[i]Anorexia
Verstrikt in mijn eigen leugens, geketend door mijn bedrog,
Wie op deze wereld vertrouwt me nu nog?
Vroeger leek dit onbereikbaar,
Vroeger leek de weg zo lang,
Maar vroeger is al lang geleden,
Het vroeger waar ik nu zo naar terug verlang.
Alles had ik over, voor een lichaam zoals dit,
Het lichaam waardoor ik nu achter gesloten deuren zit,
Waarom kon niemand mij ervan doordringen,
Dat ik niet zo ver moest gaan?
Kon ik de tijd maar terugdraaien,
Dan maakte ik alles ongedaan.
Dit gevecht is de zwaarste strijd van mijn leven,
Ik schreeuw tot God, kan Hij mij de kracht geven?
Zodat ik later lachend terug kan kijken,
Op deze donkere dagen, die nu nog zo eindeloos lijken.[/i]
Hallo allemaal,
dit gedicht heb ik geschreven voor een gedichtenwedstrijd van het ND.
Helaas is het niet geplaatst, maar ik wil graag jullie mening!
