Goedenavond lieve meiden,
Ik vind het lastig om dit te schrijven, maar ik weet ook dat het me oplucht.
Dus bij deze wil ik jullie een kijkje geven in mijn gedachten…
Stage, school, vrienden en familie het lijkt allemaal makkelijk en niet ingewikkeld.
Nu zit ik al vanaf 8 uur te wachten totdat ik eindelijk inspiratie krijg voor mijn stage opdrachten.
Tevergeefs, en dat te bedenken dat het bijna elke avond zo is. Ik wil mijn opleiding halen, ik wil het goed doen maar mijn motivatie ontbreekt. Mobiel wegleggen? Ja, kan heeft voor mij geen zin. Mijn gedachten dwalen af naar wat ik niet had moeten zeggen en vooral op dit moment mijn emoties… Ik kan er niet mee omgaan en dan niet in de zin van agressie.
Kon ik maar verwoorden wat ik voel. Ik voel me blij, verdrietig en teleurgesteld.
Misschien toch maar eerst van mij afschrijven?
Ik denk dat jullie dit herkennen of ooit mee te maken hebben gehad en mij wat kunnen helpen.
Het zijn zomaar een paar zinnen. Maar ik krijg op dit moment er niet meer uit…
Liefs