Familie eer. ( VERVOLG Charel is alles)'

Schrijfsels
#1

[b]Ik ben er weer van vakantie en ik begin weer met een nieuw verhaal.
Het is het vervolg op Charel is alles, ik hoop dat ik weer zoveel lezers krijg als bij mijn vorige verhaal!

Dit verhaal gaat over Nicky, het meisje wat Yade ontmoette in het huis waar ze allebei opgesloten zaten.
[/b]

‘Nicky, je moet bij papa komen.’ Roept Ikram, mijn zusje, naar boven. Ik heb een raar gevoel in mijn buik. Ik weet al wat er gaat komen. Al mijn ooms en neven zijn bij elkaar gekomen, om te overleggen wat ze moeten doen met deze situatie. Mijn zusje Ikram en mijn moeder staan onderaan de trap. ‘Ik vind het zo erg voor je, maar het kan niet anders, Nicky, sorry…’ Zegt mijn moeder huilend. Ze heeft haar hoofddoek strak om haar hoofd heen gebonden. Ik vind het verschrikkelijk om het te dragen, maar ik doe het uit respect voor het geloof en de God van mijn ouders. Ikram geeft mij een snelle kus op mijn wang en loopt de keuken in en neemt mijn moeder aan haar arm mee. Het voelt alsof ik lood in mijn schoenen heb, langzaam loop ik naar de deur. De deur doe ik voorzichtig los. Twintig ogen kijken mij boos aan. ‘Zitten.’ Commandeert mijn vader, terwijl hij wijst naar het kussen wat in het midden van de kring ligt. Mijn vader gaat staan en kijkt in het rond. ‘Je hebt onze familie ten schande gemaakt. Door met een Nederlandse jongen een relatie te nemen en óók nog je maagdelijkheid weg geven aan hem!’ Mijn vader zijn stem slaat over terwijl hij praat. Ik schaam me zo erg, wat heb ik toch gedaan? ‘We willen je niet meer in de familie hebben. Zoek geen contact meer, je bent geen familie meer. Pak je spullen en vertrek nu!’ Schreeuwt mijn vader woedend. Mijn vinger beginnen te trillen, waar moet ik in godsnaam heen? Ik loop snel de woonkamer uit, de trap op. Ik pak mijn tas en gooi al mijn kleren en schoenen en spullen wat ik nodig heb, in mijn tas. Ikram hoor ik naar boven rennen, met mijn moeder zachtjes achter haar aan. Ikram omhelst mij en huilt. Mijn moeder doet precies het zelfde. Ze drukt me snel een briefje in mijn hand en geeft me een kus. Ik pak mijn tas en geef mijn moeder en Ikram allebei nog één knuffel.

#2

Jeeeej
Deze ga ik ook volgen!

#3

Ik moet nog even melden dat het niet echt een vervolg is, dus als je het vorige verhaal niet heb gelezen, is het niet erg! Het is de andere kant van het verhaal van Yade (Charel is alles).

Ik slof met mijn Uggs over het asfalt naar het adres op het papiertje, dat mijn moeder mij in mijn handen had gedrukt. ‘Kayluh, Constantijn straat 456.’ Meer staat er niet op. Geen plaats, geen telefoonnummer, niks. Ik pak mijn net nieuwe Samsung star uit mijn tas en wis alle contacten. Alleen Enrico laat ik er in staan. Ik mis Enrico, maar door hem ben ik uit huis getrapt. Als ik hem die dag niet had ontmoet, was het misschien niet gebeurd, had ik mijn maagdelijkheid nog. Ik kijk naast mij, naar de koeien, naar het gras. Ik blijf staan en loop naar het slootje voor het weiland. Ik doe mijn hoofddoek af en gooi het in het slootje. Mijn zwarte stijle haar wappert langs mijn gezicht. Het voelt goed om vrij te zijn, geen regels, geen verplichtingen, alleen mijzelf.

#4

Oeeee deze ga ik ook volgen, vorige verhaal was echt super leuk (:

#5

verder

#6

deze volg ik :slightly_smiling_face:

#7

Ik heb dezelfde naam als je hoofdpersoon :3
Maar het klinkt wel leuk tot nu toe, dus verder!

#8

Morgen een nieuw stuk!

#9

oeh yes, deze ga ik ook weer volgen !

#10

haha, ik vind het leuk om de positieve reacties te lezen!
Ik had vrijdag, gisteren een nieuw stuk beloofd, maar zoals altijd ben ik weer eens druk, met het werk en mn nieuwe school!
Morgen zal ik écht een stukje posten!

#11

Upuppupu!

#12

Na lang lopen en zoeken naar de goede straat en het huis, zie ik voor mij een klein huisje, een vervallen huisje, slodderig hangen de gordijnen voor de ramen en er komt muziek uit het huis, zo te horen is het geen gabber, want het is Green Gang wat hij draait. De muziek staat zo hard, dat het glas in het kozijn trilt. Ik loop langzaam naar het huis toe en bel aan. Niemand doet open en zo sta ik daar tien minuten voor de gesloten deur te wachten. Ik kijk om me heen en zie allemaal getinte mensen, net zoals mij, maar de meisjes die daar lopen, hebben geen hoofddoeken en hun lichaam goed bedekt. Korte rokjes met shirtjes die veel te kort zijn. Ik kijk naar mezelf, een lange wijde stoffen rok heb ik aan en een shirt wat wijd uit loopt. Je kunt het eigenlijk niet eens kleding noemen, het ziet er niet uit. Alle kleren werden door mijn moeder gemaakt, samen met de buurvrouwen. ‘Niet aan denken.’ Zeg ik streng tegen mezelf. Ik moet verder leven, niet meer denken aan mijn moeder, niet meer aan al die dingen denken. Opeens gaat er boven me een raam open, een bruine jongen hangt uit het raam met een sigaret. Hij kijkt naar beneden en trekt een raar gezicht. ‘Wat moet je?’ Zegt de bruine jongen, terwijl hij een hijs neemt van zijn sigaret. ‘Ik kreeg dit briefje van mijn moeder, met jou naam erop…’ De tranen lopen over mijn wangen. ‘Mama.’ Schiet er door mijn hoofd. Ik kan niet zonder mijn moeder, wat moet ik nu toch? De bruine jongen is ineens weg. Ik hoor de muziek uitgaan en ik hoor iemand naar beneden lopen. De deur gaat langzaam open en daar staat de bruine jongen. Zijn lange zwarte dreads heeft hij in een staart. Ik bekijk hem van top tot teen, hij is gespierd en niet zo’n beetje ook. Hij glimlacht naar mij en pakt het briefje waar zijn adres op staat, uit mijn hand. Ik begin te blozen als hij mijn hand aanraakt. ‘Je moeder heet toch Inisha Boutachzat?’ Zegt de bruine jongen als hij naar mij kijkt. Ik knik langzaam ‘Ja’. De bruine jongen steekt zijn hand uit. ‘Ik ben Kayluh.’ Zegt Kayluh met een verblindende lach. Ik bloos en begin te stotteren. ‘Ik-k-k b-ben N-nick-ky.’ Kayluh begint te lachen en doet een stap opzij. ‘Welkom, dit is mijn crib.’

#13

oewh, dit verhaal ga ik ook echt weer volgen ! ♔
net zoals Charel is Alles. :heart:

#14

[i]Kayluh neemt mij mee naar de woonkamer. Ik kijk om mij heen, het ziet er leuk uit. Zwart behang met witte spatten verf er op, het meubilair is wit, allemaal van leer. ‘Zou jij niet eens even gaan omkleden?’ Vraagt Kayluh, terwijl hij naar mijn wijde broek kijkt. Ik voel mijn hoofd rood worden en kijk naar de grond. Met mijn handen frunnik ik aan mijn wijde shirt. ‘Kom, we gaan winkelen, je moeder stort elke week geld op mijn rekening zodat ik jou kan verzorgen.’ Zeg Kayluh lachend. Ik knik met een verlegen lachje op mijn gezicht. Achter Kayluh aan loop ik naar de auto. Een witte BMW, zwarte geblindeerde ramen, de auto glimt zo erg dat het zeer doet aan mijn ogen. Kayluh doet de deur voor mij open en ik stap in. In de auto kijk ik verbaasd in het rond. ‘Jeetje, wat een auto!’ Zeg ik met mijn mond wijd open. Kayluh begint hard te lachen en start de auto en racet weg. Gelukkig vraagt Kayluh niet naar het incident thuis en praat over zijn vriendin, hoe knap ze is en hoe lief. Hij is echt verliefd, dat kun je zien. Het straalt van hem af, als hij over haar praat.

Een nieuw stukje![/i]

#15

Oeeehh, up!

#16

[i]Als we bij de winkels aan komen, parkeert Kayluh de auto in de parkeergarage. Met de lift gaan we naar beneden. Ik ben nog nooit in deze stad geweest, anders kwam het mij wel bekend voor. ‘Beter doe jij je hoofddoek op, hier lopen bekenden van je vader.’ Zegt Kayluh, terwijl hij een hoofddoek in mijn handen drukt. Verward kijk ik hem aan. ‘Hoezo? Ik heb geen vader meer? Hij heeft me verstootten?’ Zeg ik verward. Ik wil de hoofddoek weer terug aan Kayluh geven, maar hij pakt de hoofddoek niet aan. Opeens blijft Kayluh stil staan. ‘Op doen nu, luisteren, ik ben je voogd nu, dus je moet. Als we straks weer komen van de stad, moet je het zelf weten, maar nu, nu doe je de hoofddoek op.’ Zegt Kayluh terwijl hij de hoofddoek om mijn hoofd strikt. Bang kijk ik hem aan. Ik durf me niet te bewegen. Leuker nog, ik kan mijn lichaam niet bewegen. De hoofddoek voelt als een gevangenis. ‘Nicky, kom, we gaan naar de kapper en wat kleren voor je kopen, dit wat je aan hebt, dat kan niet.’ Zegt Kayluh lachend, terwijl hij een arm om mij heen slaat en mij naar voren drukt.

Hier een nieuw stukje! =D[/i]

#17

verdeeeeeeer :slightly_smiling_face:

#18

Ga dooooor. :grin:

#19

echt leuk verhaal ! :heart:
ik wou dat ik net zoveel inspiratie voor zo’n verhaal had als jou ! ✮

#20

[i]Bij de H&M stopt Kayluh, hij kijkt wat rond tussen wat kleding en pakt er af en toe een kledingstuk uit. ‘Kom, kom, zoek wat leuks uit!’ Zegt Kayluh met een glimlach op zijn gezicht. Ik loop naar de rekken en vind als snel wat leuks. Een licht roze kort jurkje en een witte legging er onder. Trots laat ik het zien aan Kayluh. Hij klapt zachtjes in zijn handen. ‘Goed zo lady, pak nog maar wat en loop dan maar naar de paskamer, ik heb hier ook nog wat leuks!’ Ik loop langs de kledingrekken en pak een paar kledingstukken. Om me heen kijkend loop ik naar de paskamers. Bij de lingerie blijf ik staan. Ik zoek tussen wat bh’s en slipjes. De mijne heb ik niet meegenomen, alles was te klein. Ik voel opeens twee handen op mijn schouders. Kayluh begint hard te lachen, terwijl hij kijkt naar de bh die ik in mijn handen heb. ‘Pak maar, als je het nodig hebt, mag het.’ Zegt Kayluh, terwijl hij naar wat andere bh’s kijkt. ‘Ik heb er wat!’ Zeg ik uiteindelijk als ik wat bh’s en slipjes in mijn handen heb. Samen lopen Kayluh en ik naar de paskamers.

Thuis aangekomen pak ik alle tassen leeg en hang ze in de kast in mijn nieuwe kamer. De muren zijn spierwit en er staat alleen een bed en een bureau met een stoel. Kayluh staat in de deuropening van mijn kamer en bekijkt mijn kamer. ‘Het is nog wel wat kleurloos he?’ Zegt Kayluh, terwijl hij in het rond kijkt. ‘Wacht, ik loop even naar benden, even wat verf halen.’ Vragend kijk ik hem aan, maar hij zegt niks en loopt naar beneden. Ik maak het bed op en plof op bed neer. Ik kijk naar de kleding in mijn kast en pak een zwarte colbert, een licht blauw hemdje en een lichtblauwe spijkerbroek. De lichtblauwe Jordans, die Kayluh, voor mij heeft gekocht, doe ik er bij aan. Ik kijk in de spiegel en schrik van mezelf. In de spiegel zie ik een totaal ander persoon. Het lijkt niet eens op mijzelf. Met de make-up en het afro-kapsel, maken mijn gezicht veel mooier. Opeens staat Kayluh achter mij, hij gaat met zijn handen door mijn vele krullen heen. ‘Je ziet er prachtig uit!’ Zegt Kayluh, terwijl hij een kus op mijn wang geeft…

Een iets langer stukje, omdat ik niet zeker weet of ik kan schrijven in het weekend! Ik hoop natuurlijk van wel!
Oh ja, nog bedankt voor de reacties![/i]