Every thing goes wrong...

Lifestyle
#1

Hee,

Het is een lang verhaal, maar ik hoop dat jullie de moeite nemen om het te lezen…

Ik zal maar meteen beginnen.

Ik zit sinds vorig jaar maart met een lastige thuissituatie.
Eigenlijk al sinds november 2010, maar vorig jaar maart kwam Jeugdzorg in actie.

De situatie

Mijn vader en ik (moeder overleden toen ik 3 was) hadden elke dag constant ruzie over de kleinste dingetjes, dit hield maanden vol, tot begin maart, toen begon hij me te slaan als ik hem negeerde omdat we anders weer ruzie zouden krijgen.
Ik ben op een dag overstuur op school gekomen, en mijn mentrix heeft Jeugdzorg toen opgebeld. Ik heb toen 2 nachten bij mijn vriendin geslapen.

Van maart tot september kwam een paar keer per maand iemand van Jeugdzorg om te kijken hoe het ging enzo. Sindsdien is alles verbeterd.

Nu

Nu gaat het bagger, om het zo te zeggen, sinds een paar weken al.
Mijn zusje zit nu ook op de middelbare en haalt hogere cijfers dan mij.
Als ik dan een keer mijn cijfers krijg is het:
“Houden zo he? Volgend jaar moet je echt aan het werk.”
Bij mijn zusje is het:
“Goedzo! Ga zo door”

Als ik over mijn rapport begin, wrijft mijn pa er nog lekker in dat ik ben blijven zitten, dat ik dit jaar niks hoef te doen en dat ik maar moet oppassen voor volgend jaar.

Gisteren

Gisteren had mn pa een date, en had alleen voor mijn zusje pizza’s gehaalt omdat ik in eerste instantie ergens anders zou eten.
Dit is niet doorgegaan, en dat zei ik tegen hem nadat hij terug was van boodschappen doen.
ik: pap, ik eet thuis
hij: je smeer maar 'n boterham hoor
ik: een boterham vult mij niet weetje.
hij: nou dan bekijk je 't maar.
ik: geef anders geld dat ik zelf kan halen?
hij: *loopt weg*

Nou heeft hij vanochtend jeugdzorg gebeld, ik weet niet wanneer ze komen, maja.
Van mij hoeft het niet meer, hij luisterd niet naar me, en sleept mijn zusje nogaltijd voor.
Het liefst wil ik gewoon weg hier, naar een pleeggezin, dit gaat niet meer, we zijn al een jaar bezig om de band goed te krijgen, en nu gaat het weer bagger, en volgens hem ligt het allemaal aan mij.

Weet iemand wat ik hier mee moet doen? :frowning_face:

#2

Een pleeggezin is er niet voor iemand van jouw leeftijd. Als die er is, heb je echt heel erg geluk, maar daar moet je niet op rekenen.
Als je de stap zet om werkelijk uit huis weg te gaan kom je waarschijnlijk in een instelling voor jongeren van jouw leeftijd terecht die met wat voor reden dan ook het huis uit zijn gegaan. (Natuurlijk geen criminele jongeren, maar misschien wel ex-criminele jongeren. Ook halve junkies en meisjes die misbruikt zijn, verwacht van alles) Reken op een streng leven met weinig vrijheid, vol eenzaamheid…
Ik zou toch koste wat kost de relatie proberen te verbeteren, misschien moeten jullie eens een paar gesprekken met een psychologe? Of in gezinstherapie?
Dat zou ik echt eerst proberen voor je uit huis gaat…

#3

heb je een goede relatie met een tante ofzo? of met je oma? Misschien kan je daar wonen en langzaam de thuissituatie weer goed opbouwen.
xx

#4

ik ben het met LISAxLI . ga naar een close familie lid. Ik weet zeker dat je daar wel goed terecht kan.
xxx

#5

mopje12, ik heb het een jaar geprobeerd, alles moest van mijn kant komen en nu ligt alles aan mij, ik ben het zat en heb gedaan wat ik kon. we hebben een soort gezinstherapie gehad, leren communiceren, maar van mij hoeft het echt niet meer.

LISAxLi en rachelthings, ik heb geen close familielid, iedereen woont ver van elkaar af, wel heb ik van vorig jaar nog een vriendin die mij toen had opgevangen , maar haar spreek ik haast nooit meer.

#6

Praat er indd met een psychologe of iets in die zin over, dan kunnen jullie samen beslissen wat het beste is voor jou. Sterkte!

#7

Mijn zus is op haar 16e uit huis geplaatst. Je zou dit met jeugdzord kunnen overleggen. Als hun vinden dat jouw situatie echt slecht is voor jou, en jij het hier mee eens bent, dan kan je hiervoor in aanmerking komen. Mijn zus kwam in het 1e jaar terecht in een crisisopvang. Dat was een huis met alleen maar meiden. Geen ex-criminelen ofzo hoor! Ik weet niet hoe het daar was, ik had in die tijd niet zoveel contact met haar. In die crisispvang mag je 1 jaar blijven. Na dat jaar ging ze naar een meidenhuis, wat speciaal voor meiden was met heel veel ruzie thuis. M’n zus had het daar echt naar haar zin. Ze kunnen daar wel streng zijn, maar m’n zus had het daar echt beter.
Misschien dat jij hier wel voor in aanmerking komt.
Als je een keer wil praten, mag je me altijd noten :heart:

Sterkte