verschilt dan ook per keer waar ik me onverschillig over voel. Ik heb een vriend (zo’n 1,5 jaar nu) en soms kan ik me over onze relatie ook heel onverschillig voelen. Af en toe kan ik echt denken “als hij het nu uit zou maken zou me dat niet zo veel boeien en zou ik het prima verder alleen kunnen redden”, terwijl ik diep van binnen wel weet dat ik me in die situatie waarschijnlijk heel naar en verdrietig zou voelen en hem heel erg zou missen. Maar op dat moment voel ik dat dan niet zo. Geen kriebels, geen ‘oh wat hou ik toch van die jongen gevoel’. Vaak genoeg heb ik dit ook wel, dit kan echt heel erg verschillen.

Ik heb het er wel eens met hem over gehad dat ik me soms voel alsof niets mij meer boeit en dat ik dan soms ook zo over onze relatie denk. Dat is nu wel een tijd geleden en heb dit gevoel nu ook al een hele tijd niet meer gehad, tot ik gister bij hem was. Het voelde meer als gezellig bij een goede vriend zijn: het was heel erg fijn, maar kon me aan de andere kant ook verschrikkelijk irriteren aan hem (terwijl hij dood normaal en gewoon lief deed). Ik herken het als het gevoel dat de verliefdheid over is en dat je je dan begint te irriteren aan de ander, ook bijvoorbeeld als hij je aanraakt. Nog steeds vind ik het wel heel fijn om dan met hem te knuffelen, maar ik weet niet zo goed of dit is om de genegenheid van een ander en ik heb er dan toch een wat raar gevoel bij, in ieder geval anders dan anders.

Wanneer ik me niet down voel, ben ik vaak wel helemaal in de wolken van hem en vind ik alles leuk en super fijn aan hem. Ik raak daarom ook een beetje in paniek (lees: zit nog steeds rustig in mijn bed maar goed) nu ik dat gevoel ineens niet meer voel en me zelfs aan hem irriteerde gister. Wat als ik echt niet meer verliefd ben? Dat ik me die vraag zelf stel, lijkt eigenlijk al wel aan te geven dat ik het erg vervelend zou vinden als het uit zou gaan en ik hem niet kwijt wil.

En dat is dus een beetje het probleem. Ik zal het nooit halsoverkop uitmaken, zou daar eerst echt goed over nadenken en zeker van mijn zaak zijn, maar ik vind het onderhand toch wel knap vervelend worden dat ik me soms niet verliefd voel terwijl ik wel zeker weet dat ik het wel ben (omdat ik me dus afwisselend wel heel erg verliefd voel). Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan en voel me soms ook een beetje nep naar mijn vriend toe als ik bij hem ben op een moment dat ik niets voel. Ik word gek van het voortdurend twijfelen over of ik mijn relatie nu wel heel fijn vind of niet, of dat met mijn down voelen te maken heeft, of het gewoon bij een relatie hebben hoort en ga zo maar door.

Ik vraag me af of er andere meiden zijn die zich hier in kunnen herkennen, en vraag me vooral af of meiden die depressief zijn (geweest) of zich soms ook down voelen zich hier in herkennen.

Liefs!!

#2

Hoi Jet,

Ik herken me op een aantal vlakken wel in jouw verhaal. Ik heb ook momenten dat ik me down voel, en andere momenten weer heel goed. Heeft jouw vriend zelf persoonlijke dingen waar hij erg mee zit, of depressie, etc?
Bij mij komt dat down-gevoel vaak voor doordat ik spanningen redelijk aan kan voelen en negatieve energie/spanningen bij anderen neem ik tevens heel makkelijk over. Bij mijn vriend merk ik het ook heel erg, als hij me niet in de buurt wil hebben, wordt hij wat stiller/afstandelijker en voel ik me vaak minder comfortabel. Als hij het naar de zin heeft, heb ik juist een euforisch gevoel. Tegelijkertijd maakt dat me heel onzeker.
Aan de andere kant zegt iedereen me dat je juist bijna altijd een fijn gevoel bij de ander moet hebben, en dat heb ik dus niet maar alleen op ‘goede momenten’. Dat doet mij op moment ook twijfelen of ik verder moet in de relatie waarin in ik hem eigenlijk niet kwijt wil maar wel regelmatig downmomentjes heb, of dat ik zelf verderga omdat ik misschien toch dat sprookje wil dat iedereen me voor houdt, waarin ik me altijd op mijn gemak kan voelen bij mijn vriend…

Mijn advies: probeer de oorzaak van de downmomenten te vinden. Neem misschien even een tijdje voor jezelf of ga een weekje alleen weg/op vakantie, en kijk hoe je je dan voelt en of je ook plezier kan hebben als je op jezelf bent. Soms helpt het jezelf even terug te vinden. Dat heb ik ook pasgeleden gedaan en heeft mij een hoop over mezelf geleerd en me mezelf meer leren waarderen. :slightly_smiling_face:

#3

Hi Mysteria!!

Ja, mijn vriend heeft zelf ook wel de nodige problemen of in ieder geval zaken waar hij zich behoorlijk zorgen over maakt en ik herken ook dat je zegt dat jouw vriend af en toe even alleen wil zijn, dat heeft mijn vriend ook. Dat is natuurlijk hartstikke normaal, maar het was voor mij wel even wennen dat hij dit af en toe aangeeft want in mijn vorige relaties was dit nog nooit zo gebeurd.

Ik ben niet zo super gevoelig in het overnemen van iemand anders zijn gevoelens (is hij down kan ik me wel gewoon chill voelen), maar ik heb wel sterk het gevoel dat wanneer hij graag alleen wil zijn/afstandelijk doet ik dat gedrag kopieer en zelf ook zo tegen hem ga doen, als bescherming tegen mijzelf. Ik sluit me als het ware af voor mijn gevoelens voor hem en ik denk dat dat ook nog wel eens de reden kan zijn dat ik mij zo wisselvallig verliefd voel (en het down voelen speelt daar ook een hele grote rol in). Ik ben me er redelijk van bewust dat ik het doe maar kan het op de een of andere manier niet laten. Zodra iemand laat merken dat ik even ‘niet nodig ben’ denk ik dat ik dat heel persoonlijk opvat en hetzelfde gedrag ga vertonen om te laten zien ‘dat ik ook wel even zonder de ander kan hoor’. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar ik pak daarbij niet mijn eigen rust moment maar kopieer dat van de ander.

Ik denk trouwens dat je niet in het perfecte sprookje moet geloven. Soms voel je je ook gewoon even niet op je gemak bij de ander (of bij jezelf): iedereen is anders en als diegene iets doet wat jij niet snapt, zorgt dat er automatisch voor dat je je minder veilig of minder op je gemak voelt bij diegene. Je hoeft je ook niet altijd tot over je oren verliefd te voelen (Mijn probleem gaat dan meer over het feit dat ik af en toe gewoon even helemaal niets voor mijn vriend voel). Je vind je moeder, oma, vriendin of neef ook wel eens heel stom. En het is ook niet erg om downmomentjes te hebben in je relatie. Wel is het belangrijk dat je over dit soort dingen kunt praten in je relatie (zo denk ik er over tenminste). Ik heb laatst besproken met mijn vriend dat ik het vervelend vind dat wanneer hij zich kut voelt, hij mij vaak wegstuurt of in ieder geval vaak alleen wil zijn. Het voelde voor mij als een soort buitensluiten, en hoe erg ik het er ook mee eens ben dat iedereen soms een momentje voor zichzelf moet hebben, vond ik het wel vervelend dat hij deze dingen tot een zekere hoogte niet (nota bene met zijn vriendin) wilde/kon bespreken. Ik voelde me daardoor niet op me gemak bij hem want er stond dan een soort van muur tussen ons. Hij vertelde mij weer dat hij moet wennen om dit ook met mij te delen, en dat dat soms goed voelt, maar soms ook niet. Maar omdat we het hierover gehad hebben houdt hij rekening met mij om mij niet weg te sturen en probeert hij er met mij over te hebben, en ik probeer van zijn kant te begrijpen dat dit soms nog niet helemaal lukt. En op deze manier voelen we ons wel weer op onze gemak bij elkaar.

Als je je fijn voelt in je relatie zou ik het niet uit maken maar het over de dingen die je nu op dit forum typt met hem hebben (misschien doe je dat ook al). Ik ga trouwens binnenkort naar een psycholoog en hoop daar ook wat duidelijkheid te krijgen over hoe ik mij nu voel over hem, maar ook hoe ik zelf in elkaar zit. En misschien dat ik inderdaad in de zomervakantie er een weekje zelf op uit ga, dat vind ik een goede tip!! Ik denk dat mijn downmomentjes trouwens veroorzaakt worden door te veel stress in zijn algemeenheid, het hangt daar vaak mee samen voor mijn gevoel. Maar heb nog geen idee hoe ik dit tegen kan gaan.

Nou, dit bericht is alweer veel en veel te lang, dus ik stop nu maar met typen :flushed: Ik vroeg me nog af of jij je ook zo wisselvallig verliefd voelt, of staan die down momentjes daar los van bij jou? Ik ben benieuwd of je wat aan mijn lange bericht hebt! :cold_sweat:

#4

Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Wanneer ik me persoonlijk slecht voelde, voelde ik niks meer en wanneer ik heel erg gelukkig was om een of andere reden, was hij mijn grote liefde. Ik heb het uiteindelijk uitgemaakt omdat de momenten dat ik niks meer voelde er steeds vaker waren en de irritaties groter werden.
Zolang jullie het leuk hebben samen en nog graag bij elkaar zijn, zie ik geen probleem. Het feit dat je nadenkt over het eventueel uit maken wilt niet perse iets zeggen maar is ook niet echt positief.

#5

Hoi Jet,

Ik herken me nog meer in je verhaal na je tweede bericht! Ik ga je straks even PB-en!! :slightly_smiling_face:

#6

@NeverStopDreaming, wat vervelend dat de negatieve momenten op een gegeven moment gingen overheersen. Bij mij is dat gelukkig nog niet zo, maar ik zie zelf ook in dat wanneer ik over uitmaken denk, dat meer een negatieve kant op gaat… Voor nu ben ik nog wel gelukkig in mijn relatie en ik hoop dat mijn gevoelens weer volledig terugkomen als ik ook weer helemaal chill met mezelf ben.

@Mysteria, ah!! Ja is goed, ik ga je morgen antwoorden (: