ellendig gevoel

Lifestyle
#1

ik heb nu al een tijd lang (zo’n paar jaar) een heel moeilijk probleem. ik heb namelijk heel erg last van stemmingswisselingen. het ene moment ben ik gewoon vrolijk en leuk, en dan word ik opeens super chagerijnig, wil ik met niemand meer praten of iets doen, alleen maar me verstoppen. dan heb ik echt een extreem haat gevoel tegenover mezelf, dan vind ik mezelf lelijk en stom en richt ik alles af op mezelf en verwijt mezelf alles. het is heel vervelend, maar ik heb het vooral thuis, dus alleen mijn huisgenoten hebben er last van, op school niet zo. het kan zomaar omslaan, zonder verdere aanloop. soms moet ik ook opeens huilen, dan barst ik echt in tranen uit. dat is noual ook 2x op kamp en op sportdag gebeurd, wat heel vervelend is, omdat iedereen dan denkt dat er iets is, terwijl ik zelf eigenlijk helemaal niet weet wat er aan de hand is!

weet iemand wat ik hier aan kan doen, of heeft iemand anders dit ook? want op dat soort momenten voel ik me echt verschrikkelijk…

#2

Als jij niet zo goed in je vel zit, veel stress hebt of iets dergelijks, heb je er idd last van(: Dit kan toch diepere problemen leiden, geestelijk, en zoals ik het nu lees zou het best goed voor je kunnen zijn als je even contact zoekt met een (school)maatschappelijk werker/vertrouwenspersoon/huisarts.

#3

Ik heb er ook last van!
Deze week ook vooral …
Ik weet niet… ik beschouw het als iets wat gewoon bij mij hoort.
Ik moet er maar mee leren leven en mensen om mij heen ook.
Soms worden mensen wel eens gek van me… maar dan ga ik gewoon even uit hun buurt.
En thuis ga ik dan wat voor mezelf doen.
Mensen moeten dan inderdaad niet tegen me praten even… :stuck_out_tongue:

#4

Ik denk dat er iets diepers aan de hand is.
Zijn er in het verleden nare dingen gebeurd? Gepest of iets in die richting?
Ik zou naar een psycholoog gaan, die kunnen je wel helpen.

#5

Misschien praten met ieman idd?

#6

Nee, er zijn nooit echt erge dingen in mijn leven gebeurd. Maar ik zou er ook graag mee leren leven, maar ik ga er echt kapot aan. En mijn vrienden kunnen er dan ook onder leiden, bijvoorbeeld als ik het op een feestje heb (het gevoel is meestal 's avonds) is het heel vervelend, omdat ik dan alleen maar weg wil van iedereen en alleen wil zijn. En dan begin ik er over na te denken, en vin ik mezelf echt waardeloos. Alles aan mezelf. Mijn uiterlijk, mijn gedrag, mijn cijfers, alles. Terwijl dat eigen heel erg mee valt normaal, en ik normaal best zeker van mezelf ben, qua uiterlijk en school, gewoon de normale onzekerheidjea zoals iedereen.

#7

Nou, normale onzekerheidjes veroorzaken geen spontane huilbuien.
Ik herhaal: ga naar een psycholoog.

#8

Je moet inderdaad naar een psycholoog…het lijkt heel erg op wat ik heb…en ik heb dus een bipolaire stoornis…eerst heel vrolijk dan ineens zwaar depressied enzo…ik herken het echt in je verhaal…ook met school enzo ben ik uiteindelijk naar havo gegaan omdat ik dan gewoon wat minder stress heb terwijl ik vwo makkelijk aankon maar toch was ik niet gemotiveerd enzo…

#9

ja daar heb k ook wel eens last van, en dan iedereen vragen wat er is, maar meestal komt dat van en opmerking van iemand (zelfs ‘hou je mond’ kan mij op dat moment heeel diep kwetsen), en dan wil ik het liefst idd in een hokje kruipen.
het is lastig, ik weet het ook niet precies.

net had ik het trouwens weer, ik was heel vrolijk en toen zei een vriendin van mij dat ze een datum niet kon (terwijl ik het niet eerder aan had gevraagd), en ik wou ook weer gelijk in me hokje kruipen :’)

#10

Een psycholoog, hmm… Dat is zeg maar niet iets waar mijn ouders me heen zouden sturen. Maar even denken, want ik praat niet zo open tegen vreemden. Maar ik heb dit ook allemaal aan een vriendin verteld, en het was wel heerlijk om het allemaal even kwijt te kunnen. Maar het enige wat zij kon zeggen was natuurlijk dingen als: je hoeft niet onzeker te zijn, je bent heus wel mooi/slim etc. Maar dan klinkt het weer alsof ik aandacht zoek, maar op dat soort momenten kruip ik het liefst weg waar niemand me ziet.

Mag ik vragen, is hier iemand die ervaring heeft met een psycholoog, en wat die precies doet?

Heel erg bedankt allemaal!

#11

Ik heb precies hetzelfde mijn ouders waren zwaar tegen een psycholoog maar ben toch geweest …als je wilt kunnen we even msn ofzo uitwisselen kan ik je erover vertellen doe t liever niet zo openbaar…

#12

Trouwens, bipolaire stoornis is toch dat je het ene moment heel vrolijk bent? Want ja, ik sta wel bekend als meestal vrolijk op school, maar extreem vrolijk ben ik ook niet altijd.

#13

geef anders even je msn leg ik t je wel allemaal even uit :stuck_out_tongue:

#14

Of via priveberichten ofzo als je je msn liever niet geeft…

#15

Erg herkenbaar, behalve die huilbuien dan.
Heb je echt geen idee waar het vandaan zou kunnen komen? Nooit iets heftigs meegemaakt wat je niet goed verwerkt hebt? Sterkte ermee in ieder geval!

#16

nee, nooit iets gebeurd, het komt gewoon uit het niks vallen.

dankje allemaal.:slightly_smiling_face: