Dit verhaal klinkt misschien ontzettend arrogant, maar ik wil toch wat advies hebben. Vorig jaar heb ik VAVO gedaan, waar ik af en toe met een meisje optrok. Ze is wel oké, maar ze dringt zich gewoon veel te veel aan me op. Ik durf alleen geen ‘nee’ te zeggen, omdat het meisje nogal een heftige periode achter de rug heeft en dus wel wat steun kan gebruiken. Het probleem is dat ik geen klik met haar heb en dat ik me altijd wat opgelaten voel als we afspreken, omdat we weinig tot geen overeenkomsten hebben. Er vallen altijd van die awkward stiltes en onze gesprekken zijn ook niet echt je-van-het. Ik zou haar niet willen kwetsen, maar ik heb gewoon de behoefte niet meer om met haar af te spreken. We praten ook nooit verder, ze vraagt alleen maar om de twee weken of we kunnen afspreken, waarna ik me dus weer ongemakkelijk voel tijdens die afspraak.
Ja, ik weet dat het bitchy klinkt, maar zo ben ik echt niet. Ik hou altijd rekening met haar gevoelens, maar ze is gewoon geen vriendin van me.
Heeft iemand tips om voorzichtig deze eenzijdige “vriendschap” af te bouwen?