Geen tijd.

Goede middag dames,

Ik zal me even voorstellen, ik ben Laura en ik heb een jaar en ongeveer een maand een vriend.
Ik ben ZO gelukkig met hem. Hij is de enige die alles van mij weet en mij begrijpt. We hebben veel meegemaakt, zijn vader heeft ongeveer een maand geleden euthanasie gepleegd. Ik wil niet dat jullie raar gaan denken door dat ik dit zeg, want ik hem ALLE begrip voor hem. Ik steun hem door dik en dun en dat weet hij. Dit begon al voordat zijn vader euthanasie zou plegen. Het lijkt alsof hij opeens geen tijd voor mij heeft. Ik snap dat hij zijn moeder moet helpen met dingen regelen ivm zijn vader en ik vind dit ook niet erg. Ik snap ook dat hij zijn vrienden wilt zien, als hij met hun is lijkt er niks aan de hand. Maar zodra wij alleen zijn is hij heel down en huilt hij vaak. Dit snap ik ook en ik vind het ook niet erg. Maar ik vind het jammer de keren dat ik hem zie hij heel down is. Ook al doen we leuke dingen. Ook is hij best wel veranderd en ik snap dat met zich zelf in de knoop zit door dat hij zijn vader is verloren maar ik vind het heel erg lastig. Zelf heb ik verlatings- angst en ben ik ben bang hem kwijt te raken. Misschien is hij zijn gevoelens wel voor mij wel verloren door alles? Wat moet ik doen? Ruimte heeft hij niet nodig zegt hij. Hij is gewoon heel druk vind hij. Maar hij staat bij mij boven aan en zou alles voor hem aan de kant kunnen zetten maar ik heb niet het idee dat ik dat bij hem sta.

Praat met hem erover.

Ik denk niet dat hij je verlaat want zoals ik het lees hoeft hij voor jou niet (zogemaakt) vrolijk te zijn en durft hij te laten zien hoe hij zich echt voelt. Dat doe je niet zomaar, want het zijn toch mannelijke emoties.
Maar ik zal het toch een keer met hem hebben over de situatie. Misschien heel subtiel en ook hints geven wat jij voelt. Wel zeggen dat je er altijd voor hem zal zijn, maar het opent misschien weer een beetje zijn ogen dat hij misschien onbedoeld het idee geeft dat het minder goed gaat tussen jullie. Succes in ieder geval :slightly_smiling_face:

Goh, ik denk dat zoiets tijd nodig heeft. Als je nu eisen aan je relatie gaat stellen, dan wordt het die jongen echt te veel, vrees ik. Het is nog maar een maand geleden, laat 'm even z’n ding doen en begin pas met ‘klagen’ als het gedrag echt aanhoudt.

Ik weet niet hoe jouw vriend is, dus dat kan je het beste zelf inschatten. Maar ik denk wel als hij echt erg in de knoop is met zichzelf dat hij misschien wel er niet meer op reageert. Ik zou toch als eerst echt serieus met hem praten. Ook als hij zegt sorry dat je benadrukt dat hij er ook iets mee moet doen en dat je afspraken maakt (ofzo). Als dat niet werkt kun je het anders aanpakken, maar ik zou gewoon duidelijk tegen hem zijn. Mannen houden van duidelijkheid :stuck_out_tongue:

Ik vind je een beetje egoistisch, hij is nog maar een maand(!) geleden zijn vader verloren en jij gaat nu al eisen dat hij wel een beetje happy doet en jou aandacht geeft.
Een relatie is geven en nemen, jij moet hem nu steunen en er voor hem zijn. Het feit dat hij zijn emoties toont bij jou, geeft aan dat hij zich op z’n gemak voelt bij jou. Ik denk niet dat hij je gaat verlaten, echt niet.

Idd mee eens! Het is heel wat als een jongen zijn emoties durft te uiten dat zegt vaak wel wat. De meeste jongens proberen zich altijd groot te houden.

Ik denk dat het niet zo bedoelt is, maar op mij kom je ook nogal egoïstisch over. Je vader verliezen is niet niets, daar kun je niet na een maand alweer overheen zijn. Bij zijn vrienden durft hij hoogstwaarschijnlijk zijn emoties niet te tonen, dus gedraagt zich vrolijk en lacht met hun mee. Bij jou durft hij zijn emoties wel te tonen, dat is een goed teken!, en kan hij zichzelf zijn.

In deze situatie moet je geen hoge eisen aan jullie relatie stellen, maar er zijn voor je vriend wanneer hij jou nodig heeft, met hem praten en hem steunen. Het is logisch dat hij ‘down’ is en dat zal ook nog wel even duren, maar als jij nu van hem gaat verwachten dat hij meer tijd voor jou vrij maakt, zich bij jou ook vrolijk moet gedragen terwijl hij dat niet is, heb je de kans dat je hem kwijtraakt want dan wordt het hem misschien wel teveel.

Geef hem de tijd dit verlies te verwerken en steun hem hierbij.

Ik denk ook zeker niet dat het zo bedoelt is, anders had je hem allang aan de kant gezet denk ik. Het is natuurlijk heel lastig om in zo’n situatie terecht te komen omdat je op de een of andere manier ook een beetje machteloos bent. Je kunt hem troosten en een luisterend oor voor hem zijn, maar daar houdt het eigenlijk op.

Hopelijk gaat je vriend zich snel weer een stuk beter voelen.

Wow, wat heftig dat je vriend al zo jong zijn vader heeft moeten verliezen. Dat moet echt verschrikkelijk voor hem zijn. Steun hem zoveel als je kan, het is heel logisch dat hij nu down is en veel huilt en dat heeft in mijn ogen niets met jullie relatie te maken. Hij heeft waarschijnlijk niet eens in de gaten dat hij nu minder aandacht voor jou heeft. Laat hem merken dat je er altijd voor hem bent en hem steunt, dat zal hij hard nodig hebben. Misschien kun je hem helpen met de dingen waar hij het zo druk mee heeft? Wellicht vindt hij het prettig om niet alles alleen te hoeven doen en heb je het gevoel hem toch te kunnen ‘helpen’. Heel veel sterkte!

Oh, en jullie oude vertrouwde relatie komt echt wel weer terug, wanneer je vriend dit een plekje kan geven. Dat heeft gewoon tijd nodig en dat is heel logisch.