Aan de jongen die mijn leven op zijn kop zette…
En het op zijn kop liet vallen…
Ik dacht toch dat jij anders was
Wat ben ik toch naïef
Je leek gewoon zo’n gentleman
En deed dan ook zo lief
Ik heb mijn moed bijeengeraapt
En heb het jou gevraagd
Of je met mij naar het gala wou
Maar heb mezelf verlaagd
Want na die kus was jij diegene
Die mijn leven had gedraaid
Maar achteraf bleek jij mijn leven
Niet eens te hebben verfraaid
Mijn hart is gebroken dat komt door jou
Misschien dat je het niet weet
Ik was verliefd en het leek gewoon
Alsof het je niets deed
Als je mij niet wil dan zoek het maar uit
Maar laat mij dan niet zo staan
Zeg het in mijn gezicht zodat je kan zien
Hoeveel pijn je me hebt gedaan
Ontwijken geeft onzekerheid
En dat is wat jij doet
Ik zal dus dagen om je huilen
Omdat ik niet meer weet wat ik met je moet…
.