Faalangst en perfectionisme

[Sossy]

Hee guys,

Ik zit dus in VWO 4 en heb van de week mijn eerste toetsweek gehad. De afgelopen 3 jaar heb ik gewoon losse toetsen gehad, verspreid over het hele jaar. Maar nu heb ik dus toetsweken en ik stress er zoveel over. Ik bezwijk echt onder die druk. Ik ben altijd al perfectionistisch geweest: in groep 4 was ik altijd nog als laatste bezig omdat ik alles goed wilde hebben, in groep 6 zat ik te janken om een 9,5 op topo omdat ik altijd een 10 wilde en op de middelbare ben ik soms niet tevreden met een 8. Omdat ik dus vorig jaar een profielkeuze heb gedaan (E&M) heb ik een nieuw probleem; ik heb het gevoel dat ik geen fouten meer mag maken. Op alle vakken die ik heb gekozen stond ik de afgelopen 3 jaar een 8 of hoger. Dat wil ik voortzetten. Maar ja, frustratie als het niet lukt. Zo heb ik laatst zitten huilen omdat ik zo bang was voor een toets en ik niet heen wilde de volgende dag (ben wel gegaan en had een 7,6). En mijn zelfvertrouwen gaat ook ontzettend snel naar beneden, ik trek het me altijd heel erg aan als iemand iets zegt (over mij), bij de kleinste dingetjes denk ik er al de hele dag over na. Cijfers zijn dingen waarmee ik mijn zelfvertrouwen kan opkrikken, als ik een 8 of hoger haal, voel ik me weer zekerder. Maar nu, ben ik er zo onzeker over. Als ik juist een slecht cijfer haal, voel ik me zo ontzettend teleurgesteld en blijf er over piekeren. Zo had ik vorige week een toets geschiedenis, een van mijn favoriete vakken. Ik stond er de afgelopen 3 jaar een 9 op en was daar zo trots op. Ik had nog nooit lager dan een 8 op gs gehaald. Dat was ook mijn doel voor de toets, niet lager dan een 8. Maar je raad het al, hij ging vreselijk slecht. Ik had voor mijn gevoel best goed geleerd. Ik had hem door tijdgebrek nog lang niet af. En hopakee, daar ging mijn zelfvertrouwen. Ik haal nu waarschijnlijk een 5 ofzo. Ik ‘hoor’ toch goed te zijn in geschiedenis, dacht ik. Dat is dus het gevoel dat ik geen fouten mag maken, ik ‘hoor’ goed te zijn in de vakken die ik heb gekozen. Ik ben dus vaak bang dat een toets niet goed gaat, soms gepaard met een huilbui, maar daar word ik soms echt gek van.Ik heb er echt schoon genoeg van, dat ik niet kan accepteren dat ik wel een keer een 6 mag halen. Iemand advies/tips tegen faalangst? Thanks xoxox (en denk alsjeblieft niet dat ik overdrijf of me aanstel, ik vind het echt heel vervelend zo ben ik nou eenmaal, ook al heb ik er genoeg van)

[Mirrorball]

Ik herken het wel, als ik lager dan een 8 haal, ben ik ook niet tevreden. Bedenk wel dat het steeds moeilijker wordt, je kunt geen hoge cijfers blijven halen (ja, kan wel, maar wordt lastig voor de meesten).
Als je een keer een laag cijfer haalt, is het niet erg, er is meer dan alleen cijfers halen. Kun je dit ook bespreken met je mentor?

[Ching]

Ik herken me een beetje in jou. Ik zit nu in 5V en eerlijk, het gaat goed alleen ik zou niet zeggen dat het beter gaat dan in 4V. Daarbij komt ook nog dat er zoveel leerlingen zijn die me telkens maar weer vragen van: " Wat heb jij? Oh… dat had ik niet van je verwacht." Of: “Wow ik heb hoger dan jou!” Het irriteert me mateloos en het feit dat ik blijkbaar mijn frustraties over een 7 niet kan uiten bij mijn vrienden zonder dat ze zeggen: “Das prima toch?” zorgen ervoor dat ik soms in zon stinkbui ben. Wat ik meestal doe is dan gewoon helemaal school vergeten, muziekje op en helemaal niet aan school denken. Een filmpje kijken, een spelletje spelen, chocola eten en met een goed gevoel slapen. Ik moet wel toegeven dat ik dan niks aan huiswerk doe, maar dat haal ik de dag erna in na een dagje gerelaxed te hebben. Ik voel me dan echt beter in mijn vel. Ik heb mezelf aangeleerd om mijn cijfer dan gewoon te vergeten en mezelf te beloven dat ik de volgende keer wel een 9 ofzo haal. Ik voel me dan veel gemotiveerder om mijn cijfer op te krikken in plaats van dat ik stil blijf staan bij die ene “lagere” cijfer. Dit kan alleen voor mij gelden tho, maar ik zou gewoon even die stress laten rusten en relaxen. Het komt vast allemaal goed!