Goede middag dames,
Ik zal me even voorstellen, ik ben Laura en ik heb een jaar en ongeveer een maand een vriend.
Ik ben ZO gelukkig met hem. Hij is de enige die alles van mij weet en mij begrijpt. We hebben veel meegemaakt, zijn vader heeft ongeveer een maand geleden euthanasie gepleegd. Ik wil niet dat jullie raar gaan denken door dat ik dit zeg, want ik hem ALLE begrip voor hem. Ik steun hem door dik en dun en dat weet hij. Dit begon al voordat zijn vader euthanasie zou plegen. Het lijkt alsof hij opeens geen tijd voor mij heeft. Ik snap dat hij zijn moeder moet helpen met dingen regelen ivm zijn vader en ik vind dit ook niet erg. Ik snap ook dat hij zijn vrienden wilt zien, als hij met hun is lijkt er niks aan de hand. Maar zodra wij alleen zijn is hij heel down en huilt hij vaak. Dit snap ik ook en ik vind het ook niet erg. Maar ik vind het jammer de keren dat ik hem zie hij heel down is. Ook al doen we leuke dingen. Ook is hij best wel veranderd en ik snap dat met zich zelf in de knoop zit door dat hij zijn vader is verloren maar ik vind het heel erg lastig. Zelf heb ik verlatings- angst en ben ik ben bang hem kwijt te raken. Misschien is hij zijn gevoelens wel voor mij wel verloren door alles? Wat moet ik doen? Ruimte heeft hij niet nodig zegt hij. Hij is gewoon heel druk vind hij. Maar hij staat bij mij boven aan en zou alles voor hem aan de kant kunnen zetten maar ik heb niet het idee dat ik dat bij hem sta.